رستگاری در سی گام

رمضان فرصتی ناب برای چیدن گوهرهای اجلالی است که اگر نتوانیم از آن بهره مند شویم، زیان دیده دنیا و آخرت خواهیم بود و در صورت فرصت شناسی و با راز و نیاز سحری از آن دولت می گیریم.
اکنون سفره پرنعمت رمضان گسترده شده و خداوند این فرصت را به بندگان خود عطا فرموده که لقمه هایی از آن بردارند. فرصت روزه داری سعادتی است که فقط نصیب بشریت شده است و باید قدر آن را دانست.
بشر امروز گرفتار تاریکی ها و پلیدی هایی است که همه آنها برگرفته از تلاش شیاطین برای تسخیر روح انسان ها است و برای رهایی از این دام، تمسک به قرآن و انس با آن در روزها و شب های رمضان ضرورت دارد.
رمضان می تواند آغازی بر سعادتمندی ما باشد، در صورتی که معرفتی ناب نسبت به این ماه پرفضیلت کسب کنیم، زیرا ماه خدا فرصتی تعریف شده برای رستگاری است که خداوند در مقابل انسان سرگشته قرار داده است.
رمضان علاوه بر ایجاد امکان خودسازی و تزکیه فردی، فرصت های نابی برای همنوایی با دیگر انسان ها و توجه به جامعه فراهم می آورد. کسی نمی تواند ادعا کند که نسبت به ماه مبارک معرفت کسب کرده اما در دستگیری از مستمندان تلاشی نکرده باشد.
رمضان روزی رسان و سعادت بخش کسانی خواهد بود که نعمت های عطا شده از سوی ذات اقدس الهی را با دیگران قسمت می کنند و بی تفاوت از کنار مشکلات بندگان خدا نمی گذرند.
رحمت الهی در جای جای ماه خدا گسترده است. نیمه همین ماه مبارک در بین سفره خداوندی سفره کوچک دیگری پهن می شود و بهره مندی از آن نصیب کسانی می شود که ذکر سبط اکبر حضرت امام حسن مجتبی (ع) را فریاد می زنند.
نیمه ماه خدا ماه علی جلوه گر می شود تا رحمتی مضاعف برای انسان ها باشد و قرص خورشید محمد (ص) نورافشانی می کند و این فرصت دیگری برای سعادت است و همین انس با اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز حضور در شب های قدر خواهد بود که به فرموده قرآن کریم بهتر از هزار شب است.
درهای رحمت الهی در این ماه گشوده و شیاطین در غل و زنجیر هستند و موقعیتی ممتاز برای اصلاح فراهم است و بنده خالص کسی است که از آن بیشترین بهره را برده و قدردان این مهمانی با عظمت باشد.
رمضان ماه نزول قرآن است و قرآن دریچه ورود انسان به ملکوت خداوندی است. قرآن نور است و مسیر حرکت انسان را نورباران می کند و تمسک به قرآن است که می تواند هدایت گر انسان ها از تاریکی و گمراهی به روشنایی باشد.