وصیت‌ شهید تازه‌تفحص شده: چه کنید که خدا مشتری شما شود؟

محمد مهرورز قره‌تپه فرزند مروت‌علی متولد 26 خرداد ماه 1343 در تهران بود که داوطلبانه از طریق بسیج به جبهه اعزام شد و در سال 1361 در عملیات مسلم‌بن عقیل در منطقه سومار و در سن 18سالگی به‌شهادت رسید. پیکر مطهر این شهید در منطقه ماند و در شمار شهدای مفقود الجسد قرار گرفت تا 36 سال بعد توسط کمیته جست‌وجوی مفقودین کشف شد و به وطن بازگشت. متن وصیت نامه این شهید تازه تفحص شده در ادامه قابل مشاهده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه(سوره انشقاق-آیه6)

الحمدالله رب العالمین و ...

حمد و شکر مخصوص خداوندی است که پروردگار عالمیان است و سپاس خداوند متعال را که ملت بر این حقیر نهاد و توفیق کشته شدن در جبهه حق علیه باطل را نصیب این بنده خوار و ضعیف و گنهکار نمود. از خداوند منان خواهانم که مرا جزو شهدای راه خود و شهدای خاص خود قرار دهد و به بهشت خودش رهنمون سازد:

یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی.

خداوندا تو شاهدی که اگرچه ما در دنیا شکر نعمت‌های تو را، آنچنان که می‌توانستیم بجای آوریم. به جا نیاوردیم و با نعمت‌های تو معصیت کردیم اما تمامی آن‌ها به خاطر این بود که ذکر تو فراموشمان می‌شد و از روی عناد نبود. خداوندا تو شاهد تمامی قلب‌ها هستی که این حرف‌ها را از صمیم قلب می‌گویم. سپاس فقط مخصوص توست و ستایش برای تو است که با وجود این‌همه گناه و روسیاهی باز ما را لایق دانستی و نعمت شهادت در راه خودت را بمن ارزانی فرمودی.

خداوندا شکر مخصوص توست که جانی را که روزی به ما دادی حالا در راه خودت از ما گرفتی، مرا خودت بزرگ کردی و تربیت کردی حال خودت بهتر می‌دانی که این بدن نحیف طاقت عذاب تو را ندارد: اغفرلمن لا یملک الا الدعا وسلاحه البکاء

ما که چیزی از خود نداریم، خوبی‌ها از توست و بدی ها از ما ای نور مستوحشین فی الظلمی. در آن تاریکی قبر نور رحمت خود را بر این وحشت زده بی چیز بتابان.

برادران و خواهران و دوستان عزیز به یاد داشته باشید، اگر می‌خواهید خداوند متعال مشتری شما بشود، باید خود را به او عرضه کنید مانند کالایی که به مشتری عرضه می‌شود تمامی اعضا و جوارحتان را به او بفروشید. یعنی اختیار تمامی اعضایتان را به او بسپارید اختیار اعضا و جوارحتان دست خودتان و نفس خودتان نباشد، زیرا در آن صورت آن‌ها را نفروخته‌اید.

اختیار هرچیز دست صاحبش است، وقتی صاحب این دست و پا و چشم و ... خدا می‌شود که اوامر او را اطاعت کند و از نفس اطاعت نکند و گرد گناه نرود. وقتی اینطور شد دیگر خداوند تبارک و تعالی روح شما را هم می‌خرد و وارد بهشت خود می‌کند و وارد بندگان خاص خود می‌کند(فادخلی فی عبادی). وقی شما همه چیز را به او فروختید لازم هم نیست حتما به این زودی به سوی مرگ بشتابید(هرچند مرگ خیلی زودتر از آن به سراغتان می‌آید که فکرش را می‌کنید) آنوقت آنطور می‌شوید که توصیفش را یکی از اولیاء الله می‌فرماید: نگاه نکردم بر چیزی مگر اینکه با آن چیز و قبل از آن چیز و قبل از آن چیز خدا را دید. دیگر هرچه ببینید وجود مبارک حق تعالی است و کسی می‌شوید که ثواب شهادت را هم می‌برید.

شاید من خودم جزو آن کسانی که می‌گویم، نبوده‌ام و این را نیز از لطف بی‌نهایت او می‌دانم که مرا لایق دانست و با خود برد و شاید هم من شهید واقعی نشده باشم بلکه کشته شده باشم. ولی همین را می‌دانم که چون امام فرمان داده بود دیگر برای من جای ماندن نبود. مسائلی که باید به عنوان وصیت به تمامی پویندگان راه اسلام و شهیدان انقلاب اسلامی عرض نمایم چند چیز است.

این قسمت را به کسانی می‌گویم که شاهد دفن و کفن بنده هستند یا دیگر شهدا را می‌بینند، فکر کنند ببینند که آیا عبرت می‌گیرند و آیا دیده بصیرت دارند، فاعتبرو یا اولی الابصار(عبرت بگیرید ای صاحبان دیده بصیرت).

باید فکر کنند ببینند که آیا من روزی بدنیا نیامدم؟ و آیا فکر می‌کردم که در این سن و سال مرگ به سراغم بیاید؟ یا اینکه مرگ مرا خبر داد؟ بجز پیامبر اکرم(ص) و چند نفر اولیاء خاص خدا چه کسی از مرگ خود مطلع شد و تاریخش را فهمید؟

بدانید که مرگ بسیار نزدیک است، زود باشد که شما را هم بخاک بسپارند. به این قبرها نگاه کنید و به تنگی جا و تاریکی آن فکر کنی و با خود حساب کنید که آیا می‌توانید در آنجا طاقت بیاورید؟ یا اینکه آیا خدا به شما لطف می‌کند تا از هول و هراس قبر در ایمن باشید؟ شب اول که مرا به خاک سپردید اگر وقت داشتید و مایل بودید نماز وحشت برای اینجانب بخوانید و به شب اول قبر خودتان فکر کنید. به قیامت و جهنم و برزخ و ... فکر کنید و ببینید که چه چیز را اندوخته‌اید برای آخرتتان؟ وقتی علی ابن ابی طالب(ع) از دوری راه و کمی توشه ناله می‌کند شما از چه چیز مطمئنید؟ مگر نمی‌دانید دنیا مزرعه است برای آخرتتان؟ چه چیز کاشته‌اید برای آخرت خود؟

مواظب باشید در روز قیامت از آن دسته نباشید که می‌گویند: یا لیتنی کنت ترابا. در دنیا بسیار تلاش کنید برای آخرتتان دل به این دنیای پست و زودگذر نبندید. فرصت بسیار کم است و راه بسیار دور. فرصتها را مغتنم شمارید که مثل ابر بهاری زودگذر است (گفته علی ابن ابی طالب علیه السلام) از هر لحظه و هر ثانیه برای جمع کردن توشه استفاده کنید. حساب کنید ببینید که تا بحال برای اسلام و مسلمین و برای آخرت خودتان چکار کرده‌اید و اگر کاری کرده‌اید خالصانه بوده یا در آن هوی و هوس و... شریک بوده. این‌ها را که من نوشتم مطمئنم که خودم هم همه آن‌ها را اجرا نمی‌کردم و چه فرصت‌ها که از دستم رفت ولی هدف من از گفتن این چیزها فقط این بود که اگرچه زندگی من خدمتی به اسلام و مسلمین نکرد، شاید وصیتنامه‌ام تذکری باشد برای آن‌هایی که در خوابند یا اینکه در دنیا چرت می‌زنند و حواسشان سر جایشان نیست.

تمامی این چیزها را که من گفتم در همه جا از روایات ائمه طاهرین علیهم‌السلام و اولیاء و انبیاء گرامی و کتاب قرآن و نهج البلاغه و غیره می‌توانید بیابید. به خاطر همین مسائل است که امام می‌فرماید کم صحبت کنید و قرآن زیاد بخوانید و در آن تفکر کنید. عشق به ائمه را در قلب خود وارد کنید. در حالت خوف و رجا باشید از خدا بترسید و به رحمت او امیدوار باشید که رحمت خدا بی‌نهایت است و هرگز به علت زیادی گناه یاس بخود راه ندهید زیرا که رحمت خدا بزرگتر از گناهان عظیم من و شماست. این را بدانید که تنها کسی که واقعا دوست داشتنی است الله است و ستایش فقط مخصوص اوست. البته انبیا و امامان هم بعلت اینکه مورد علاقه خدا هستند مورد علاقه ما نیز هستند.

در مصائب دنیا صبور باشید و از مصائب آخرت بترسید. به رضای خالق یکتا راضی باشید و راه حسین(ع) را و دیگر اولیا خدا را در پیش بگیرید. به طور خلاصه اینکه سعی کنید تمامی احکام اسلام را اجرا کنید و از گناهان، هرچقدر کوچک هم که باشد دوری کنید زیرا که گناه کوچک هم وقتی جمع شود بزرگ می‌شود و زیاد می‌گردد و این بدن ما آن بدنی نیست که بتواند طاقت عذاب‌های آخرت را بیاورد. همان عذابی که آسمان‌ها و زمین طاقت آن را ندارند.

خود را متخلق به اخلاق اسلامی کنید زیرا هدف نبی گرامی اکرم(ص) تکمیل مکارم اخلاق بود. من لیاقت آن را ندارم و بخود جرأت نمی‌دهم که بیش از این چیزی بنویسم زیرا وقتی قرآن و ... و پیامبران و ائمه مصعومین(ع) و اولیاءالله و امام بزرگوارمان خمینی کبیر(ره) هست من کاره‌ای نیستم که از این حرف‌ها بزنم و فقط وصیت علی‌ابن‌ابی‌طالب را یادآوری می‌کنم که: «اوصیکم بتقوی الله و نظم امرکم.»: شما را به تقوای خدا و نظم در امورتان وصیت می‌کنم.

وصیتی برای همرزمان و همسنگران و جوانان عزیز دارم که در هر کاری رضای خالق را در نظر بگیرند. گوش به فرمان رهبر عزیزمان این قلب تپنده تمامی مستضعفان جهان و ... باشید و تا جایی که می‌توانید فرامین 16 گانه امام را اجرا کنید. حتی اگر همه را نمی‌توانید چند تایش را اجرا کنید تا فایده آن را ببینید.

وصیتی برای خانواده‌ام به خصوص مادر و پدر گرامی‌ام دارم که ضمن قدردانی از اینکه مرا در راه اسلام بزرگ کرده‌اند و فرزندشان را در راه خدا به جهاد برعلیه کفر فرستادند و انشاءالله با شفاعت در آخرت تلافی خواهم کرد(اگر توفیق شفاعت نصیبم گردد) و هرگاه دیدند طاقت ندارند، برای حسین(ع) و مصائب وارده بر حسین(ع) گریه کنند زیرا که مصیبت حسین از هر مصیبتی بالاتر است. فرزندان خود را در راه اسلام تربیت کنند(خطاب به تمامی پدران و مادران) و از همه می‌خواهم که صبر را در راه خدا در پیش بگیرند به خصوص والدین محترم مواظب باشند که در مقابل دشمنان از خود نقطه ضعف نشان ندهند.

در صورت امکان جنازه‌ام را سریع دفن کنید و در کربلای تهران (بهشت زهرا) مرا هم‌جوار با دیگر شهدا سازید. در هنگام دفن دستمالی سیاه بر پیشانی‌ام ببندید. از تشریفات اضافی مثل حجله و ... خودداری کنید. در تشییع جنازه‌ام جو را به دست فرصت طلبان ندهید ولی آن‌ها را طرد هم نکنید زیرا ممکن است اثری در روحیه آن‌ها داشته باشد. از تمامی بستگان و عزیزانی که از من کوچکترین بدی دیده‌اند تقاضای بخشش می‌کنم و امیدوارم خداوند هم از گناهان آن‌ها درگذرد. روضه امام حسین(ع) و دعا به جان رهبر در مجالس ختم فراموشتان نشود. از خدا بخواهید بنده را بیامرزد. سلام بر تمامی بندگان خوب خدا.

ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاؤ عند ربهم یرزقون و السلام علی عبادالله الصالحین

1361.06.17- محمد مهرورز