دایی: قرار نبود چیزی را افتتاح کنیم

به گزارش پارس به نقل از ملت ایران، علی دایی پس از پیروزی امروز مقابل صدرای مازندران در جمع خبرنگاران اظهار داشت: خوشبختانه با توجه به سیاست هایی که دنبال می کردیم تمرینات خوب و بازی خوبی را برای هفتم فروردین پشت سر گذاشتیم و فعلا شرایط خوب است و امروز هم توانستیم خوشبختانه به نتیجه خوبی برسیم.

وی افزود: تیم صدرا هم تیم بسیار خوبی بود. آنها بسیار جوان و دونده بودند و به اندازه خودشان زحمت کشیدند که جا دارد به آنها هم بابت بازی خوب شان تبریک بگویم.

وی در پاسخ سوالی که امکانات را در مازندران چگونه دیدید، گفت: حیف است مازندران با این همه پتانسیل یک چمن طبیعی خوب ندارد. البته من امیدوارم که این مشکل زودتر حل شود. البته ورزشگاه وطنی هم چمن مصنوعی خوبی دارد که اگر به آن نرسند مانند زمین داماش فرسوده می شود.

وی درباره عملکرد بازیکنان مازندرانی پرسپولیس نیز یادآور شد: همه بچه ها امسال زحمت کشیده اند. از مازندرانی ها گرفته تا بقیه بچه ها که به اینجا رسیده ایم و تا اینجا آمده ایم. من از همه آنها تشکر می کنم و امیدوارم در سه بازی آینده نیز نتیجه مناسبی بگیریم.

دایی درباره اتفاقات سوادکوه و سوءاستفاده برخی ها از نام پرسپولیس یادآور شد: موضوع خاصی نبود. ما به سوادکوه رفتیم و قرار بود در طول مسیرمان به قائمشهر ناهار بخوریم. اما به یک باره آقایی به داخل ماشین آمد و بدون اینکه من نام ایشان را بدانم گفت « باید به دو جا برویم و با پاره کردن روبان آنجا را افتتاح کنیم» ، ما دنبال این کارها نیستیم. چون اصلا قرار نبود این اتفاق بیافتد. ما هم سریعا محل را ترک کردیم. البته من اصلا نمی دانم آن آقا چه کسی بود و ماجرا چه بود اما قطعا اجازه سوءاستفاده از نام پرسپولیس را نخواهیم داد.

وی درباره حضور هوادار پرسپولیسی قطع نخاعی در ورزشگاه وطنی نیز گفت: من وظیفه ام بود که به دیدار این هوادار خونگرم مازندرانی بروم که عاشق پرسپولیس بود. خیلی خوشحال شدم که توانستم دقایقی او را شاد کنم. این کاری بود که از دست من در قبال محمدرضا برمی آمد. البته وقتی او را در ورزشگاه وطنی دیدم باز هم خوشحال شدم و به عنوان وظیفه کنار او رفتم. من همیشه برای این پرسپولیسی عزیز آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم به وظیفه ام عمل کرده باشم چون کار خاصی نکردم. خدا را شکر ما هوادارانی داریم که همه عاشق تیم خود هستند که جا دارد از آنها که هیچگاه ما را تنها نگذاشتند، تشکر کنم.