آخرین پرده در حالا خورشید یا نمایشی بی پایان

پرده اول صبح 26 فروردین 97 است. رضا رشیدپور مجری معروف فرهنگی، هنری، سیاسی و ... در برنامه زنده تلویزیونی «حالا خورشید» و با آنتنی که صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در اختیارش گذاشته است با یک بازمانده از زلزله کرمانشاه به گفت وگو نشسته است. خانم محمودی آرایشگر است. او بعد از زلزله بساط گریم و آرایش گری اش را برده است توی یک چادر مسافرتی و همان جا مردم را آرایش می کند. تیم رشیدپور او را پیدا کرده است و حالا او در برنامه زنده درباره وضعیت امروزش گفت وگو می کند. رشیدپور می پرسد و او جواب می دهد. - شما کجا زندگی می کنید؟ دقیق می گویید؟ - بله. سرپل ذهاب. مسکن مهر. - شما هنوز در چادر زندگی می کنید؟ - بله! شب ها بچه های من می ترسند و جرئت نمی کنند بخوابند. می ترسند درخت بیفتد بالای سرشان. - کانکس نگرفته اید؟ - نه! - چرا؟ باید آشنا داشته باشید؟ - برای کانکس؟ بله. - پس وضعیت به سامان نیست؟ - نه. اصلا. - دیگه از این مستندتر کسی نمی تواند حرف بزند. اینکه یک نفر از بازمانده ها بیاید برایمان توضیح بدهد. پرده دوم روز گذشته در فضای مجازی کلیپی پخش شد که در آن نشان می دهد فردای آن روز بچه های «خبر آنلاین» رفته اند و این خانم محمودی را پیدا کرده اند. او درست می گوید. اهل سرپل ذهاب است و در مسکن مهر زندگی می کند. اما خانه اش از خیلی از خانه های سرپل ذهاب شیک تر و بهتر در تصویر نمایان است. وقتی برو بچه های «خبر آنلاین» از او می پرسند: خانه ات که تمیز است، می گوید: تعمیر کرده ایم. از او می پرسند: کی رفته اید برنامه «حالا خورشید». می گوید: دیروز. 26 فروردین. می پرسند: پس چرا گفته اید در چادر زندگی می کنید؟ می گوید: ما هنوز هم در چادر زندگی می کنیم. شب ها می رویم چادر ولی روزها می آییم داخل خانه! می گویند: چطور رفته اید برنامه «حالا خورشید»؟ می گوید: خبرنگار یک روزنامه شماره ام را گرفت و من را از برنامه دعوت کردند... پرده سوم وقتی در تلویزیون جمهوری اسلامی و به این وضوح در برنامه ای صبحگاهی که اسمش «حالا خورشید» است، پمپاژ ناامیدی و سیاه نمایی می شود، آیا باید از آمدنیوز و بی بی سی فارسی و کانال های تلگرامی و غیرتلگرامی آن ورِ آبی توقع امیدآفرینی برای مردمان این دیار داشت؟ این ماجرا در خوش بینانه ترین حالت روایت عدم اشراف رسانه ملی ما بر مسائل امروز کشور است. دوربین های تلویزیون چرا به سمت خورشید امید و این همه مردم و مسئولینی که در حال بازسازی مادی و معنوی سر پل ذهاب های این کشورند نمی چرخد؟ آیا این نشانه یک بیماری نیست؟ آیا نباید در اصل بسیاری از برنامه های کینه توزانه و سیاه نمایی که از رسانه های متکثر خارجی و بعضا داخلی در حال پمپاژ ناامیدی هستند شک کرد؟ پرده آخر روزنامه نگاری تحقیقی فقط به دنبال پرونده های مرموز فساد اقتصادی بودن نیست. که البته آن هم هست. این یادداشت نمی خواهد کار مهم و طاقت فرسای این دسته از روزنامه نگاران عزیز را کوچک جلوه دهد. اما به نظر می رسد باید در بسیاری از برنامه های سیاه نما و ناامید بازنگری و مداقه کرد. باز هم خدا به بچه های «خبر آنلاین» خیر دهد. روزنامه قدس در این وانفسای ناامیدسازی مردم با خبرهای راست و دروغ، به جامعه خبری پیشنهاد می کند بیایید برای انجام رسالت خبرنگاری به روش بچه های «خبر آنلاین» به دنبال صحت و سقم هرگونه خبر منفی مشکوک باشیم. این چالشی است برای پاک کردن گریم و آرایش ناامیدی از چهره اخبار منفی علیه انقلاب اسلامی. حالا نوبت خورشید است. خورشید خبرنگاری حقیقت جو و حقیقت یاب. چالش «حالا خورشیدِ» امید.