به گزارش پارس به نقل از کیهان, امانوئل والرشتاین استاد ممتاز جامعه شناسی در دانشگاه نیویورک ضمن تحلیلی که از سوی Znet منتشر شده، خاطرنشان می کند: زمانی طولانی است که بحث کرده ام افول ایالات متحده به مثابه یک قدرت هژمونیک از حدود ۱۹۷۰ آغاز شد و این افول آرام در دوران رئیس جمهوری جورج بوش شتاب گرفت. نخستین بار نوشتن در این مورد را در ۱۹۸۰ یا بعد از آن آغاز کردم. در آن زمان واکنش همه اردوگاه های سیاسی به این بحث این بود که آن را به عنوان بحثی نامعقول رد می کردند. در دهه ۱۹۹۰، کاملاً برعکس، بازهم واکنش همه طرف های طیف سیاسی این بود که ایالات متحده به اوج سلطه تک قطبی دست یافته است.


وی می افزاید: اما بعد از شکستن حباب ۲۰۰۸، تغییر نظر صاحب نظران و عامه مردم آغاز شد. امروز درصد بزرگی از مردم (هر چند نه همه آنها) واقعیت افول نسبی در قدرت و جایگاه و نفوذ ایالات متحده را پذیرفته اند. این پذیرش در ایالات متحده کاملاً با اکراه صورت پذیرفته است. سیاست مداران و صاحب نظران در پیشنهاد این که چه گونه هنوز می توان جلوی این افول را گرفت با هم رقابت می کنند. به باور من این فرایند بازگشت ناپذیر است.


نظریه پرداز آمریکایی معتقد است: تردیدی ندارم که ایالات متحده در ۱۹۵۰ هم درگیر فعالیت های مشابه جاسوسی بود. اما در ۱۹۵۰ هیچ کدام از این کشورها جرأت نداشتند که خشم شان را به یک رسوایی عمومی بدل کنند و از ایالات متحده بخواهند این کار را متوقف کند. اگر آنها امروز این کار را می کنند به خاطر آن است که امروز بیش از آن که آنها به ایالات متحده نیاز داشته باشند ایالات متحده به این کشورها نیاز دارد. این رهبران کنونی می دانند که ایالات متحده هیچ گزینه ای ندارد به جز این که قول دهد این روش ها را متوقف کند، همان طور که پرزیدنت اوباما این کار را کرد (ولو آنکه ایالات متحده چنین نیتی نداشته باشد) . رهبران این چهار کشور همه می دانند که با پیچاندن گوش ایالات متحده موقعیت داخلی شان تقویت خواهد شد نه تضعیف.


منتقد آمریکایی تاکید می کند: ایالات متحده همچنان یک غول است، اما غولی پوشالی. اکنون همچنان قدرتمندترین نیروی نظامی را دارد، اما خود را ناتوان از آن می یابد که استفاده چندان مناسبی از آن کند.
ایالات متحده دیگر قادر نیست برنده جنگ ها شود. ایالات متحده در خاورمیانه کنونی به هر کاری دست بزند شکست می خورد. هم اکنون هیچ یک از کنش گران قدرتمند خاورمیانه (منظورم هیچ کدام است) دیگر از رهنمودهای ایالات متحده پیروی نمی کند. این شامل ایران، مصر، اسرائیل، ترکیه، سوریه، عربستان سعودی و پاکستان است.