آیات ۱۲۵-۱۲۸ سوره نحل +صوت

شانزدهمین سوره قرآن نحل نام دارد. نحل به معنى زنبور عسل است. نام این سوره از آیه ۶۸ آن گرفته شده است. موضوعاتى که در این سوره به آن‌ها پرداخته شده عبارتند از:

مظاهر طبیعى و آیات الهى، چون باران و نور آفتاب، انواع گیاهان و میوه‌ها و مواد غذایى، حیواناتى که درخدمت انسان‌ها هستند، زنبور عسل، دلایل توحید و معاد، تهدید مشرکان دستور به عدل و احسان، هجرت و جهاد، نهى از فحشاء و ظلم و ستم، نهى از پیمان شکنى و اشاره کوتاه به داستان حضرت ابراهیم (ع)، این سوره داراى ۱۲۸ آیه است و در مکّه معظّمه نازل شده است.

در فضیلت سوره از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر که سوره نحل را قرائت نماید، خدای بلند مرتبه هر نعمتی را که به او داده است، حساب نکند و اجر او به اندازه کسی است که بمیرد و وصیتی از خود به یادگار گذارد. اگر در آن روز بمیرد، او را چندان ثواب است مانند کسی که در هنگامه مرگ به بهترین‌ها وصیت کند.

روایت از امام باقر علیه السلام: هر کس سوره نحل را در هر ماه یک بار بخواند، از زیان مالی (قرض) در دنیا و نیز از هفتاد نوع بلا که سبک‌ترین آن‌ها دیوانگی و جذام و پیسی باشد، ایمن باشد و مسکنش در آخرت در بهشت عدن (محلی در وسط بهشت) باشد.

تلاوت مجلسی آیات ۱۲۵-۱۲۸ سوره نحل

ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ﴿۱۲۵﴾

با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه‌ اى]که نیکوتر است مجادله نماى در حقیقت پروردگار تو به [حال]کسى که از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال]راه‌یافتگان [نیز]داناتر است (۱۲۵)

وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ ﴿۱۲۶﴾

و اگر عقوبت کردید همان گونه که مورد عقوبت قرار گرفته اید [متجاوز را]به عقوبت رسانید و اگر صبر کنید البته آن براى شکیبایان بهتر است (۱۲۶)

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْکُرُونَ ﴿۱۲۷﴾

و صبر کن و صبر تو جز به [توفیق]خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ مى کنند دل تنگ مدار (۱۲۷)

إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ ﴿۱۲۸﴾

در حقیقت ‌خدا با کسانى است که پروا داشته‌ اند و [با]کسانى [است]که آن‌ها نیکوکارند (۱۲۸)

انتهای پیام/