پايگاه خبري تحليلي «پارس»- پويان شريعت- در آستانه جام‌جهاني 1982 اسپانيا، عملياتي در جنوب غرب ايران در جاده 100 كيلومتري اهواز- خرمشهر به پيروزي رسيد كه نام آن «الي‌بيت‌المقدس» بود. در پي اين پيروزي خرمشهر از اسارت، آزاد شد و اين شهر توسط رزمندگان اسلام از وجود متجاوزان غربي پاك گشت.

 

در پي اين واقعه كه در نوع خود در صدر اخبار جهان بود، اما به محض توجه جهانيان به جام‌جهاني، براي منحرف كردن جنگ و استراتژي خاصي كه صهيونيست‌ها به دنبال آن بودند، دقيقاً در پنجم ژوئن يعني 15 خرداد حمله‌اي به جنوب لبنان از سه طريق دريا، زمين و هوا توسط اسرائيل صورت گرفت، كه اين يك جريان اتفاقي نبود، بلكه با يك برنامه‌ريزي قبلي صورت گرفته بود. غربي‌ها و صهيونيست‌ها به خوبي بر ايدئولوژي انقلابي امام روح‌الله و انقلاب اسلامي ايران آگاهي داشتند و دارند و به خوبي مي‌دانستند، كشوري كه نداي كمك‌خواهي ملت مظلوم لبنان و فلسطين را پاسخ مي‌دهد، قطع به يقين ايران است. به همين جهت حمله‌اي را ترتيب دادند تا هم بتوانند جلوي سرعت پيشروي رزمندگان اسلام در جبهه‌‌ها‌ي نبرد حق عليه باطل را بگيرند و هم چالشي در آن منطقه براي ما ايجاد كنند تا انرژي ايرانيان را با توجه به سخنان معمار انقلاب مبني بر اينكه اسلام حد و مرز ندارد بگيرند و هم اينكه از توجه افكار عمومي جهان به بازي‌هاي جام‌جهاني براي پوشاندن جنايت‌هاي خود بهره ببرند. اما مسئله‌اي كه صهيونيست‌ها قادر به مديريت آن نبودند، تأثير حضور رزمندگان اسلام و سبز‌پوشان سپاه اسلام و دلاوران ارتش اسلام در سوريه و جنوب لبنان بود كه اين امر با اعزام قواي محمد رسول‌الله به سوريه ميسر شد.

 

با اينكه در آن مقطع سوري‌ها پاي كار نيامدند و حاضر نشدند پا‌به‌پاي نيروهاي حاج‌احمد متوسليان، نيروهايي كه به محض ورود 300 تابوت سفارش داده بودند وارد جنگ با اسرائيل شوند، ‌اما فرزندان آقا‌روح‌الله به فرماندهي احمد متوسليان به اينجا رسيدند كه اگر شيعيان اين مناطق را سازماندهي كرده و آموزش دهند، آنها خود مي‌توانند در مقابل صهيونيست‌ها بايستند و همواره مانند عقاب مواظب حتي كوچكترين تحركات اسرائيل باشند، ‌به همين منظور شروع به گزينش و سازماندهي و آموزش نيروهاي سوري و لبناني كردند كه متولد اين طرح نيروهايي چون حزب‌الله و امثال آن شدند.

 

بار ديگر جام‌جهاني، بار ديگر جنايت

در روز يك شنبه برابر 15 ژوئن 2014، همزمان با شروع مسابقات جام‌جهاني 2014 برزيل،‌ خبري توجه همگان را به خود جلب كرد. اسرائيل به مناطق غزه و كرانه باختري حمله‌ور شد و مواضع گروه‌هاي مقاومت را مورد هدف قرار داد،‌گذرگاه غزه را بست و كماكان آتش صهيونيست بر سر ملت مسلمان و مظلوم فلسطين ريخته مي‌شود. در كنار اين خبر بحث حركت گروه تروريستي داعش در عراق و سلفي‌ها و تكفيري‌هاي سوريه به‌چشم مي‌آيد. اينكه همزمان با شروع جام‌جهاني،‌ هنگامي‌كه تمام نگاه‌ها به سمت و سوي اين مسابقات معطوف است، همواره و به كرات مشاهده شده است كه رژيم صهيونيستي از اين فرصت استفاده كرده است و دست به جنايات در سرزمين فلسطين مي‌زند.

 

اما مسئله مهم اين است كه از حضور احمد متوسليان و بچه‌هايش در سوريه، چيزي در حدود 32 سال مي‌گذرد و اين متولدان آن حركت راستين و اسلام انقلابي امام روح‌الله هستند كه با نام حزب‌الله‌، علويون، دفاع وطني و... در برابر تمام كفر سينه سپر‌كرده و قدم‌به‌قدم به مبارزه مشغولند.

 

شهيد مي‌دهند،‌ اما مي‌ايستند. درست است كه در خرداد 1361 نبردي بين رزمندگان اسلام و صهيونيست‌ها صورت نگرفت اما تاريخ نوشت تنها كساني كه به نداي مسلمانان سوريه و لبنان لبيك گفتند فرزندان انقلابي روح‌الله بودند كه در 29 خرداد 61 در دمشق رژه‌اي مسلحانه رفتند و آن رژه نشان داد كه مقاومت، اسلام انقلابي و فرزندان امام روح‌الله زنده‌اند و تا مستكبري در جهان است براي احقاق حق مظلومان بايد جنگيد و امروز مي‌بينيم به بركت آن فرزندان و آن حركت و حتي رژه قواي محمد در دمشق، شيعيان و مسلمانان چگونه در برابر كفر در دمشق و عراق مردانه مي‌جنگند و قد علم كرده‌اند.