دلیل افت فوتبال ایران در آسیا چیست؟

دراگان کرن، زننده یکی از دو گل پاختاکور به استقلال و بهترین بازیکن زمین که در تمام لحظات بازی عملکرد چشم‌نوازی را از خودش ارائه کرد، گفت که «نتیجه بازی با استقلال حاصل دو سال کار مداوم و گروهی بود. دو سال است که کنار این کادرفنی کار می‌کنیم...» و در ادامه از افتخارآفرینی برای ازبکستان سخن به میان آورد.

شوتا آرولادزه، سرمربی گرجستانی پاختاکور از نخستین روز‌های سال ۲۰۱۷ هدایت این تیم را بر عهده دارد و با حفظ ثبات این تیم در بخش کادرفنی و بازیکنان، موفقیت کم‌نظیری را برای پاختاکور رقم خورده است که در ادامه پروژه موفقیت فوتبال ازبکستان در آسیا و سپس حضور در جام جهانی است؛ کما اینکه در سالیان گذشته ازبک‌ها توانستند در المپیک حاضر شوند و حتی در رده‌های پایه در آسیا به قهرمانی برسند.

صحبت‌های هافبک خارجی پاختاکور نه تنها عملکرد باثبات این تیم را در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که در بازی برابر استقلال تبدیل به سکوی پرتاب این تیم شده بود، بلکه به صورت ناخواسته، طعنه به عملکرد تیم باسابقه و ریشه‌دار استقلال می‌زند.

در واقع هر چقدر اسامی بازیکنان پاختاکور برای اهالی فوتبال نام‌آشنا بود، استقلال در این فصل هم با تغییرات زیادی نسبت به سال‌های گذشته و حتی ماه گذشته در آسیا حاضر شد. حداقل مدیریت و کادر فنی استقلال تجربه حضور در آسیا را نداشتند و نیمی از بازیکنان هم سال گذشته با استقلال در آسیا حاضر نبودند.

نه تنها استقلال، بلکه سایر تیم‌های ایرانی هم این روز‌ها بدتر از تیم‌های عربی – که سالیان سال در کنار گذاشتن بازیکن و مربی شهره خاص و عام بودند – عمل کرده‌اند. در واقع هر چهار نماینده ایران در آسیا در مدت زمان یک سال اخیر، بار‌ها مدیر، مربی و بازیکنان خود را تغییر داده‌اند و هیچ شباهتی بین این تیم‌ها و تیم‌های دو سال قبل وجود ندارد.

در این بین پرسپولیس مقداری بهتر عملکرد کرده که این تیم هم با تغییرات متعدد در بخش مدیریتی و همینطور دو تغییر در بخش مربیگری و همینطور جذب هفت بازیکن و از دست دادن ۵ بازیکن در نقل و انتقالات، رفته رفته به جمع سایر تیم‌های ایرانی ملخق می‌شود.

در کنار سایر مشکلات نرم افزاری و سخت‌افزاری و همینطور کم‌سوادی برخی از مدیران، مربیان و حتی بازیکنان، عدم ثبات در تیم‌های فوتبال ایران تبدیل به پاشنه آشیل فوتبال ایران شده است و تعدد تغییرات چهره خودش را در بازی‌های نمایندگان ایران نشان داد؛ جایی که مربیانی مانند رحمتی، نویدکیا و نامجومطلق چند روز قبل از مسابقات در سمت‌های جدید خود معرفی شدند.

آیا با این حال روز فوتبال ایران که ثبات جایی در آن ندارد و به طور مرتب مدیران و مربیان تغییر می‌کنند، باید انتظار داشت که در آسیا، نتایج خوب همراه با موفقیت عاید تیم‌های ایرانی شود؟ اگر غیر از این باشد، برنامه‌ریزی که اصلی‌ترین بخش از هر موفقیتی است، چه می‌شود؟