ریحانه پارسا: اگر شبیه لیلا نبودم؛ قطعا این نقش دیده نمی‌شد

ریحانه پارسا نوزده سال دارد و حال به‌واسطه فرصتی که بازی در این سریال برایش فراهم کرده به جوان اول این روزهای تلویزیون تبدیل شده است. او در سریال پدر نقش لیلا را بازی می‌کند که شاید با دخترانی که تا‌به‌حال در رسانه ملی معرفی شده‌اند، متفاوت است و شاید همین تفاوت مورد توجه مخاطبان بی‌شمار تلویزیون قرار گرفته است.

در جایی گفته بودید که از بین تعداد زیادی که برای بازی این نقش تست داده بودند، انتخاب شدید ولی این روزها بسیاری می‌گویند که در بازیگری همه‌چیز با رابطه اتفاق می‌افتد. چه شد که شما را برای بازی در این نقش انتخاب کردند؟

از سال ۹۳ که وارد هنرستان سوره شدم؛ هیچ وقت خودم برای بازی در کاری پیش‌قدم نشدم. ولی قطعا یک ارتباط، زمینه ایجاد ارتباط‌های دیگر می‌شود. اولین کسی که به من پیشنهاد بازی داد دستیار کمال تبریزی بود ولی از آنجا به بعد مرتب برای تست به‌جاهای مختلف معرفی می‌شدم و چند روز یکبار تلفنم زنگ می‌خورد و برایم پیشنهادهای بازی می‌رسید.

خیلی از افراد تمام زندگی خود را صرف بازیگری کردند و هر کاری که لازم است را برای یادگیری آن انجام می‌دهند. یعنی این فرصت تا این اندازه راحت برای شما ایجاد شد؟

شاید تفاوت من با خیلی ازین افراد این بود که من در مسیر این کار بودم. درسم را می‌خواندم و در جشنواره‌ها حضور فعال داشتم و به هر حال ارتباطی با عوامل این حوزه گرفته بودم. ولی این راحتی تنها برای من نیست و می‌توانم نام بیش از صد نفر از دوستان خودم را ببرم که دستیار کارگردانان بیشتری را می‌شناسند و در پروژه‌های مختلف به آنها زنگ می‌زنند که برای تست بروند.

این اتفاق حتی برای نقش لیلا هم افتاده و تقریبا راحت ایجاد می‌شود. یعنی باید بگویم بسیاری از دستیاران کارشان این است که چهره‌های جدید را بشناسند و آنها را به پروژه‌های مختلف معرفی کنند.

خیلی از افراد از مناسبات بد سینما صحبت می‌کنند. آیا در این مسیر برای شما از این دست اتفاقات بد ایجاد نشد؟

همیشه در زندگی‌ام با یک اعتقاد کار کردم و آن این است که هیچ وقت کار خوب روی زمین نمی‌ماند. در گذشته یکبار این حرف را به کسی زدم و آن زمان آن آدم بسیار به من خندید و خیلی دوست دارم که حال این روزهایش را ببینم.

البته قصدم این نیست که خودم را خیلی خوب معرفی کنم ولی اگر بازیگری را در خودم نمی‌دیدم و فکر نمی‌کردم روزی نقش لیلایی برایم اتفاق می‌افتد؛ هیچ وقت به دنبال آن نمی‌آمدم. کافیست که کار خود را بلد باشید؛ آن‌وقت قطعا آدم‌های دیگر حاضرند به هر قیمتی شما را برای بودن در کارشان راضی کنند. من اگر شبیه لیلا نبودم؛ قطعا این نقش دیده نمی‌شد و نمی‌توانست موفقیتی کسب کند.

امروز بسیاری از افراد هستند که تئاتر کار کردند و سال‌ها به بازی روی صحنه پرداختند و شاید آرزوی چنین نقشی را داشته باشند ولی به آنها نقشی نمی‌رسد.

از نظر من هر اتفاقی زمان خاص خود را دارد و وقتی این زمان فرا رسد قطعا اتفاق ایجاد خواهد شد. وقتی برای نقش لیلا انتخاب شدم، بسیاری از دوستان خودم که برای این نقش تست داده بودند، آنچنان واکنش منفی نشان دادند که انگار من مقصر انتخاب نشدن آن‌ها هستم. اینکه آدم‌ها از انتخاب یک دختر که از جنس خودشان است نارحت می‌شوند واقعا جای تعجب دارد. من فکر می‌کنم که همین انرژی بد می‌تواند بزرگ‌ترین عاملی باشد که سبب شده تا اتفاقی برای آن‌ها نیفتد و تازمانی که این انرژی همراه آن‌ها باشد؛ نمی‌توانند موفق شوند.

انتهای پیام/