تغییر نگرش ایران در مرحلۀ حذفی؛ کیروش صدای اعتراضات را به خوبی شنیده است!
تیم ملی ایران در دیدار برابر عمان همان شخصیتی را از خود ارائه داد که اغلب منتقدین نسبت به خلاء آن در نمایشهای یوزها، گلایهمند بودند.
نحوۀ نگاه تیم ملی ایران به دیدار برابر عمان، به طور کلی با نگاه همیشگی کیروش متفاوت بود! او احتمالاً به خوبی صدای انتقادها را از تهران شنیده بود و متوجه این مسئله شده بود که منتقدین در پشت جملات تند و فریادهایشان چه میخواهند و از چه میگویند! چرا که اینبار دیگر خبری از پرتاب اوت دستی بلند نبود، این بار دیگر ایران در زمین خود عقب نمینشست و هر جسارت حریف را با پاتکی مقتدرانه پاسخ میداد و در طول بازی پسران ایران سوار بر بازی بودند.
ایران از ابتدا پیروزی را میخواست و این مسئله به خوبی در روند پیشرویهای آنان دیده میشد، این مسئله برخلاف تاکتیک معروف ایران که تحت هدایت کیروش رقم میخورد شکل گرفت و همین اتفاق، بارزترین و کلیدیترین نکته نبرد یوزها به حساب میآمد، چرا که دیگر سرنوشت بازی از سوی ما، به ابر و مه و خورشید و فلک و ... واگذار نشده بود تا چشم به ضدحملات و اشتباهات حریف ببندیم و با پیروزیهای اقتصادی کار را به پایان برسانیم! این بار خودمان سرنوشت خودمان را نوشتیم و با دستان خودمان روند را به سود خود تغییر دادیم و این یعنی پیروزی دلچسب، همان چیزی که همیشه، با توجه به پتانسیلمان میخواستیم.
فراموش نباید کرد که در نسل فعلی تیم ملی ایران، رهبرانی بزرگ وجود دارند که میتوانند حتی در بحرانها و زمانی که همه به زانو درمیآیند، تعیینگر باشند و بقا را به یوزها هدیه بدهند! کیروش با داشتن مردی چون علیرضا بیرانوند در درون دروازه خود چرا باید در اندیشۀ چینش مدافعین پرتعداد و عقب نشستن باشد؟! او درون دروازه مردی را دارد که یک تنه میتواند پیروزی را به تیمش هدیه بدهد! پس باید او دیگر دستش را زیر سرش بگذارد و آوار شدن مهاجمان ایران بر روی دروازه حریف خیره شود!
تغییر نگرش ایران در مرحلۀ 1/8 نهایی به فوتبال و رقابت، اگر تداوم داشته باشد، بیشک این حجم ریزش یافته مخاطبینی که نسبت به سبک و فلسفۀ کیروش اعتراضهایی را دارند با خود همراه خواهد کرد، چرا که این ایران دیگر محتاط و ترسو به نظر نمیآید و در خور شأن و قدرتش ظاهر میشود و میتوان ار هر لحظه آن لذت برد!
ارسال نظر