چه چیزی به پرسپولیس سکته داده است؟

آمار حرف از سقوط امپراتوری پرسپولیس می زند، این تیم از هفته هجدهم تاکنون تنها فولاد  خوزستان را شکست داده، تیمی پایین جدولی که البته بسیار هم به پرسپولیس فشار وارد کرد و در نیم فصل دوم احیا شد.

تیم برانکو در پنج هفته اخیر چهار بار مساوی کرده و برابر ذوب آهن، سایپا، تراکتورسازی و سپاهان به پیروزی نرسیده است. پرسش از برانکو این است: بر سر پرسپولیس چه آمده که آن تیم هجومی که چون قو دلبری می کرد، حالا برای یک بازی بردن پنج هفته زمان لازم دارد؟

شاید پاسخ برانکو اشاره به تعطیلات داشته باشد، تعطیلاتی که مدام به حرکت پرسپولیس سکته می دهد. شاید هم تیم ایوانکوویچ به دلیل جوانی و نداشتن چند بزرگتر که جام را بالا برده باشند، احساس سیری زودرس پس از تشویق های رسانه ای و سکویی پیدا کرده باشد. شاید هم توان بدنی این تیم دیگر ۹۰ دقیقه ای نیست که در نیمه دوم ها  مثل نیمه اول نمی تواند عالی کار کند.

هرچه هست برانکو مسئول مستقیم آن است. همانطور که  سرعت بازی پرسپولیس برانکو همه را وادار به تحسین این مربی کرد حالا هم مسئول این سقوط خود اوست. ایوانکوویچ هفته گذشته کوشید تا با قول قهرمانی دادن «اتفاقی که ذات درونگرای ایوانکوویچ با آن بیگانه است» هیجان را به تیمش بازگرداند.

اگر این حرف که با خمیر مایه برانکو عجیب است را واکاوی کنیم باید به این نقطه برسیم که برانکو یک هفته قبل متوجه سقوط انگیزه بازیکنانش شده بود یعنی با سه هفته تاخیر و البته همچنان زودتر از دیگران.

پرسپولیس هنوز و حتی مقابل تراکتور سازی هم نسبت به حریف خود بیشتر موقعیت گل ایجاد کرد و بیشتر پاس صحیح داد اما موضوع اصلی این است که این برتری عددی خیلی معنا دار نبود. هفت موقعیت گل در برابر ۴ موقعیتی که به تراکتورسازی داد.

شاگردان برانکو روزهای سختی را پیش رو دارند و اگر می خواهند همچنان یکی از مدعیان قهرمانی در لیگ پانزدهم باشند باید اشتباهات دیدارهای اخیر را به حداقل برسانند و از موقعیت هایی که ایجاد می کنند به گل برسند تا جزو بالانشینان باقی بمانند.