به گزارش پارس به نقل از روزنامه کیهان، فعالیت های متوقف شده از جمله مواردی بود که حریف در مذاکرات ژنو۲ انجام آن را به ایران پیشنهاد کرده بود. از این روی باید گفت که ایران بخش قابل توجهی از امتیازات مورد نظر ۱+۵ را پیشاپیش به نفع حریف تامین کرده است و اکنون نوبت ۱+۵ است تا در مقابل امتیازاتی که از کشورمان گرفته است، امتیاز بدهد.

گفتنی است؛ گزارش فصلی آژانس که هفته گذشته منتشر شد و از سوی آمانو در اختیار ۳۵ عضو شورای حکام آژانس قرار گرفت تصریح می کند که در طول سه ماه گذشته ایران اقدامات اعتمادساز خود را انجام داده است.

در این گزارش اشاره می شود که از جمله ایران در مدت یاد شده تنها چهار سانتریفیوژ جدید در نطنز به کار گرفته است و سانتریفیوژ جدیدی در فردو نصب نشده است. همچنین حجم ذخایر اورانیوم ایران افزایش بسیار ناچیزی یافته و توسعه فعالیت های غنی سازی اورانیوم ایران در این مدت عملا متوقف شده است.

این در حالی است که علی رغم همه این اقدامات اعتمادساز - بخوانید امتیاز به طرف مقابل- خط زیاده خواهی طرف غربی در مذاکرات ادامه دارد. در تازه ترین آن مشاهده می شود که اولاند رئیس جمهور فرانسه در سفر به سرزمین های اشغالی و در راستای پروژه باج خواهانه غرب چهار شرط جدید را برای رسیدن به توافق هسته ای با کشورمان اعلام می کند.

اولاند می گوید: ما خواهان یک توافق موقت هستیم، ولی بر مبنای چهار نکته. اولین درخواست این است: هم اکنون همه تاسیسات هسته ای ایران را تحت نظارت های بین المللی قرار دهید. نکته دوم: غنی سازی ۲۰ درصدی اورانیوم را به حالت تعلیق در آورید. سوم این که ذخایر فعلی را کاهش دهید. و در نهایت ساخت راکتور (آب سنگین) اراک را متوقف کنید. این ها نکاتی هستند که برای ما به منظور تضمین هرگونه توافقی ضروری هستند.

بنابراین به نظر می رسد در حالی که ایران به اندازه کافی و حتی بسیار فراتر از تعهدات خود در جهت اعتمادسازی گام برداشته است طرف مقابل تلاش می کند به مسیر زیاده خواهی های خود ادامه بدهد.
اینجاست که در دور سوم مذاکرات در ژنو، تیم ایرانی باید هیچ گام دیگری در جهت آنچه که اعتمادسازی نامیده می شود بر ندارد چرا که نوبت ۱+۵ است که در راستای اقدامات اعتمادساز کشورمان گام های عملی خود را بردارد.