برنامه تئاترها در سالنهای نمایشی تهران
اگر تعداد اجراهای نمایشنامه خوانی، تعزیه خوانی،اجراهای جشنواره ای و سوگوارهای حتی نمایشهای خیابانی را که در ماه آبان به اجرا در آمدهاند از فهرست بلند بالای تئاتر کم کنیم تنها طی هفته جاری در بخش صحنهای و در سالنهای رسمی دولتی،نیمه دولتی و خصوصی 43 اثر نمایشی روی صحنه است.
به گزارش از پارس و به نقل از خبر گزاری فارس،کلان شهر تهران از جمله شهرهایی است که به واسطه گستردگی و جمعیت چند ده میلیونی آن همواره نیازمند گسترش زیر ساخت های فرهنگی و هنری برای در دسترس شدن فراورده های هنری ، سرگرمی و تفریحی است که ناخود آگاه تئاتر و سینما در این محدوده قرار می گیرند.
ایجاد تماشاخانههای خصوصی در یکی دو سال اخیر و افزایش اجراهای تئاتر در حالی که توانسته بخشی از بازار کار هنرمندان و دست اندرکاران این حوزه را تامین کند ، انحصار منطقه ای سالن های محدود تئاتر را شکسته و گستره وسیع تری از مناطق شهر تهران را با تماشاخانه ها عجین کرده است.
از سوی دیگر بسیاری از هنرمندان جوان ، دانشجویان و هنرمندان دل خسته از نوبت اجرای سالن های دولتی را به ایجاد زمینه اجرای عمومی نمایش هایی که سال ها از تولید آن گذشته امیدوار کرده است. هر روز با تعداد بیشتری از هنرمندان روبرو می شویم که پس از سال ها دوری از کارگردانی تئاتر ، زمزمه هایی از انتخاب متن و سالن اجرا دارند و جرقه هایی از امید به دیده شدن آثارشان را می توان در کلامشان احساس کرد.
اگر تعداد اجراهای نمایشنامه خوانی ، تعزیه خوانی ، اجراهای جشنواره ای و سوگواره ای حتی نمایش های خیابانی را که در ماه آبان به اجرا در آمده اند از فهرست بلند بالای تئاتر کم کنیم تنها طی هفته جاری در بخش صحنه ای و در سالن های رسمی دولتی ، نیمه دولتی و خصوصی 43 اثر نمایشی روی صحنه است.
در سالن های خصوصی و نیمه خصوصی تئاتر با حجم زیادی از نمایش ها روبرو می شویم که در نظر مخاطبان موفق بوده اند. تماشاخانه ارغنون که به تازگی افتتاح شده سه نمایش روی صحنه دارد. کاری از امیراحمد قزوینی با عنوان "آب، آئینه و اثر پیگمالیون"، نمایشی از عاطفه عرب تهرانی با عنوان "برف نیمه مرداد" و نمایش "پرواز خروجی بود که..." کار مهدی مشهور در این سالن اجرا می شوند.
تماشاخانه سه نقطه نیز با دو اجرای نمایشی کار خود را ادامه می دهد. "هذیان های زنی مرده که" به کارگردانی شبنم راعی و نمایش "آشویتس" به کارگردانی شهرام ابوالقاسمی در این تماشاخانه روی صحنه هستند.
تماشاخانه باران نیز که اطلاع رسانی درباره نمایش های جدیدش را آغاز کرده در حال حاضر شاهد آخرین اجراهای دو اثر نمایشی خود است. "اتراق در خواب قیلوله" کار میلاد نیک آبادی و "یک فیلم بلند داستانی" کار سعید هاشمی پور.
مرکز آفرینش های هنری مان نیز دو نمایش روی صحنه دارد. "خرمالوهای گس" کار ابوالقاسم معارفی و "والس تصادفی" کار صالح خواجه که اجراهای آخر خود راسپری می کنند. تماشاخانه مشایخی تئاتر مان نیز خودش را برای اجرای "داستان یک نویسنده" کار سینا نورایی آماده می کند.
تئاتر دا نیز سه نمایش در حال اجرا دارد. نمایش "روی خوش مهتاب" کار بهداد زندوکیلی ، "به سلامتی جاده" کار مهدی سقا و "لطفا به این سیب دست نزنید" کار شایان فیروزی در این سالن روی صحنه هستند.
در پردیس قلهک نمایش "تشنگی مبارک" کار کیانوش زارع طلب و در خانه موزه انتظامی نیز نمایش "آستانه" کار الهه مونسی اجرا می شوند.
تئاتر باربد نیز یک نمایش با عنوان "لایک" به کارگردانی عباس رنجبر روی صحنه دارد.
در تماشاخانه دراما نمایش "پدر " به کارگردانی میکائیل شهرستانی اجرا می شود.
تئاتر موج نو به اجرایی از مرتضی غفاری با عنوان "فاجعه مدرن کوشیرو" اختصاص یافته است و فانوس هنر پارس نیز دو نمایش با عنوان های "سایه سبز سیلویا" کار پرنیا قناتی و "همتون منو میشناسین" کار سامان ارسطو دارد.
مرکز منشور هنر نمایش "رقص کاغذ پاره ها" کار سیاوش اسد و نمایش "جرم" کار مهرداد بیگی را در دو سالن خود به نمایش گذاشته است.
نمایش "سال کبیسه عیسی" کار علی برجی نیز در تئاتر المپیک اجرا می شود.
اما در فرهنگسراهای تهران که این روزها اجراهای حرفه ای تئاتر دارند باید به فرهنگسراهای نیاوران ، ابن سینا ، سرو، بهمن ، ملل و اندیشه اشاره کرد که جمعا به اجرای 12 نمایش اختصاص یافته اند. در ابن سینا نمایش های "خرمشیر" کار مجتبی خمسه و "زردک و خانوم کوچیک" کار رضا توکلی اجرا می شوند. در نیاوران نمایش های "رم" کار محسن میرزاخانی ، "رینالد روباهه" کار احمد تیموری ، "کمدی اتفاقات" کار میثم عبدی ، "مرد نیست" کار ایمان مسلخ در حال اجرا هستند. فرهنگسرای سرو نیز صبح ها شاهد اجرای نمایش "پنیرک" کار علیرضا دهقانی است و فرهنگسرای بهمن به اجرای "رمی جمرات" کار محسن معینی اختصاص دارد.در فرهنگسرای ملل نمایشی از احسان مجیدی با عنوان "استخوان ماهی جادویی" روی صحنه است و فرهنگسرای ارسباران نیز سه نمایش با عنوان های "خاکسپاری اسپوزیتو" کار نیما ذاکر ، "من آیدا رو نمی فروشم" کار مجید علم بیگی و "یک دم و دو گوش" کار ریحانه سلامت را روی صحنه دارد.
در تماشاخانه ایرانشهر دو نمایش "هتلی ها" کار حمید رضا آذرنگ و "برناردو مرده است" کار علی سرابی اجرا دارند و در خانه هنرمندان ؛ سالن انتظامی ، نمایش هایی از پویا صادقی و روح الله سمیع با عناوین "سرگیجه" و "اصول تعمیرات تلویزوین سیاه و سفید" اجرا می شود.
درحالی که در تالار هنر دو نمایش "جشن بزرگ بزرگ " و " پادشاهی که سه پسر داشت و ..." آخرین اجراهای خود را پشت سر می گذارند، خانه نمایش شاهد آغاز اجرای "ایستاده در موقعیت" به کار گردانی وحید نفر است. نمایش "بیضایی" کار محمد مساوات هفته آخر اجرا را در سنگلج سپری می کند و تالار محراب نیز دو نمایش "آوای آب" کار آتیه جاوید و "جوادیه" کار کهنوج تاراج را روی صحنه دارد.در مجموعه تئاتر شهر نیز دو نمایش "باغ آلبالو" کار آتیلا پسیانی و "موش توی پیت حلبی" کار علی هاشمی در حال اجرا هستند.
"متاستاز" به کارگردانی علی اصغر دشتی نیز که قرار است در سالن های مختلف سطح شهر اجرا شود پس از اجرا در مجموعه تئاتر شهر روزهای پایانی هفته جاری را با اجرا در تماشاخانه باران سپری خواهد کرد.
این در حالی است که تعدادی از سالن های حرفه ای تهران همچون سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر ، تالار وحدت ، سالن های حافظ و فردوسی هنوز اجرایی را روی صحنه ندارند و همزمانی ماه آبان با محرم و صفر باعث شده است که در این ماه نمایش کمدی و تئاتر آزاد اجرا نشوند.
حال که گام اولیه در افزایش سالن های تئاتر به همت بخش خصوصی و حمایت بخش دولتی با تسهیل مجوزهای لازم برداشته شده ، این نگرانی که آیا کیفیت آثار نمایشی در این عرصه پر رقابت می تواند رضایت مخاطبان را کسب کند وجود خواهد داشت. بی شک ادامه حیات سالن های خصوصی با افزایش تعداد مخاطبان و استمرار حضور تماشاگران میسر خواهد بود و سپردن این مهم به دست تقدیر، آسیب جدی بر نخستین سرمایه هایی که در این مسیر فعال شده اند دارد.
شکل گیری روابط عمومیهای قدرتمند،برپایی کارگاه های آموزشی در خصوص بازاریابی تئاتر و قدرتمند سازی مدیران سالن ها و متخصصان روابط عمومی در این خصوص،برنامه ریزی خلاقانه برای افزایش تعداد تماشاگران تئاتر ، استفاده از سرمایه گذاری نهاد ها و موسسات دولتی (حتی غیر فرهنگی) برای تولید نمایش های باکیفیت، تاکید جدی بر کیفیت آثار نمایشی که روی صحنه می روند و... شاید راه هایی قابل دسترس و امیدبخش در این زمینه باشند. در غیر این صورت بزرگ شدن پیکره ظاهری تئاتر، خطر انفجار امیدهای بسته شده به این نهال تازه پا را در پی خواهد شد.
ارسال نظر