ورود دوربین‌های GPSدار مجوز می‌خواهد

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، مایکل گاتمن درباره این که شرکت المپوس اجازه ورود دوربین های دارای GPS را به بهانه تحریم به ایران نمی دهد، گفت: تحریم ها تنها یک طرف قضیه است و باید به این موضوع نیز توجه کنیم که هر کشوری که می خواهد دوربین های مجهز به GPS را به خاک خود وارد کند، باید مجوزی از سمت شرکت المپوس به او داده می شود را قبول داشته باشد و ما هنوز برای ایران به دلایلی درخواست مجوز نکردیم. ما در حال حاضر در حال بررسی این مساله هستیم ولی هنوز مشکلات برطرف نشده است.

وی علت اینکه این شرکت به سراغ ساخت دوربین های فول فریم نمی رود را این گونه عنوان کرد: ما هیچوقت به سمت تولید دوربین های فول فریم نرفتیم و قصد ساختن چنین دوربین هایی را هم نداریم. درحقیقت ما از ابتدای تاسیس شرکتمان استاندارد های خاص خود را داشتیم و معنقد بودیم که مزایای سیستم هایمان بر نقاط ضعف آن ها غلبه می کند.

او ادامه داد: یکی از دوربین های ما توانست این حقیقت را در سال ۲۰۱۲ با شکست رقیب های خود و تبدیل شدن به بهترین دوربین سال به کاربران نشان دهد.

وی درمورد علت استفاده از سیستم فوکوس خودکار Contrast Detection در دوربین های این شرکت توضیح داد: این سیستم فوکوس خودکار که در دوربین های ما استفاده شده در مواردی عملکرد بهتر از سیستم Phase Detection دارد. یکی از این موارد فوکوس در فاصله های دور است چرا که سیستم Phase Detection با ارسال اشعه مادون قرمز به سمت جسم روی تصاویر فوکوس می کند اما Contrast Detection با توجه به تضاد بین رنگ ها عمل فوکوس کردن را انجام می دهد و در فواصل بالا با مشکلی مواجه نمی شود.

این کارشناس در مورد ایراد این سیستم در نقاطی که رنگ ها به هم نزدیکی دارند، مطرح کرد: در این رابطه حق با شماست و سیستم های ما در مکان هایی که تضاد بین رنگ ها چندان زیاد نیست عملکرد ضعیفی دارد و از لحاظ فوکوس روی سوژه ها با مشکلاتی رو به روست.

او افزود: ما از این سیستم به علت اینکه آیینه در دوربین هایمان حذف شده است استفاده می کنیم به علاوه در سیستم Contrast Detection، ۹۰ درصد تمرکز دوربین روی عمل فوکوس کردن است اما در Phase Detection این عدد به ۶۰ درصد کاهش پیدا می کند. به علاوه قدرت فوکوس اتوماتیک در سیستم Phase Detection به لنزی که کاربر برروی دوربین استفاده می کند، بستگی دارد که این نکته در سیستم Contrast Detection دیده نمی شود.

مدیر برندینگ شرکت المپوس در رابطه با استفاده از مگاپیکسل های بالا که باعث ایجاد نویز روی تصاویر در بعضی از دوربین ها می شود افزود: به نظر ما میزان وضوح ۱۶ مگاپیکسل در مقایسه با دوربین هایی که سنسورهای APS-C و فول فریم توانایی رقابت دارد و می توان گفت ما برای اینکه از گردونه رقابت با این محصولات عقب نمانیم، وضوح دوربین هایمان را روی عدد ۱۶ قرار دادیم. با توجه به نوع سنسور و موادی که در آن به کار رفته ما توانستیم عملکردی در همان اندازه را به کاربران ارائه کنیم. این موضوع به بازار هدف ما نیز بستگی دارد درحقیقت ما سعی کردیم که بتوانیم در شرایط نوری ضعیف عملکردی متوسط داشته باشیم و در کنار این موضوع به کاربرانی که به دنبال وضوح بالا نیز هستند توجه کنیم تا دوربین بتواند هر دو طیف را تا اندازه ای پوشش دهد.

گاتمن همچنین علت انتخاب سیستم بدون آیینه ۱۷ میلیمتری موسوم به میکرو سه چهارم برای دوربین های این شرکت را اینگونه عنوان کرد: یکی از دلایلی که ما دوربین های بدون آیینه تولید و از سیستم میکرو سه چهارم در دوربین هایمان استفاده کردیم، کوچک کردن اندازه و کاهش وزن دوربین ها بود به علاوه از لحاظ ثبت تصاویر این سیستم عملکرد مناسبی داشت.

او درباره اندازه یکسان دهانه لنزهای دوربین های المپوس و پاناسونیک گفت: استانداردهای ما با شرکت پاناسونیک یکی شده و در این رابطه همکاری ها از سمت هر دو شرکت صورت گرفته است. به علاوه هر شرکت دیگر هم می تواند در این زمینه وارد شود و استانداردهایش را با المپوس و پاناسونیک یکی کند.

مدیر برندینگ شرکت المپوس در رابطه با عملکرد ضعیف دوربین های این شرکت در بخش فیلمبرداری اذعان کرد: یکی از ضعف های بزرگ دوربین های ما بخش فیلمبرداری آن هاست و ما خود نسبت به این موضوع آگاهیم و بسیاری از کاربران ما این موضوع را به ما انتقال داده اند. در آینده قرار است بخش فیلمبرداری دوربین های خود را توسعه دهیم.

وی همچنین دررابطه با برتری چشمی های اپتیکال نسبت به چشمی های الکترونیکی که معمولا برروی محصولات این شرکت استفاده می شود عنوان کرد: کیفیت چشمی های الکترونیکی تنها وابسته به وضوح آن ها نیست بلکه باید به سیستم موجود در پشت چشمی الکترونیکی نیز توجه کرد اگرچه چشمی اپتیکال تصویر بسیار واقعی را به کاربران ارائه می دهد اما در مدل های جدید ما تلاش کرده ایم خود را به چشمی های اپتیکال بسیار نزدیک کنیم.

او افزود: ما برای جلوگیری از کثیف شدن سنسور در دوربین هایمان از سیستمی به نام Dust Protection استفاده کردیم به علاوه آینه چندان از کثیف شدن سنسور دوربین محافظت نمی کند چراکه همواره درحال حرکت است.

گاتمن درباره این موضوع که کراپ فکتور دو باعث افزایش عمق میدان می شود و این موضوع در سنسورهایی با اندازه بیشتر کمتر احساس می شود توضیح داد: برای حل این موضوع کاربران می توانند از لنزهایی با میلیمتر کمتر و اندازه دیافراگم پایین تر کمک بگیرند و این ایراد را برطرف کنند.

وی در رابطه با برتری سیستم Phase Detection در سرعت فوکوس کردن روی اجسام در مقایسه با سیستم Contrast Detection که روی اکثر دوربین های المپوس استفاده می شود مطرح کرد: این موضوع به شرایط و نوع سوژه بستگی دارد. اگر کاربر بخواهد تنها روی یک نقطه فوکوس کند، طبیعتا Contrast Detection عملکرد سریع تری را به نمایش خواهد گذاشت اما در رابطه با فوکوس مداوم و سوژه های درحال حرکت سیستم Phase Detection برتری کامل دارد. به همین علت ما در جدیدترین محصول خود هر دو سیستم را درنظر گرفتیم تا کاربران با چنین مشکلاتی رو به رو نشوند.

مدیر برندینگ شرکت المپوس در رابطه با قیمت بالای دوربین های سری PEN این شرکت و تمایل بیشتر مردم به خرید مدل های ارزان تر شرکت Canon افزود: ما در این زمینه برنامه ای برای کاهش قیمت هایمان نداریم و معتقدیم که اگرچه نسبت به بعضی از مدل های Canon قیمت بالاتری داریم اما عملکرد ما در مقایسه با دوربین های این شرکت بهتر بوده است.

او همچنین علت تکراری بودن طراحی دوربین های سری PEN را اینگونه عنوان کرد: طراحی دوربین های هر سری را برای اینکه اصالت خانوادگی داشته باشند به تقریبا به یک شکل طراحی کردیم و هر خانواده طراحی خاص خود را دارد چراکه بازار هدف هرکدام قشری خاص از کاربران را مد نظر قرار می دهد و این موضوع باعث پایداری اصالت یک برند خواهد شد.

گاتمن ادامه داد: اگر بخواهیم اقتصادی نگاه کنیم انتخاب بهتر OMDها خواهد بود اما کاربری سری PEN برای افرادی است که می خواهند به تازگی به دنیای عکاسی ورود پیدا کنند.

او افزود: سری EPM محصولات ما کاربرانی را هدف قرار داده که می خواهند به تازگی به دنیای عکاسی نیمه حرفه ای وارد شوند به همین دلیل شکل این دوربین ها و طراحی بدنه آن برای چنین افرادی در نظر گرفته شده است.

به گفته وی در سری EPL این امکانات و دکمه ها برروی بدنه افزایش پیدا می کند و درحقیقت برای کاربری نیمه حرفه ای تر طراحی شده است. سری EP برای طراحان و عکاسان در نظر گرفته شده که به دنبال دوربینی نیمه حرفه ای و سبک هستند و از این دوربین هم در محل کار و هم در خانه استفاده می کنند. اما سری آخر که OMD نام دارد بازار هدف خود را عکاسان حرفه ای قرار داده و در رسیدن به این هدف عملکردی قابل قبول داشته است.

  در ادامه این گزارش توضیحاتی درباره اصطلاحات مطرح شده در این گفت وگو منتشر شده است.

دوربین های آیینه دار؛ در پشت لنز دوربین های آیینه دار یک آیینه با زاویه ۴۵ درجه قرار گرفته که تصویر را بصورت زنده و واقعی همانگونه که هست از طریق چشمی یا ویزور به کاربر نمایش می دهد. هنگام عکاسی با این دوربین ها آیینه کنار رفته و تصاویر ذخیره می شوند. این دوربین ها به دلیل داشتن یک آینه در درون خود، از حجم و وزن بیشتری نسبت به دوربین هایی بدون آیینه دارند.

دوربین های بدون آیینه؛ در قلب تپنده این دوربین ها و پشت لنز، هیچ چیزی جز یک قطعه الکترونیکی قرار ندارد. دوربین های بدون آیینه از حجم و وزن کمی برخوردارند. ایراد بزرگ این دوربین ها نداشتن یک ویزور واقعی است چراکه چشمی این دوربین ها الکترونیکی هستند و در واقع کاربر بوسیله صفحه نمایش کار خود را راه می اندازد. البته با بالا رفتن کیفیت صفحه های نمایش این ایراد کم رنگ تر شده ولی همچنان نمی تواند با واقعیت رقابت کند.

فوکوس؛ تنظیم فاصله کانونی لنز دوربین نسبت به سوژه مورد نظر برای اینکه سوژه شفاف در عکس و کادر ما شفاف بیفتد. اگر تصاویر شفاف نبوده یا کاربر برروی سوژه به درستی فوکوس نکرده باشد، سوژه مات خواهد بود.

اما در دوربین های عکاسی توانایی فوکوس روی تصاویر بصورت خودکار از اهمیت بالایی برخوردار است چراکه عکاس در حین شکار تصاویر فرصت فوکوس دستی روی سوژه را نخواهد داشت.

سیستم فوکوس خودکار در دوربین های عکاسی را می توان به دو دسته تقسیم کرد؛

Contrast Detection

این سیستم با توجه به تضادی که در بین رنگ های محیط وجود دارد، روی سوژه مورد نظر فوکوس می کند اما ضعف بزرگ این سیستم ناتوانی آن در محیط هایی است که از لحاظ رنگی بسیار به هم نزدیک هستند.

البته دقت این سیستم با توجه به کیفیت ساخت دوربین و سیستم به کار رفته در آن بشدت متغییر است. بیشتر دوربین های بدون آیینه به این سیستم فوکوس خودکار مجهزند.

Phase Detection

طرز کار سیستم فوکوس این دوربین این گونه است که دوربین در ابتدا یک پرتوی مادون قرمز، به سمت جلو ساطع می کند و پس از برخورد به جسم مورد نظر منعکس شده و توسط لنز دوربین دریافت می شود. سپس نرم افزار دوربین با احتساب زمان رفت و برگشت اشعه و سرعت آن، فاصله ی دوربین تا جسم را محاسبه کرده و لنز فوکوس می کند.

سنسور؛ در تمام دوربین های عکاسی دیجیتال از قطعه ای کوچک اما بسیار حیاتی به نام سنسور استفاده می شود. در گذشته ای نه چندان دور قبل از عرضه دوربین های دیجیتال به بازار این وظیفه به عهده فیلم یا همان نگاتیو های عکاسی بود. در واقع سنسور دوربین های دیجیتال از سلول هایی تشکیل شده است که نسبت به نور حساس هستند و هر قدر تعداد این سلول ها بیشتر باشد دقت دوربین نیز بیشتر خواهد بود.

کراپ فکتور ؛ برای درک این مفهوم باید با اندازه سنسورهای فول فریم آشنا شویم. همانطور که گفته شد هر دوربین دیجیتال در قلب خود یک سنسور را جای داده است. اندازه این سنسورها با توجه به دوربین متفاوت است. هرقدر اندازه این سنسور بزرگتر باشد تصویر وارد شده از طریق لنز دوربین پوشش دهی بالاتری را خواهد داشت.

اگرچه سنسورهایی با اندازه ۳۶ میلیمتر یا فول فریم هم وجود دارند اما ما مبنای خود را اندازه ۳۶ میلیمتر یا همان فول فریم قرار می دهیم. وقتی که ما از یک لنز ۲۰ میلیمتری که برای دوربین های فول فریم طراحی شده است، استفاده می کنیم، اندازه دهانه لنز با اندازه سنسور فیکس است.

حال اگر همین لنز را روی یک سنسور ۱۷ میلیمتری قرار دهیم، نیمی از تصویر ورودی خارج از محدوده سنسور قرار می گیرد گویا از یک لنز ۴۰ میلیمتری روی دوربین های فول فریم استفاده کرده ایم. به این مفهوم کراپ فکتور گفته می شود. در این مثال چون سنسور ما ۱۷ میلیمتر است کراپ فکتور آن نسبت به یک دوربین فول فریم ۲ است.

این بدین معناست که اگر کاربر لنزی ۲۰ میلیمتری روی سنسوری ۱۷ میلیمتری قرار دهد، تصویری معادل یک لنز ۴۰ میلیمتری در دوربین های فول فریم دریافت خواهد کرد.

نکته مثبتی که کراپ فکتورها ایجاد می کنند این است که تصویر تله تری (با زاویه ای بسته که می توان به وسیله ی آن از نقاط دورتری عکس گرفت) را با قیمت بسیار پایین تر به کاربر ارائه می دهند اما این موضوع دو نکته ی منفی را هم با خود به همراه دارد یکی اینکه عمل فوکوس کشیدن در لنزهایی با میلیمتر بالاتر از ۲۰۰ میلیمتر را سخت تر می کند و دیگری اینکه لنز های واید (لنزهایی که تصاویر را با زاویه ی بازتری به نمایش می گذارند) این دوربین ها عملا تبدیل به لنزهای عادی دوربین های فول فریم می شوند.