آمریکا در ژنو به دنبال سرهم‌بندی حق ایران است!

به گزارش پارس ، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه امروز پنج شنبه خود نوشت:

*تایم: آمریکا در ژنو به دنبال سرهم بندی حق ایران است!

مجله تایم فاش کرد اگر آمریکا حق غنی سازی ایران را بپذیرد، تحریم ها وجهه قانونی خود را از دست خواهند داد بنابراین آمریکا در ژنو می کوشد به توافقی برسد که این حق را به صراحت نپذیرد و ایران نیز مدعی شود حقش را پذیرفته ایم! مجله تایم ضمن پرده برداری از کلاهبرداری تازه آمریکا می نویسد: یکی از دشوارترین سؤالات در مذاکرات ژنو این است که آیا ایران از حق غنی سازی اورانیوم برخوردار است؟ پاسخ آمریکا فقط « خیر» و پاسخ ایران « صددرصد بله» است. حسن روحانی در مجلس گفت غنی سازی در داخل ایران خط قرمز است که نباید نقض شود. این هفته نامه آمریکایی افزود: ایران می کوشد تصریح کند توافقی که به واسطه آن برنامه غنی سازیش تعطیل شود را نخواهد پذیرفت. در حالی که « بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل و بسیاری از اعضای کنگره آمریکا بر تعطیلی غنی سازی ایران پافشاری می کنند، بیشتر کارشناسان می گویند احتمال به نتیجه رسیدن توافقی که به موجب آن ایران حق ادامه غنی سازی اورانیوم در داخل خاک خود، ولو تحت نظارت دقیق، را نداشته باشد، بسیار اندک است.

« رابرت آینهورن» عضو اندیشکده آمریکایی « بروکینگز» که پیش تر در وزارت خارجه دولت اوباما در زمینه کنترل تسلیحات و منع اشاعه تسلیحات هسته ای فعالیت کرده است معتقد است نمی توان توافقی را تصور کرد که در آن ایران از فعالیت های غنی سازی خود دست بکشد. تایم در ادامه می نویسد: معاهده ان پی تی حق لاینفک تمامی طرف های این پیمان در زمینه تحقیق و تولید و استفاده از انرژی هسته ای در مصارف صلح آمیز بدون هرگونه تبعیض را مجاز می داند. رابرت آینهورن می گوید: آمریکا از بیم این که « حق» تضمین شده ایران باعث شود مقامات این کشور بر وجود برنامه غنی سازی کامل پافشاری کنند، در مقابل تقاضاهای جمهوری اسلامی در این زمینه مقاومت کرده است.
تایم می افزاید: در حالی که پیمان ان پی تی تاکید دارد امضاکنندگانش « هیچ گونه سلاح هسته ای و یا دیگر تجهیزات انفجاری هسته ای نداشته باشند، » اما غنی سازی اورانیوم در خلوص لازم برای ساخت بمب را منع نکرده است.

این نشریه خاطرنشان کرد: اگر آمریکا به صراحت « حق» ایران برای غنی سازی را بپذیرد، اساس تحریم های بین المللی علیه ایران وجاهت قانونی خود را از دست خواهد داد و اگر کار به جایی بکشد که استفاده از توان نظامی ضرورت یابد، تأمین مجوز حمله به کشوری که از « حق» تضمین شده و صریح برخوردار است در سازمان ملل متحد کار آسانی نخواهد بود. تایم نتیجه می گیرد: آمریکا باید در مذاکرات ژنو « عملاً» به ایران حق غنی سازی بدهد بدون آن که این حق را « قانونی» اعلام کند. خوشبختانه ظریف اخیراً اعلام کرده است ایران درمورد این مسئله انعطاف پذیر خواهد بود. طبق گزارش رسانه های ایرانی، وی گفت: ما حق غنی سازی را لاینفک می دانیم اما ضرورتی نمی بینیم که به عنوان یک حق به رسمیت شناخته شود. ظاهراً ظریف منظورش این بوده است که حق مذکور آنقدر مشخص است که لازم نیست قدرت های بزرگ جهان زحمت اعطای آن را متحمل شوند.

تایم در عین حال نتیجه می گیرد: این ادبیات دال بر « پذیرش وجود اختلاف نظر» می تواند با معیارهای آمریکا مطابقت داشته باشد. گری سیمور که تا چندی پیش از شخصیت های قدرتمند کاخ سفید در زمینه مبارزه با اشاعه تسلیحات هسته ای بود، می گوید: هرگونه توافق احتمالی، مسئله حق غنی سازی را سرهم بندی خواهد کرد. ما توافق می کنیم که ایران برنامه غنی سازی محدود داشته باشد بی آن که به صراحت این حق را بپذیریم، و ایران نیز مدعی می شود ما حق غنی سازیش را به رسمیت شناخته ایم زیرا با برنامه غنی سازی محدودش توافق کرده ایم. در واقع براساس این شگرد آمریکا می تواند بخشی از تعلیق ها در قبال برنامه هسته ای ایران را عملی کند و هر وقت هم خواست زیر حق قانونی ایران بزند و آن را انکار کند؛ شبیه اتفاقی که آمریکا و اروپا پس از تعلیق های موقت ۱۰ سال پیش در ایران پدید آوردند.

*هافینگتون پست: مردم افغانستان درباره ایران برخلاف غرب فکر می کنند

« در غرب بسیاری ایران را به تندروی و سیاست خارجی خصمانه و ماجراجویانه می شناسند، اما در افغانستان، ایران به عنوان نیرویی برای میانه روی و ثبات شناخته می شود» . روزنامه آمریکایی هافینگتون پست ضمن انتشار این تحلیل از نفوذ گسترده ایران در افغانستان خبر داد و نوشت: داستان تأثیر ایران در هرات در دهه های گذشته پتانسیل ایران برای ترویج ثبات و اعتدال در افغانستان را زیر سؤال می برد. هرات در صد مایلی مرز ایران قرار دارد. تا زمان معاهده پاریس که به جنگ ایران و انگلیس در سال ۱۸۵۷ پایان داد، هرات بخشی از خاک ایران بود. امروز بسیاری از ایرانی ها بخش هایی از غرب افغانستان را تحت نفوذ ایران می دانند. با توجه به سابقه تاریخی، زبانی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی بین ایران و افغانستان در دو سوی مرز، این موضوع طبیعی به نظر می رسد.

این روزنامه خاطرنشان می کند: ایران پس از سقوط طالبان سرمایه گذاری های زیادی در هرات کرده است. روزانه تا ۵۰۰ خودرو و کامیون از مرز ایران می گذرند و محصولات را از ایران و امارات به افغانستان و پاکستان می رسانند. در نتیجه هرات شاهد رشد اقتصادی و فرهنگی و ثبات قابل توجهی بوده است. هافینگتون پست ادامه می دهد: ایران به افغانستان به عنوان شاهراهی همانند راه ابریشم نگاه می کند که این کشور را به آسیای مرکزی می رساند. ثبات افغانستان به خط لوله آینده ایران به جمهوری های آسیای میانه و چین کمک می کند. در کوتاه مدت، شرایط امنیتی و سیاست خارجی ایران، سیاست های ایران در قبال افغانستان را شکل می دهد. دولت ایران می داند که نمی تواند افغانستان را به حال خود رها کند. تمام اتفاقات این کشور بر ایران تأثیر دارد.

*واشنگتن پست: آمریکا می داند توقف غنی سازی در ایران ممکن نیست

« سخت ترین مسئله برای آمریکا در مذاکرات ژنو، اصرار ایران به حق غنی سازی بر اساس ان پی تی است. با این حال آمریکا می داند توقف غنی سازی در ایران امکان پذیر نیست» . روزنامه واشنگتن پست ضمن تحلیلی نوشت: اوباما برخلاف نتانیاهو معتقد است اگر تحریم های جدیدی اعمال شود، مذاکرات ژنو را در مرحله حیاتی نابود می کند و ممکن است رهبر ایران به این نتیجه برسد که تندروها به دنبال تغییر رژیم هستند. آمریکا گمان می کند در این صورت ایرانی ها تصمیم می گیرند از مذاکرات کنار بکشند روزنامه مذکور ادامه می دهد: سخت ترین مسئله در مذاکرات ژنو می تواند تقاضای ایران، به عنوان امضا کننده ان پی تی، برای به رسمیت شناختن حق غنی سازی اورانیوم جهت مصارف صلح آمیز باشد. آمریکا اصرار دارد که ایران چنین حقی را ندارد. اما مذاکره کنندگان به ادبیاتی دست یافته اند (! ) که طی آن با حفظ وجهه ایران، غنی سازی پیشرفته تر متوقف شود. معمولا در روند مذاکرات، زبانی اتخاذ می شود که دو طرف بتوانند برداشت خود را داشته باشند و در عین حال به نتیجه برسند. اما در این مورد آمریکا اصرار دارد که همه چیز باید دقیق و مشخص و صریح باشد. باید دو طرف بتوانند با نتیجه ای قطعی به خانه بروند و آنرا ارائه کنند.

واشنگتن پست می نویسد: « این مسئله برای اسرائیل و همچنین برای ایران اهمیتی نمادین دارد. نتانیاهو خواستار توقف کامل غنی سازی است اما آمریکا اعتقاد دارد در مورد ایران این موضوع امکان پذیر نیست. در سال ۲۰۰۳ حسن روحانی مذاکره کننده هسته ای ایران بود و این کشور به غرب پیشنهاد محدود کردن برنامه خود را داد. در آن زمان ایران حدود ۱۶۴ سانتریفیوژ داشت. آمریکا و اسرائیل پیشنهاد ایران را رد کردند و تصمیم گرفتند فشار بیشتری بیاورند. امروز ایران ۱۹۰۰۰ سانتریفیوژ دارد. حالا مقامات آمریکا می ترسند با اصرار نتانیاهو برای فشار بیشتر دوباره چنین چیزی تکرار شود» . شایان ذکر است وزیر خارجه آمریکا به تازگی اعلام کرد: ما عمیقا خود را به امنیت اسرائیل متعهد می دانیم و به نتانیاهو و طرفداران اسرائیل در کنگره درباره مذاکره با ایران اطمینان می دهیم. کاری که ما انجام می دهیم به هیچ وجه به ضرر اسرائیل نخواهد بود.

*المانیتور: آمریکا زیرکی طرف ایرانی را دست کم گرفته است

اوباما در مذاکرات ژنو زیرکی طرف ایرانی را دست کم گرفته و حساب و کتاب غلطی کرده است» . سایت آمریکایی المانیتور در تحلیلی به قلم هوشنگ امیراحمدی (از حامیان و دلالان رابطه با آمریکا) نوشت: خیلی ها معتقدند فرانسه به درخواست اسرائیل، توافق در ژنو را به هم می زد و فابیوس و نتانیاهو مسئول شکست آن مذاکراتند. اما بررسی ها نشان می دهد آن مذاکرات شانسی برای موفقیت نداشت. در آن مذاکرات عدم به رسمیت شناختن حق غنی سازی ایران از سوی آمریکا و غرب به طور واضح معامله شکن بود. وی می افزاید: تیم مذاکره کننده ایران نمی توانست از خط قرمز « حق غنی سازی در سرزمین ایران» که توسط رهبر ایران، آیت الله علی خامنه ای گذاشته شده عبور کند. امتیازاتی که ایران به طرف مقابل در دوران اعتمادسازی می داد تنها در صورتی قابل تحقق بودند که حق ایران برای غنی سازی اورانیوم و استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای شناخته می شد و همزمان تحریم ها توسط طرف مقابل کاهش پیدا می کردند.

حسن روحانی، پس از شکست مذاکرات، این موضوع را در سخنرانی خود در مجلس شورای اسلامی مطرح کرد. او گفت غنی سازی اورانیوم در داخل خاک ایران خط قرمز ملت ایران است. همچنین روزنامه کیهان از مواضع جواد ظریف در مذاکرات تقدیر کرد و گفت که او در برابر « باجگیری» طرف آمریکایی مقاومت کرده است. سردبیر [مدیر مسئول] روزنامه کیهان حسین شریعتمداری، از سوی رهبر ایران انتخاب شده است. » المانیتور در ادامه می نویسد: اوباما و نتانیاهو هر دو یک چیز را می خواهند؛ برچیدن برنامه هسته ای ایران. هر چند که تاکتیک و زمان بندی متفاوتی را در نظر دارند. نتانیاهو برچیدن برنامه هسته ای ایران را همین الان و به هر شکلی می خواهد، و اما اوباما انجام آن را مرحله به مرحله می خواهد. هدف اوباما گرفتن یک معامله از ایران است که براساس آن ابتدا ایران از اورانیوم غنی شده با غلظت بالا محروم شود و توسعه برنامه هسته ای آن هم کند گردد. بعلاوه، وی می خواهد به این اهداف نائل آید بدون اینکه در ماهیت تحریم ها علیه ایران تغییری ایجاد شود.

امیراحمدی خاطرنشان کرد: به نظرم معامله ای که اوباما از ایران می خواهد مثل « عوض کردن دُر غلطان با خروس قندی» است. این طور به نظر می رسد که دولت اوباما ممکن است حساب و کتاب غلط و در واقع خطرناکی کرده باشد. وی می نویسد: آمریکا زیرکی طرف ایرانی را دست کم گرفته است و در مقابل خود را خیلی حیله گر فرض می کند. آمریکا امیدوار بود ایران در متن توافق نامه اصرار نکند که حق دائمی غنی سازی اورانیوم آن به رسمیت شناخته شود و حتی اگر اصرار کند، دولت آمریکا امیدوار بود با بازی « پلیس خوب، پلیس بد» با کمک مثلا فرانسه ایران را مجبور به عقب نشینی بکند. در صورت چنین فشاری بر ایران، اوباما فکر می کرد که ایران حتما عقب نشینی خواهد کرد چون زیر فشارهای تحریمی شدید است.

در ادامه این تحلیل آمده است آمریکا در روند مذاکرات عقب نشینی کرد و احتمالا از فرانسه به عنوان برهم زننده مذاکرات برای مدت کوتاهی استفاده کرد تا ایران چاره ای نداشته باشد جز این که از امضای توافقنامه در ژنو امتناع کند. طرفین مذاکره، اکنون به میز مذاکرات در ژنو برمی گردند اما تا زمانی که برای علت بهم خوردن معامله چاره ای نیاندیشند (قبول غنی سازی در سرزمین ایران) و صادقانه با هم گفتگو نکنند، به رغم دستاوردهای بزرگ چند ماه گذشته، احتمالا مذاکرات به شکست دوباره بینجامد. من جدا امیدوارم اوباما این فکر را کنار بگذارد که ایران تحت فشار تحریم ها بالاخره از حق خود خواهد گذشت.