به گزارش پارس به نقل از عقیق، محمدباقر بن محمدتقی بن مقصود علی مجلسی معروف به علامه مجلسی در سال 1037 هجری مساوی عدد ابجد جمله «جامع کتاب بحارالانوار» در اصفهان متولد شد.به مناسبت فرارسیدن بزرگداشت علامه (30 مرداد) مروری بر اندیشه‌ها و فعالیت‌های وی خواهیم داشت:

وی لقب پرافتخار مجلسی را از افرادی نظیر آیت‌الله وحید بهبهانی، علامه بحرالعلوم و شیخ اعظم انصاری دریافت کرد و این بزرگان هم خود از علوم عصرشان آگاهی کامل داشتند و به دلیل مقام و منزلت به محمدباقر لقب علامه مجلسی دادند و به حق او علامه عصر خود بود.

محمدباقر در سال 1098 از سوی شاه سلیمان صفوی به سمت شیخ‌الاسلامی اصفهان منسوب شد و شیخ‌الاسلامی آن زمان بالاترین منصب دینی و اجرایی آن عصر بود. او قاضی در مشاجرات و دعاوی بود و تمام امور دینی زیرنظر مستقیم او انجام می‌شد و حتی سرپرستی درماندگان و ایتام و ... را نیز برعهده داشت.

نکته اینجاست که علامه چنین منصبی را با التماس شاه دریافت کرد و او از چنین منصبی برحذر بود و حتی می‌گویند که شاه به او التماس نیز کرده است تا علامه راضی به پذیرش این منصب شود و تا پایان عمر نیز چنین منصبی را برعهده دارد.

در نهایت علامه در مسیر علم و دین به راه اهل بیت (ع) رفت و در نخستین گام نیز «کتب اربعه» را به درس و بحث کشاند وی طلبه‌ها را تشویق به مطالعه و تحقیق در روایات و مسائل مختلف کرد تا نسل آینده مباحث را بدون کم و کاست دریافت کنند و حتی در مواردی تشویق‌هایی نیز برای طلبه‌ها در نظر می‌گرفت.

وی همچنین علاوه بر تدریس به اقامه نماز نیز می‌پرداخت و در مسجد جامع اصفهان نماز می‌گزارد و در پای درسش نیز هزار طلبه حضور داشتند.

 

پی نوشت ها:

ریحانه الادب، محمد علی مدرس تبریزی

زندگینامه علامه مجلسی، سید مصلح الدین مهدوی

اکارنامه علامه مجلسی

لذریعه، آقا بزرگ تهرانی

اصفهان اهل بیت دین مسجد جامع علامه