پايگاه خبري تحليلي «پارس»- شايد در سال 2006 به دليل مصدوميت، مهمترين تورنمنت جهاني را از دست داد، اما در دومين جام‌جهاني مقصر خودش بود كه تا حدودي با سرمربي تيم‌ملي لجبازي كرد و كي‌روش به‌راحتي روي نام او قلم قرمز كشيد.

 

 البته در اين ميان رحمتي تنها نيست، تجربه‌كردن جام‌جهاني فوتبال و پا به توپ‌شدن در فضاي اين رقابت‌ها آرزوي مشترك فوتباليست‌هاي حرفه‌اي سراسر دنياست. آرزويي كه البته حسرت برآورده‌شدنش به‌دليل دشواري‌هاي صعود به اين رقابت‌ها به دل بسياري از ستاره‌هاي فوتبال در كشورهاي مختلف ماند و آنها در نهايت بدون نفس‌كشيدن در فضاي جام‌جهاني كفش‌ها را آويختند. در فوتبال دنيا از اينگونه بازيكنان زياد است، كانتونا، رايان گيگز، ديويد ژينولا، گرت بيل و ژورژ واه را مي‌توان نام برد. فوتبال ايران هم به واسطه حضور انگشت‌شمار در جام‌هاي جهاني از اين قاعده مستثنا نبوده و دست بسياري از ستاره‌هاي دوران خود را از رقابت با بهترين‌هاي دنياي فوتبال در معتبرترين تورنمنت بين‌المللي اين رشته ورزشي كوتاه ديده است.

 

غلامحسين مظلومي مهاجمي با 37گل در 48بازي ملي سال‌ها ركورد بيشترين گل زده در تيم‌ملي ايران را در اختيار داشت اما به علت مصدوميت از ناحيه مينيسك، جام‌جهاني78 را از دست داد.

 

مرحوم صفر ايرانپاك كه لقب بهترين گلزن دربي سرخابي را با هفت گل يدك مي‌كشد، در هنگام جام‌جهاني78، 33ساله بود و به همين دليل مربيان تيم‌ملي جواناني مثل حسن روشن و حسين فركي را به او ترجيح دادند.

 

حسين كلاني كه يكي از مهاجمان به‌يادماندني تاريخ ايران به‌شمار مي‌رود درست يك‌سال پس از بازي‌هاي آسيايي1972 كه آقاي گلي را براي او به ارمغان آورد از فوتبال ملي خداحافظي كرد و به جام‌جهاني78 نرسيد.

 

علي جباري از سال44 تا53 در تيم‌ملي موفق به زدن 13گل در 37بازي ملي شد اما هرگز رنگ جام‌جهاني را نديد. همايون بهزادي معروف به سرطلايي فوتبال ايران بود اما در دوران او تيم‌ملي ايران رنگ جام‌جهاني را نديد.

 

حميد درخشان از ديگر هافبك‌هاي سرشناس تاريخ فوتبال ايران به حساب مي‌آيد كه با سابقه‌اي 13ساله در تيم‌ملي هم بدون سابقه حضور در جام‌جهاني كفش‌هايش را آويخت.

 

ناصر محمدخاني مهاجم صاحب‌نام ايران در دهه 80 در 25بازي ملي موفق به زدن 18گل شد. دوران اوج محمدخاني در سال‌هايي سپري شد كه ايران حضور فعالي در مسابقات ورزشي نداشت.

 

محمد پنجعلي، كاپيتان اسبق تيم‌ملي ايران و پرسپوليس طي حضور 13ساله‌اش در تيم‌ملي 45بازي انجام داد و قهرماني در بازي‌هاي آسيايي پكن بزرگ‌ترين افتخاري بود كه در اين عرصه به دست آورد.

 

مرحوم سيروس قايقران اسطوره باشگاه ملوان در سال1363 به تيم‌ملي دعوت شد و او هم مثل خيلي از همدوره‌هايش به دليل شرايط فوتبال آن‌زمان پشت در جام‌جهاني ماند.

 

مجتبي محرمي يكي از چپ‌پاهاي به‌يادماندني تاريخ فوتبال ايران بود. در دوران او ايران به جام‌جهاني نرسيد و در نهايت فوتبال ملي محرمي با كسب عنوان سومي جام ملت‌هاي آسيا در سال96 به‌پايان رسيد.

 

فرشاد پيوس يكي از بهترين گلزنان تاريخ فوتبال ايران نه سنش به جام‌جهاني 1998 مي‌خورد و نه قبل از آن موفق شد صعود به جام‌جهاني را تجربه كند.

 

فرهاد مجيدي نيز به هيچ‌وجه نتوانست دستاوردهاي فوتبال باشگاهي‌اش را در تيم‌ملي تكرار كند. مجيدي كه 45بازي و 10گل ملي را در كارنامه دارد هيچگاه براي اثبات خودش در تيم‌ملي به آب و آتش نزد. با اينكه در دوران فوتبال او تيم‌ملي دوبار به جام‌جهاني رسيد اما اثري از نام اين بازيكن در فهرست نهايي تيم‌ملي در جام‌هاي جهاني98 و2006 وجود نداشت.