فراری پشیمان!

به گزارش پارس به نقل از مهر، بی شک از میان تمام رویدادهای کوچک و بزرگ ورزشی که طی سال گذشته برگزار شد، بازی های المپیک تابستانی مهمترین رویدادی بود که ورزش ایران در آن شرکت داشت. از این حیث نتایج خوب به دست آمده در این بازی ها مهمترین و تاثیرگذارترین نتیجه گیری در طول سال گذشته به حساب می آید و به همان اندازه ناکامی های این بازی ها بزرگترین ناکامی محسوب می شوند.

کاروان ورزش ایران در سی‎ امین دوره بازی‎ های المپیک تابستانی با موفقیتی مثال زدنی کارش را به پایان رساند اما در کنار ورزشکارانی که با مدال خود یا عملکرد تاریخی‎ شان کاروان ایران را موفق جلوه دادند، بودند ورزشکارانی که توقعات را برآورده نکردند مانند اعضای تیم دوچرخه سواری که یا از خط پایان نگذشتند یا یکی مانده به آخر شدند.

البته می‎ توان گفت عملکرد رکابزنان مانند دیگر ادوار المپیک بود و از این حیث درجا زدند اما در این میان عملکرد برخی‎ ها هم در حد ناکامی، بد و غیر قابل قبول بود. حالا بعضی ‏ ها بیشتر و برخی هم کمتر مانند:

میلاد وزیری؛ اجازه ندادند به مدال برسد!

اولین ورزشکار ایرانی که رقابت های خود در بازی‎ های المپیک لندن را آغاز کرد، میلاد وزیری بود. این کماندار کشورمان ساعاتی پیش از مراسم افتتاحیه در رقابت های تعیین سطح شرکت کرد و بین ۶۴ شرکت کننده جایگاه سی و نهم را به دست آورد. وزیری چند روز بعد در مرحله یک سی و دوم نهایی در مصاف با" لوئیز ادواردو" مکزیکی متحمل شکست سنگین ۷ بر یک شد و از دور مسابقات کنار رفت. این در حالی است که این کماندار مکزیکی در مسابقات جهانی و یونیورسیاد مغلوب وزیری شده بود. با همه اینها وزیری پس از حذف از المپیک مدعی شد که ۹ ماه پیش با مربیان کره ای برنامه ریزی کرده بود که مدال بگیرد اما آقایان نگذاشتند چون نمی خواستند این اتفاق بیفتد و کاری کردند که وضعیت ما به این شکل درآید؛ بی مربی باشیم و بدون پشتوانه.

یوسف کرمی؛ ساعتی که بی جهت از کار انداخت
" من مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی در وزن ۸۰- کیلوگرم المپیک هستم و به لندن می‎ روم تا مدال طلا بگیرم. نیاز به جراحی زانو دارم اما با همین شرایطی که دارم بیشتر از همه تمرین کرده و برای آماده تر شدن وقت و انرژی صرف می‎ کنم، چون نمی خواهم حرف و حدیثی در موردم ایجاد شود. اصلا ساعتم را از کار انداخته‎ ام تا متوجه گذر زمان نشوم و فقط تمرین کنم" . اینها بخشی از صحبت‎ های یوسف کرمی پیش از اعزام به بازی‏ های المپیک بود. ورزشکاری که چند مدال آسیایی و جهانی داشت و به قول خودش این مدال‎ ها انتظارات را از او بیشتر کرده بود. با همه اینها وی خیلی زود از دور مسابقات تکواندو المپیک حذف شد تا با توجه به انتظاراتی که از او وجود داشت، به نوعی بزرگترین ناکام این رقابت‎ ها لقب بگیرد.

محسن شادی؛ عقب مانده از رکورد

حداقل انتظار از ورزشکاران رشته‎ هایی مانند قایقرانی در بازی‏ های المپیک لندن این بود که رکورد خودشان را در این بازی‏ ها تکرار کنند اما محسن شادی در طول این بازی ها هرگز به این حداقل انتظار پاسخ نداد. شادی اردیبهشت ماه دو سال پیش با رکورد ۷: ۰۹.۸۴ دقیقه سهمیه المپیک گرفت اما در هیچ یک از مراحل رقابت‏ های المپیکی ‏ اش در ماده روئینگ تک نفره سنگین وزن مردان، این رکورد را تکرار نکرد. شادی با هت تریک در کسب مقام ششمی مرحله مقدماتی، یک چهارم، نیمه نهایی برای رسیدن به فینال C یا D، در نهایت به فینال D رسید و در نهایت روزی که کارش را با خمیازه آغاز کرد، با کسب عنوان بیست و دوم به کارش پایان داد.

مهدی تقوی؛ به دنبال شانس و اقبال در سرنوشت

" لیوان لوپز" کوبایی وقتی مهدی تقوی، آزادکار وزن ۶۶ کیلوگرم کشورمان را در نخستین دیدار شکست داد، خود از رسیدن به دیدار فینال بازماند و اینگونه باعث حذف ناباورانه امید طلای ایران از دور مسابقات شد. این در حالی است که تقوی در رقابت‍ های جهانی ۲۰۱۱ استانبول همین حریف کوبایی‎ اش را شکست داده بود اما در بازی‎ های لندن با" بدشانسی توام با کم کاری" مقابل او حذف شد.

این تعبیر امیر توکلیان، مربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد در مورد چگونگی عملکرد المپیکی مهدی تقوی بود که گفت: " تقوی در حالی مغلوب حریف کوبایی شد که برای هیچ یک از سه تایم این کشتی برنامه خاصی جهت پیروزی نداشت و اجازه داد تا سرنوشت این کشتی حساس با گوی و خم گیری مشخص شود، در حالیکه نباید برابر حریف کوبایی بدنبال شانس و اقبال می رفت. در کل اینکه تقوی به بدشانسی و همچنین عملکرد دور از انتظار خود باخت" .

محمد بیداریان؛" زیر" آب" رکورد" زد

تنها شناگر ایران در بازی های المپیک که به صورت وایلد کارت (سهمیه اعطایی) مجوز شرکت در بازی‎ ها را گرفته بود، خیلی زود از گردونه رقابت های ۱۰۰ متر آزاد مردان حذف شد، آنهم در شرایطی که نتوانست حتی رکورد خودش را تکرار کند. محمد بیداریان با رکورد ۵۱ ثانیه و ۳۱ صدم ثانیه به لندن رفت اما او در این مسابقات زیر رکورد خود (۵۲ ثانیه و ۹۳ صدم ثانیه) شنا کرد و بعد هم عملکردش را اینگونه توجیه کرد: " با مشکلات زیاد به لندن آمدم. اردیبهشت ماه ناخواسته مجبور به تغییر مربی‎ ام شدم و با یک مربی آلمانی کارم را دنبال کردم. مربی آلمانی خوب بود اما تاثیر زیادی نداشت" .

سهراب مرادی؛ پریدن مدال در یک ضرب

سهراب مردای یکی از وزنه بردارانی بود که امید زیادی به کسب مدال طلای وی در بازی های المپیک وجود داشت اما شانس مدال آوری او زودتر از آنچه خودش و دیگران فکرش را می‎ کردند، پرید! این وزنه بردار دسته ۸۵ کیلوگرم که با رکورد ورودی ۳۹۰ کیلوگرم در مجموع وارد رقابت‎ ها شد، سه بار در مهار وزنه ۱۶۶ کیلوگرمی در حرکت یک ضرب ناکام ماند و بدین ترتیب از گردونه مسابقات کنار رفت.

حبیب الله اخلاقی؛ چشم انتظاری بیهوده در سکوت

قرارگرفتن در گروهی سخت، او را برای اولین مبارزه رو در روی حریف سرسخت کوبایی به نام" انریکه هرناندز" قرار داد اما زور او به این حریف قدر نرسید و تن به شکست داد و به امید فینالیست شدن این حریف کوبایی ماند تا شاید شانس دستیابی به مدال برنز در گروه شانس مجدد را پیدا کند که البته این امیدش هم ناامید شد چون حریف کوبایی او برابر کشتی گیر لهستانی شکست خورد و به فینال نرسید. در هر صورت اخلاقی پس از شکست برابر" انریکه هزناندز" با ناراحتی سالن را ترک کرد و حتی پاسخ خبرنگاران و برخی اهالی کشتی را هم نداد. البته این سکوت تا حدی طبیعی بود چون خودش هم می دانست یکی از امیدهای مدال طلاست اگرچه در نهایت حتی به مدال برنز هم نرسید.

امین نیک فر؛ بی اطلاع از دلایل خطاهایش

از آمادگی روحی و جسمی خود راضی بود و خیلی امید داشت در المپیک لندن خیلی بهتر از المپیک پکن کار کند که هر سه پرتابش به خطا رفته بود اما در نهایت عمکلردش در این المپیک با دوره پیشین تفاوت زیادی نداشت چون بازهم دو پرتابش را با خطا انجام داد طوریکه خودش بعد از مسابقه گفت: " نمی دانم چرا پرتاب هایم در این دوره مسابقات هم خطا رفت. از عملکرد خودم راضی نیستم چون نتوانستم پرتاب های خوبی داشته باشم" . در هر صورت امین نیک فر در المپیک لندن حتی نتوانست رکود خودش که ۲۰ متر و ۵۳ سانتی متر است را بزند در حالیکه امید زیادی داشت حداقل این کار را انجام دهد. امین نیک فر که برای شرکت در رقایت پرتاب وزنه از آمریکا به لندن سفر کرده بود با رکورد ۱۸ مترو ۶۸ سانتی متر در گروه B و در رقابت با ۲۰ پرتابگر دیگر شانزدهم شد و از صعود به فینال بازماند.

روح الله عسگری؛ در حد A نبود

کمتر از یک ماه به آغاز بازی‏ های المپیک مانده بود که در مسابقات ستارگان آسیا (قزاقستان) روح الله عسگری نهمین سهمیه المپیکی دوومیدانی را در ماده ۱۱۰ متر با مانع کسب کرد. البته در کل دوومیدانی ایران ۱۰ سهمیه المپیکی گرفت اما بعد از حدادی، عسگری دومین و آخرین نفری بود که از این جمع با سهمیه A المپیکی شد.

از این حیث انتظارات از عسگری و عملکردش در بازی‎ های لندن بیشتر بود. حداقل در این حد که او رکورد خود را تکرار کند که اینگونه نشد. عسگری در حالی با حدنصاب ۱۳ ثانیه و ۹۷ صدم ثانیه از صعود به مرحله نیمه نهایی بازی های المپیک لندن بازماند که درقزاقستان با طی کردن ۱۱۰ متر با مانع در مدت ۱۳ ثانیه و ۵۰ صدم ثانیه به عنوان نفر اول از خط پایان گذشت و موفق شد، ضمن شکستن رکورد ایران در این ماده، خود را درجمع المپیکی ها قرار دهد.

رسول خادم؛ بازگشت زودتر از تیم

هر چه قدر محمد بنا در بازی‎ های المپیک لندن با تیم کشتی فرنگی موفق بود، رسول خادم در نقطه مقابل او قرار داشت چون این مربی با تیم پر امید کشتی آزاد نتیجه‎ ای دور از انتظار گرفت و تنها با یک مدال نقره و دو برنز به کار خود و تیم هفت نفره‎ اش دراین بازی‎ ها پایان داد. نتایج تیم ملی کشتی آزاد به قدری غیرقابل قبول بود که رسول خادم یک روز زودتر از بازگشت شاگردانش، لندن را ترک کرد و به سمت تهران حرکت کرد.

احتمالا علت انجام این کار، فرار رسول خادم از خبرنگاران و منتقدانی بود که به هنگام بازگشت تیم کشتی آزاد به فرودگاه آمده بودند چون خود خادم در بدو قبول سکان هدایت تیم ملی کشتی آزاد اعلام کرده بود که مسئولیت نتایج این تیم در المپیک را خواهد پذیرفت اما احتمالا پس از نتیجه گیری در المپیک پشیمان از پذیرفتن این مسئولیت شده بود. با همه اینها کشتی آزاد هرچند توقعات را برآورده نکرد اما نسبت به دوره گذشته المپیک عملکردی بهتر داشت و یک مدال نقره و یک برنز بیشتر از قبل گرفت.