انسان در آینده چه شکلی است؟

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، فهرست دکتر دین بورنت از موسسه پزشکی روانشناسی و علوم اعصاب بالینی دانشگاه کاردیف شامل ویژگی هایی مانند شاخک های حساس، پوست با رنگ متغیر، اسکلت منعطف و شنوایی انتخابی است.

این دانشمند علوم اعصاب به شکل طنزآمیزی اظهار کرده از آنجایی که تکامل مدت زیادی به طول می انجامد، در آن زمان کسی حاضر نخواهد بود که درست یا نادرست بودن پیش بینی های وی را ببیند.

به گفته وی، انسان ها با الهام از آفتاب پرست ها می توانند قابلیت تغییر آگاهانه رنگ پوست شان را بطور تکاملی بدست آورند.

بورنت اظهار کرده این امر در انسان ها شاید با تکامل یاخته های رنگدانه ساز و اندامک های بازتابنده نور که در سلول های خزندگان وجود داشته یا حتی با از طریق فناوری اتفاق بیفتد، اما هرچه که باشد، این از مزایای تکاملی بسیار زیادی برخوردار خواهد بود.

وی گفته است انسان ها در حال حاضر دارای قابلیت تمرکز شنوایی خود بر روی مکالمات و صداهای خاص هستند اما گوش انسان از سازوکار فیزیکی برای انجام این کار برخوردار نیست.

وی بر این باور است که شنوایی انتخابی در طول زمان می تواند ارزشمندتر شود تا برای مثال صداهای فزاینده رسانه ای اجتماعی و دیگر منابع اطلاعات مستمر را فیلتر کند.

در حالی که این اقدام ممکن است به دریافت اطلاعات کمتر منجر شود، بورنت معتقد است که انسان های آینده شاید تنش و عصبانیت کمتری داشته باشند و بیشتر و شادتر زندگی کنند.

به گفته وی، انسان برای استفاده آسان تر از صفحه کلید و نمایشگرهای لمسی جهت ارتباط با رایانه، باید دست های ماهرتری داشته باشد تا حرکات دقیق تری انجام داده و همچنین انگشتان انسان نرم تر باشند تا سریع تر بتواند تایپ کند.

بورنت افزود: دستها حتی ممکن است در نهایت مانند اندامک های حساس شقایق دریایی شوند.

همچنین انسانها ممکن است در نهایت مانند کوسه ها از غضروفهای بیشتری در اسکلت خود برخوردار باشند که مزایایی مانند توانایی زایمان ساده تر را به همراه دارد.

با ایمنتر شدن جهان برای انسان، نیاز کمتری برای برخورداری از استخوانهای سخت و غیرمنعطف برای تحمل ضربات قوی وجود دارد.

اگرچه پیشنهادات دکتر بورنت در مورد ویژگی هایی که انسان ممکن است به سوی آنها تکامل یابد تنها تصورات خود اوست اما پژوهشها نشان داده انسان ممکن است در آینده منقاردار شود.

دکتر فریزر از دانشگاه شفیلد بر این باور است که انسان با سلولهای دندان در آینده می تواند بطور مستمر دندان پرورش دهد.

وی بر این باور است که دندانهای انسانها دیگر برای هدف مناسب نبوده و حتی به منقاری تبدل خواهند شد که نشکسته، پوسیده نشده و نمی افتند.