انتخاباتِ نو، انتظارات نو

" حق مردم غارت می شود" ، " سرمایه های کشور، خرج مشکلات اساسی نمی شوند" ، " فقر و فاصله طبقاتی بیداد می کند" ، " احکام اسلام محدود به احکام ظاهری گشته و از روح اسلام، شکل گیری عدالت اجتماعی، خبری نیست" ، " اشرافیت مدیریت کلان کشور را به دست گرفته و محرومیت و استضعاف در جامعه فراگیر شده است" ، " دشمنان کشور، ملت را تحقیر می کنند و منابع اقتصادی کشور را غارت" ، " تحجر و واپسگرایی رسم محافل علمی شده است" ، " امت مسلمان در جهان خوار و ذلیل گشته است" ، " نهج البلاغه چون اساطیر و افسانه ها گشته و در میان اهل علم مترود" . همه این ها و بسیار بیشتر وضع ایران قبل از شکل گیری انقلاب اسلامی بود. و مردم از وضعیت ناراضی و آماده قیام. ناگاه مردی حیدری صفت پرچمی را بر افراشت و بانگ برداشت" دِگر درنگ جایز نیست، هر چه باید گفت، پیشینیان گفته، و به ما رسانده اند. اکنون نوبت ماست پرچم حق به دست گیریم و برای احیای بالاترین حکم اسلام، تشکیل حکومت عدل قیام کنیم. این بزرگترین وظیفه ما دردوره انتظار است. عصر، عصرِ اقدام و عمل است. امروز بار تکلیف و مسئولیت بر شانه ماست. باید حکومتی چون حکومت علی شکل گیرد و احکام فراموش شده اسلام احیا گردد. حکومتی عدالت پیشه بر اساس قرآن و نهج البلاغه و تحت لوای عقلانیت و معنویت. " ملت لبیک گفتند و بالاترین سرمایه خویش، جان خود و عزیزانشان، را به کف دست گرفتند، تا عدالت محقق و ریشه های جور و ستم مهدوم گردد. و حکومت قرآنی، حکومت وصف شده در نهج البلاغه در این کشور شکل گیرد. کاروان حرکت آغاز نمود. بسیاری خون خویش را بذل نمدند. از زن و مرد. و پیر و جوان. مسیر دشوار و گردنه ها بسیار. سه دهه از انقلاب سپری می شود. سه دهه سراسر از فراز و فرود. ریزش و رویش. شکست و پیروزی.

هر جا به میثاق روزهای اول عمل شد، نتایج چشمگیر بود. و هر جا به میثاق روز نخست پشت شد نتایج جگرسوز. هر جا به اسمی اعتدال، سازش و یا توسعه سعی به فراموش کردن میثاق نهاده شد و آرمانها مورد استهزاء قرار گرفت، خاطرات تلخی به جای ماند. وهر جا عدالت گزینشی، محدود و خرد گشت نقصان پدیدار و هر جا مبارزه با فقر و فساد و تبعیض فقط چاشنی سخنرانی ها و مصاحبه ها قرار گرفت، خاطر دلسوزان مکدر و هر جا به جای برخورد قانونی و نظارت حقیقی، تهمت و افترا رواج یافت ذهن ها مشوش و بی حرمتی ها رایج. اما کاروان همچنان در حرکت است. مصمم و امیدوار به آینده.

دهه چهارم انقلاب از راه رسید و راه طی نشده ی بسیار هنوز باقی. گردنه و پیچی خطیر پیش رو. مقتدای کاروان که در هر لحظه آرمانها را متذکر و میثاق ها را یادآور می گشت، این دهه را" دهه پیشرفت و عدالت" خواند تا مهمترین آرمان انقلاب و بالاترین خواسته ملت در کشور محقق شود. تحقق این خواسته همتی بلند می طلبد و تلاشی فراگیر. و به خصوص در میان مسئولین اجرایی و مدیریتی. انتخاب سیاست های درست و عقلانی در کنار اقدامات به جا، قانونمند و حساب شده نقشی اساسی خواهد داشت. از این روست که انتخابات ریاست جمهوری پیش رو بسیار مهم و حساس تلقی می شود. باید از شکست ها و پیروزی ها درس گرفت. نقاط قوت و ضعف را مد نظر قرار داد تا از این مرحله نیز گذشت و به سمت قله عدالت همچنان ادامه مسیر داد.

انتخابات پیش رو در قلب دهه پیشرفت و عدالت قرار دارد. باید ملزومات تحقق آرمان ها را شناخت و ازمیان برنامه های ارائه شده داوطلبان آن ها را جست. باید با عیار اندیشه و عقلانیت و محک تجربه، ترازوی سنجش را مهیا کرد تا اصلح را برگزید و سرنوشت چهار سال از حساس ترین دوره های انقلاب را به وی سپرد.

قافله سالار کاروان انقلاب، در آغازین روز سال جدید در جوار حرم رضوی نکته ای بسیار کلیدی را مطرح نمود که در انتخابات آینده می تواند بسیار راهگشا و کلیدی باشد: " " همه بدانند که آنچه ما برای رئیس جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی که امروز وجود دارد، منهای ضعفهائی که وجود دارد. این را همه توجه کنند؛ رئیس جمهورِ هر دوره ای باید امتیازات کسبی و ممکن الحصول رئیس جمهور قبلی را داشته باشد، ضعفهای او را نداشته باشد. هر کسی بالاخره نقاط قوّتی دارد و نقاط ضعفی دارد. رؤسای جمهور چه رئیس جمهور امروز، چه رئیس جمهور فردا نقاط قوّتی دارند و نقاط ضعفی هم دارند. همه ی ما همین جوریم؛ نقاط قوّتی داریم، نقاط ضعفی داریم. آن چیزهائی که امروز برای دولت و برای رئیس جمهور نقاط قوّت محسوب میشود، اینها باید در رئیس جمهور بعدی وجود داشته باشد، اینها را باید در خود تأمین کند؛ آن چیزهائی که امروز نقاط ضعف شناخته میشود که ممکن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید این نقاط ضعف را باید از خود دور کند. یعنی ما در سلسله ی دولتهائی که پشت سر هم می آیند، باید رو به پیشرفت باشیم، رو به تعالی و تکامل باشیم، تدریجاً بهترینهای خودمان را بفرستیم؛ هر کسی می آید، پایبند به انقلاب، پایبند به ارزشها، پایبند به منافع ملی، پایبند به نظام اسلامی، پایبند به عقل جمعی، پایبند به تدبیر باشد. اینجوری باید این کشور را اداره کرد. کشور، کشور بزرگی است؛ ملت، ملت باعظمتی است؛ مسائل تشویق کننده و مبشّر، فراوان است؛ مشکلات هم بر سر راه هر ملتی، و از جمله بر سر راه ما وجود دارد. آن کسانی که آماده ی این میدان میشوند، باید با کمال قوّت، با کمال قدرت، با توکل به خدا، با اعتماد به توانائی های این ملت پیش بروند. "

عدم توجه جدی به مباحث معیشتی مردم به خصوص قشر مستضعف، مظلومیت مباحث فرهنگی، برخورد صرفاً شعاری با مقوله مهم مبارزه با فساد اقتصادی، استفاده از مسئولان غیر لایق در پست های حساس، عدم توجه به وضعیت های بومی ماطق برای برنامه ریزی اقتصادی، عدم اهتمام جدی به مقوله کشاورزی، سرگرم شدن به کارها و برنامه ها و منازعات بدون اولویت، لجبازی، عمل نکردن به برخی از وعده های داده شده از جمله نقاط ضعفی بود که در دولت گذشته شاهد آن بودیم و باید از تکرار آنها در دولت های بعد جلوگیری شود.

در کنار آن نقاط منفی ذکر شده، اهتمام به عدالتخواهی، روحیه آرمانگرایی، ضدیت با اشرافیت دولتی، ساده زیستی، استکبار ستیزی، توجه به مناطق محروم و مستضعف، مردم گرایی، کار و تلاش شبانه روزی و بی وقفه، ک وتاه نیامدن از حقوق و منافع ملی کشور در عرصه بین المللی، تلاش برای آبادانی و سازندگی متوازن در کشور و حضور دولتمردان در شهر های مختلف و آشنا شدن با مشکلات آنها از نزدیک، شجاعت در اجرای برنامه های کلان و… نقاط مثبت و برجسته ای است که باید انتظار داشت که دولت آینده همچنان به آنها پایبند باشد.

یک نکته مهم و اساسی دیگر که باید مورد مطالبه قرار گیرد ایجاد امکان نظارت همگانی مردم بر مسئولین در کشور باشد. قطعا باید فرهنگ قرآنی امر به معروف و نهی از منکر در کشور رایج شده و مردم که مهمترین حامیان انقلاب هستند بتوانند به راحتی بر مسئولان نظارت نموده و از شکل گیری انحرافات جلوگیری نمایند. مطالبه احیای اصل هشتم قانون اساسی، اصل نظارت همگانی، باید یکی از جدی ترین مطالبات از دولت آینده تلقی شود و اهتمام به اجرایی کردن آن خواسته شود.

آری، هنوز را بسیار نرفته باقی و باید همچنان امیدوارانه و مصمم به طی مسیر ادامه داد. تجربه گذشته را چراغ راه آینده قرار داد و اجازه نداد فتنه گرانی جدید این بار در لباسی موجه تر به بهانه مشکلات فعلی کشور و نقاط ضعف دولت قبل، اصل گفتمان عدالتخواهی، استکبارستیزی و آرمانگرایی را در کشور مورد هجمه قرار داده و تفکرات التقاطی و به ظاهر عقلانی سعی در حذف این گفتمان نمایند. اساس انقلاب بر اساس شکل دهی به حکومتی عدالت محور است، عدالتی حقیقی و در همه عرصه ها.