به گزارش پارس به نقل از مهر، اختلافات گذشته محمد خاکپور با علی کفاشیان بر هیچکس پوشیده نبود؛ اختلافی که در بندهای قرارداد تنظیم شده برای سرمربی تیم امید ریشه داشت و باعث شد تا خاکپور حدود یکسال بدون قرارداد کارش را در تیم امید ادامه بدهد. این موضوع تا جایی پیش رفت که خاکپور بعد از قهرمانی با تیم امید در مسابقات غرب آسیا، از سرمربیگری تیم امید استعفا داد تا نشان بدهد حاضر نیست به هر قیمتی در تیم امید کار کند.

خاکپور چند روز بعد از استعفایش، با حبیب کاشانی و علی کفاشیان جلسه‌ای برگزار کرد و بعد از آن جلسه، علت ناراحتی‌اش از فدراسیون فوتبال را بند «تحقیرآمیز» قراردادش عنوان کرد. طبق اعلام خاکپور در این بند عنوان شده بود که اگر کادر فنی پس از اتمام قرارداد به هر نوعی اظهار نظر منفی در مورد کادرفنی و ارکان فدراسیون داشته باشد دو برابر مبلغ قرارداد را بازپرداخت کند.

خاکپور تاکید داشت که کفاشیان هم در جریان این موضوع نبوده و از آن متاسف شده است. سرمربی تیم امید حتی تاکید کرد که با فدراسیون بحث مالی نداشته است و مهم‌تر از بحث مالی، شخصیت مربی است که باید حفظ شود.

علی کفاشیان هم در آن مقطع زمانی در مصاحبه‌هایش تاکید داشت که این بند اصلاح می‌شود و قرارداد مجددا برای امضا به خاکپور داده می‌شود. سرمربی تیم امید هم در هفته‌های گذشته بدون آنکه چیز مشخصی در این رابطه بگوید، از امضای قرارداد اصلاح شده خودداری کرد تا در نهایت اعتراضش را به شرایط موجود و علی کفاشیان با غیبت در مراسم بدرقه تیم امید که جمعه شب در هتل المپیک برگزار شد، نشان بدهد.

بدون هیچ توضیحی مشخص بود که خاکپور نسبت به برخی مسائل دلخور است و به همین خاطر در مراسم بدرقه، حضور نیافت ولی دلیل اصلی غیبت سرمربی تیم امید، چند ساعت بعد و توسط خود او اعلام شد. خاکپور قبل از سفر تیم امید به مشهد در فرودگاه، در خصوص غیبتش در مراسم بدرقه، به یکباره رئیس فدراسیون فوتبال را هدف گرفت و گفت: حقیقتا دلیل غیبتم در این مراسم شخص علی کفاشیان بود. نمی توانم جایی باشم که صداقت نیست و ساکت باشم. اگر در این مراسم حضور داشتم مجبور بودم حرف‌هایی بزنم که برای همین نیامدم.

سرمربی تیم امید البته منظورش از «نبود صداقت» را شفاف‌سازی نکرد و درباره قراردادش هم به این جمله کوتاه که «نمی‌خواهم در این‌باره حرف بزنم» بسنده کرد تا آتش اختلافات در آستانه مسابقات انتخابی المپیک شعله‌ور شود.

اگر در دوره‌های گذشته انتخابی المپیک، بیشتر مشکلات بین اختلافات فدراسیون فوتبال و کمیته المپیک و وزارت ورزش متمرکز بود اما اینبار اختلافات مشخصا بین نیمکت تیم امید و فدراسیون فوتبال شکل گرفته و در دوره حساسی اوج گرفته است. هرچند قهرمانی تیم امید ایران در مسابقات غرب آسیا امیدها را برای شکستن طلسم 40 ساله صعود به المپیک پررنگتر کرده بود ولی به نظر می‌رسد با علنی شدن این اختلافات، تیم امید کار امیدها دشوارتر از دوره‌های گذشته باشد.