بانوانی که می‌خواهند بهشتی شوند، بخوانند!

به گزارش پارس شوهرداری به قدری در نظر اسلام اهمیت دارد که آن را در ردیف جهاد در راه خدا قرار داده است.

حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: جهاد زن به این است که خوب شوهرداری کند. [1]

با توجه به اینکه جهاد در راه خدا برای ترقی و عظمت اسلام و دفاع از کشورهای اسلامی و اجرای عدالت اجتماعی بزرگترین عبادت است ارزش شوهرداری معلوم می‌شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر زنی که بمیرد در حالی که شوهرش راضی باشد داخل بهشت می‌شود.[2]

و باز در روایت دیگری حضرتشان فرمودند: زن نمی‌تواند حق خدا را ادا کند، مگر اینکه حق شوهرش را ادا کند.[3]

شوهرداری یعنی مواظبت و نگهداری شوهر . شوهرداری کار سهل و آسانی نیست که از هر زنی ساخته باشد، بلکه کاردانی و ذوق و سلیقه و زیرکی مخصوص لازم دارد، زنی که بخواهد شوهرداری کند باید دل او را به دست آورد، اسباب رضایت خاطرش را فراهم سازد. مواظب اخلاق و رفتارش باشد، به کار نیک تشویقش کند، از کارهای بد نگهداریش کند. سعی کند او را به صورت یک شوهر آبرومند و محبوب و مهربان درآورد تا برای خانواده اش بهترین سرپرست و برای فرزندانش بهترین پدر و مربی باشد.

خداوند حکیم قدرت فوق العاده ای به زن عطا فرموده است. سعادت و خوشبختی خانواده در دست اوست. زن می‌تواند خانه را به صورت بهشت برین درآورد، و می‌تواند به صورت جهنم سوزانی تبدیلش سازد، می‌تواند شوهرش را به اوج ترقی برساند و می‌تواند به خاک سیاهش بنشاند.

زن اگر به فن شوهرداری آشنا باشد و وظائفی را که خدا برایش مقرر فرموده انجام دهد می‌تواند از یک مرد عادی بلکه از یک مرد بی عرضه و بی لیاقت یک شوهر لایق و آبرومند بسازد.

اکنون برای اینکه اهمیت شوهرداری و نقش آن در جایگاه شخصیتی هر زن مشخص شود بد نیست به چند جمله از دانشمندان اشاره کنیم:

یکی از دانشمندان می‌نویسد: زن قدرت عجیبی دارد، مثل قضا و قدر است، هر چه بخواهد همانست. [4]

اسمایلز می‌گوید: اگر زن با تقوی و خوش خلق و کدبانویی در خانه محقر و فقیری باشد آن خانه را محل آسایش و فضیلت و خوشبختی می‌سازد.

ناپلئون می‌گوید: اگر می‌خواهید اندازه تمدن و پیشرفت ملتی را بدانید به زنان  آن ملت بنگرید.

بالزاک می‌گوید: خانه بی زن عفیف، قبرستان است.

برگرفته از کتاب آئین همسرداری، ابراهیم امینی

[1] بحار الانوار ج 103 ص 252

[2] محجةالبیضاء ج2 ص 70

[3] مسترک الوسائل ج 2 ص 552

[4]در آغوش خوشبختی ص 2 14

جام