«بوریرام» ؛ روزنه نجات استقلالی‌ها

به گزارش پارس ، به نقل ازقدس آنلاین، زنگ خطر همین حالا هم بیخ گوش استقلال به صدا در آمده است. به عملکرد آبی ها درلیگ توجه کنید؛ سه بازی، فقط یک امتیاز! استقلال در وضعیت نا مطلوبی قرارگرفته است، به طوری که اکنون می توان بابت بازی های ضعیف شاگردان امیر قلعه نویی صفحات بسیاری را سیاه کرد، اما بازی پیش روی استقلال مقابل بوریرام که برای فوتبال ایران جنبه ملی دارد، دست و پایمان را بسته است. استقلال ۳ هفته است به تیمی بی کیفیت بدل شده. اشتباه های داوری به کنار. استقلال نه در خوزستان آن تیم ایده ال بود، نه در داربی کیفیت لازم را داشت و نه در بازی پنج شنبه شب مقابل ذوب آهن توانست نمایش ایده آلی داشته باشد. استقلال زمانی بیدار شد که کمی دیر به نظر می رسید. آبی ها پس از اینکه گل دوم را هم دریافت کردند، تازه به یاد آوردند که باید بازی را اندکی جدی بگیرند. گل او را دقیقه ۱۴ مهدی رحمتی تقدیم ذوب آهن کرد تا ضربه سر نه چندان محکم رجب زاده تور دروازه آبی ها را به لرزه درآورد. گل دوم هم دقیقه ۵۰ به ثمر رسید.
گلی که با پای چپ قاسم حدادی فر رقم خورد. آبی ها تصور می کردند، پس از این گل می توانند آب رفته را به جوی بازگردانند. فرصت لازم هم بود؛ حتی برای کسب پیروزی اما استقلال به قدری در اجرای کارهای تاکتیکی گیج و گنگ و ناتوان بود که این فرصت ایده آل هم نتوانست چاره ساز بشود و استقلال به رغم حملات فراوان بازنده میدان را ترک کرد. حالا ما مانده ایم و پرسشهای فراوان از امیر قلعه نویی و شاگردانش، اما مجبوریم به ناچار به خاطر موقعیت کنونی استقلال در لیگ قهرمانان آسیا این پرسشها را به بعد از بازی با بوریرام تایلند موکول کنیم. پرسشها یکی دو تا نیست. از انتخاب ترکیب اصلی که وقتی نیکبخت را در میان ۱۱ مرد اصلی می بینیم، از تعجب شاخ در می آوریم و ادامه بازی های ملال آور فردین عابدینی که انگار استقلال را با یک تیم محلی اشتباه گرفته است. پرسشهای زیادی هم از مهدی رحمتی داریم، همچنین از دیگر مدافعان استقلال. از حنیف عمران زاده و امیر حسین صادقی که پی در پی اشتباه می کنند.
از پژمان نوری که نوسان دارد و قادر نیست دو بازی پی در پی با کیفیت لازم در میدان مسابقه ظاهر بشود. از امیر قلعه نویی هم پرسش کم نیست اما بازی با بوریرام که به مثابه روزنه ای برای بیرون آمدن استقلال از بحران کنونی می ماند، محتاط مان می کند. درست مثل استقلال که به نظر می رسید در اصفهان با احتیاط گام برمی دارد. ای کاش همین باشد دلیل شکست استقلال به ذوب آهن! اگر خودمان را فریب نداده و واقعیتها را نادیده نگرفته باشیم. کاش دلیل باخت استقلال، دلیل بازی های ضعیف و بی روح استقلال در ۳ هفته اخیر همین حربه باشد؛ احتیاط، احتیاط! تا چهارشنبه صبر می کنیم. اگر احتیاط استقلال به دلیل بازی چهارشنبه شب باشد، اگر دلیل این همه ضعف، دلیل این همه بی برنامگی، دلیل این همه بی تفاوتی در استقلال بازی پیش رو با بوریرام باشد، استقلال باید نتیجه این هدف گذاری را که به نوعی لیگ را فدای بازی های برون مرزی اش کرده، بگیرد. البته اگر هدف این بوده باشد!