چرا رئیس از آوردن تیم های بزرگ به تهران می ترسد؟

بحث درباره بازی های دوستانه ایران و اینکه چه کسانی در برگزاری مسابقات نقش داشته باشند، همچنان در فدراسیون سوژه ای داغ است. در فدراسیون چند فرد و کمیته خود را مسول هماهنگی بازی ها می دانند و در این بین افرادی هم هستند که با کروش و کفاشیان در ارتباطند و در سال های اخیر، اقداماتی کرده اند. به قراردادهای بسته شده هم همواره انتقاداتی وارد بوده است؛ مثلا اینکه می گویند قرارداد بازی شیلی و سوئد هیچ سودی برای ایران نداشت. فدراسیونی ها می گویند قرارداد بازی ایران و سوئد را یک ایرانی مقیم سوئد امضا کرد. او با ایده اینکه 25 هزار هوادار ایرانی را به ورزشگاه می کشانند و از سویی می توانند از طریق اسپانسرینگ و حق پخش درآمد زیادی داشته باشند، توانست سوئدی ها را مجاب به برگزاری این مسابقه دوستانه کند. کفاشیان هم که همیشه می گوید مشکل به اندازه کافی دارند و نمی خواهند برای انجام بازی دوستانه هزینه کنند، پذیرفت که ایران بدون پرداخت هزینه ای به مصاف سوئد برود. 

بازی ایران و شیلی در اتریش اما توسط بامداد میرزایی هماهنگ شد. او چند سال است که به کروش و تیم ملی نزدیک شده و در برگزاری خیلی از بازی ها نقش دارد. میرزایی در این باره می گوید: «وقتی متوجه شدیم این بازی هزینه ای ندارد به فدراسیون پیشنهاد دادیم و آنها پذیرفتند. قرار شد من برگزار کننده بازی باشم. همه چیز را فیکس کردیم و فکر می کردیم از 20 دقیقه تبلیغات قبل از بازی به سود می رسیم ولی دیدید که تلویزیون با 30 دقیقه تاخیر بازی را نشان داد! تمام درآمد ما در واقع از تبلیغات دور زمین بود چون حدود 3 هزار نفر به ورزشگاه آمدند و ما بلیفت فروشی زیادی داشتیم. به خاطر برگزاری بازی ضرر نکردیم ولی می شد درآمد برای ایران بیشتر باشد.»
در واقع سوئدی ها با تیزهوشی پول خوبی از بازی با ایران بردند. آنها ریسک کردند؛ ریسکی که کفاشیان حاضر نیست آن را یپذیرد. او می گوید: «راستش تکلیف پخش بازی که مشخص نیست. معلوم نیست آگهی باشد یا نباشد. بازی با تاخیر پخش شود یا به موقع. به همین خاطر سخت است که ما چنین کاری کنیم.» او می گوید اگر مثلا ایران یک میلیون دلار بدهد و اسپانیا را به زادی بیاورد، از کجا معلوم هزینه ها را تامین کنند؟ این سوالات مکرر در ذهن کفاشیان باعث شده تا او تنها یک ایده برای بازی های دوستانه داشته باشد: «مجانی باشد ما حاضریم.» شاید این فرصت خوبی است تا خارجی ها استفاده لازم را ببرند. مثلا اخیرا یک شرکت خارجی به فدراسیون پیشنهاد داده تا جام جهانی 2018 روسیه، حاضر است تمام بازی ها و اردوهای ایران را به صورت مجانی برگزار کند؛ بی آنکه کفاشیان یک ریال بدهد. آنها ریسک می کنند و قطعا در پایان برنده مالی قصه خواهند بود چون بلد هستند چطور درآمد زایی کنند. احتمالا کفاشیان این پیشنهاد حاضر و آماده را می پذیرد چون علاقه ای به ریسک ندارد. این را می شد از بازی ایران و ایتالیا هم فهمید؛ وقتی حریف یک میلیون دلار درخواست کرد و اتفاقا عباس ترابیان دبیر کمیته بازاریابی فدراسیون پیگیر مذاکرات بود. آخر فصه کروش بازی را نپذیرفت و کفاشیان هم گفت معلوم نیست پولی در بیاید یا نه. به همین دلیل مذاکرات اصلا به مرحله جدی نرسید.