معضل برادر در فوتبال ایران!

به گزارش پارس نیوز، گسترش اطلاع‌رسانی در سال‌های اخیر یکی از عوامل تاثیرگذار در حساس کردن جامعه نسبت به مقوله رانت‌های شغلی خصوصا در مشاغل دولتی و مسئولیت‌های حساس بوده، با این وجود به نظر می‌رسد حالا باید حساسیت‌های مشابهی در سطح ورزش و خصوصا فوتبال نسبت به این مقوله ایجاد شود.

فوتبال شغل جذاب و در عین حال پردرآمدی است که موجب می‌شود خیلی‌ها آرزوی فعالیت در این رشته ورزشی، در سطوح مختلف از جمله لیگ برتر، لیگ‌های پایین‌تر و البته تیم‌های ملی را داشته باشند، اما شاخصه انتخاب برخی از عوامل و مربیان در فوتبال صلاحیت و شایستگی نیست بلکه نسبت‌های فامیلی و اصطلاحا رانت‌های خانوادگی عامل انتخاب برخی از مربیان و دستیاران در فوتبال - و البته ورزش- می‌شود.

حالا اما موضوع رانت‌های فامیلی و خصوصا برادران مربیان در فوتبال تقریبا به یک بحران و معضل قابل توجه تبدیل شده که به صورت هدفمند صورت می‌پذیرد. در برخی مواقع برادر، روی نیمکت حکم بادیگارد، فدایی، دستِ بزن و در واقع عامل مورد استفاده در درگیری‌های فیزیکی را دارد. تفاوتی هم در این زمینه بین تیم‌های لیگ برتری و لیگ یکی وجود ندارد. نکته مهم حضور یک برادر فداکار است که شاید از نظر فنی کارایی و توان چندانی برای بالا بردن دانش کادر تیم مربوط را نداشته باشد اما در زمان مناسب برای نزدیک شدن به داور، استفاده از الفاظ ناشایست، توهین و فحاشی یا مهمتر از همه برای انجام برخوردهای فیزیکی لازم وارد عمل می‌شود.

پدیده جذب برادر بر مبنای همین کاربردها در حال توسعه و گسترش است، به طوری که در یک هفته برادری حرف‌های ناگفته برادر دیگر را مقابل دوربین‌ها با ادبیات خاص خودش فریاد می زند، برادر دیگری در حمایت از تیم برادرش داور مسابقه را به بیمارستان می‌فرستد و برادران دیگری هم در برخی باشگاه‌ها و حتی تیم‌های ملی حضور داشته و دارند تا به موقع از مواضع برادر خودشان دفاع کنند.

فراموش نکنیم که برادر بودن یا داشتن هر نسبت فامیلی دیگری در جای خودش نباید مانع از حضور و فعالیت افراد صاحب صلاحیت و شایسته شود اما نمی‌توان تاثیر این رانت‌ها و روابط فامیلی را در اینگونه انتخاب‌ها نادیده گرفت و متاسفانه در اکثر موارد همین نسبت و رابطه است که با استفاده از عنصر رانت خانوادگی منجر به کنار گذاشتن شایسته‌ها و استفاده از نزدیک‌ترین افراد فامیل در سطح ورزش و خصوصا فوتبال می‌شود.