به گزارش پارس به نقل از فارس، مجید ابهری، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در نقد فضای مجازی و گسترش استفاده از آن در جامعه اظهار داشت: یکی از انتقادات بنده محدود شدن و کاهش روابط انسانی در دنیای واقعی است، متأسفانه در کشور ما متوسط ارتباطات گفتاری به ۷ دقیقه در روز رسیده است.

وی در ادامه افزود:‌ بنده خودم شخصاً در تلگرام کانال و صفحه دارم اما حیفم می‌آید که سهم زیادی در این فضا داشته باشم، با وجود اینکه علاقه دارم ۳۰ سال تحقیق و تجربه‌ام را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهم اما باز هم تنها در یک روزهای خاصی به ارائه مطلب می‌پردازم تا قدم کوچکی در راه تحکیم روابط عاطفی و واقعی داشته باشم.

ابهری همچنین اظهار داشت: در ماه‌های اخیر بیش از 60 زوج برای مشاوره در جهت حل مشکلات زناشویی به بنده مراجعه کرده‌اند، دلایل اختلافات آنها در نگاه اول بسیار ساده بلکه مسخره بود، هر چه بود زندگی آنها به مرز انفجار رسیده بود. شاید باور نکنید که موبایل و نرم‌افزار‌های جادویی آن متهم ردیف اول بود!

این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه امروز در هر مکان از مترو تا نانوایی، از مجلس عزا تا عروسی و خلاصه در همه جا و همه حال افرادی را می‌بینیم که بی توجه به اطراف با گوشی یا تبلت خود به شدت مشغول هستند، افزود: اینافراد اول برای خنده و سرگرمی و سپس به شکلی اعتیاد گونه وارد گروه‌های مختلف شده‌اند که هیچ ارتباط سنی و شغلی و فرهنگی و جنسی با آنها ندارد.

وی با تأکید بر اینکه بسیاری از این گفت‌وگوهای دوستانه به ملاقات‌های حضوری و کم کم به عشق و عاشقی در این فضا منجر شده؛ توضیح داد: 90درصد از وارد شدگان این فضاها در مورد تحصیلات وضعیت زندگی (تجرد یا تاهل)، محل سکونت و حتی جنسیت خود دروغ می‌گویند و عکس‌های جعلی در پروفایل‌های خود می‌گذارند.

ابهری همچنین افزود:‌ الان تبلیغ می‌شود که با 20 هزار تومان هک تضمینی و توانایی دزدی شماره تلفن‌ها و عکس‌های خصوصی آموزش داده می‌شود و عکس‌ها و فیلم‌هایی را در فضای مجازی می‌بینیم که بوی خون از آنها به مشام می‌رسد و خیانت در زندگی زناشویی چه ساده و سریع رخ می‌دهد.

وی در پایان گفت: نمی‌گویم گوشی و تلگرام و امثالش را رها کنیم؛ بلکه برای آنها در طول روز وقت معین تعیین کنیم، عکس‌های خصوصی را در گوشی یا فضای مجازی نگهداری نکنیم، به جای گفت‌وگوهای مجازی در عالم واقعی با همسرمان، دوستمان، همکارمان گپ بزنیم و چشم در چشم، درد دل کنیم.