پنج دلیل ناکامی کنفرانس «ژنو ۲»

به گزارش پارس ، تسنیم به نقل از پایگاه خبری النشره نوشت، کشورها و طرف های زیادی مصصم به برگزاری موفقیت آمیز کنفرانس ژنو ۲ هستند، از جمله روسیه که تمام توان خود را برای برگزاری این کنفرانس در روزهای ۲۳ و ۲۴ اکتبر به کار گرفته است.

« قدری جمیل» ، معاون برکنار شده نخست وزیر سوریه در اظهارات خود به برگزاری کنفرانس در این تاریخ اشاره کرده است. « اخضر ابراهیمی» ، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه نیز سفر خود را به کشورهای منطقه از جمله سوریه در راستای تلاش برای موفقیت کنفرانس مذکور ادامه می دهد؛ ولی ۵ دلیل بزرگ بر ناکامی این کنفرانس تاکید دارد:

نخست: درخواست کناره گیری « اسد» از قدرت

درخواست اصلی معارضان سوری مبنی بر کناره گیری « بشار اسد» ، رئیس جمهوری سوریه از قدرت به عنوان دستور کار اصلی برگزاری هر کنفرانس صلح و دادن اختیار و قدرت تام به دولت انتقالی در مرحله انتقالی است. این مسئله ای است که رهبران سوریه به کلی با آن مخالفت می کنند و بر این باور هستند که تنها، انتخابات سرنوشت « بشار اسد» را تعیین می کند. آنها بر این باور هستند که در صورت فراهم نبودن شرایط برای برگزاری انتخابات آزاد و دمکراتیک در ژوئن سال ۲۰۱۴ میلادی ریاست جمهوری « بشار اسد» تمدید می شود تا اینکه شرایط لازم برای برگزاری انتخابات فراهم شود.

دو: اختلاف میان معارضان چه مسلح و چه غیر مسلح

اختلافات میان گروه های معارض نظام سوریه چه گروه های مسلح و چه گروه های معارض سیاسی هر روز تشدید می شود و این یک مشکل امنیتی – میدانی در داخل سوریه است و نه سیاسی – تبلیغاتی، به ویژه در شرایطی که گروه های مسلح و معارض سوری با مواضع تند و افراطی خود به شدت مخالف گفت وگو با نظام حاکم هستند. علاوه بر این بسیاری از شبه نظامیان مسلح اپوزیسیون به هیچ کدام از تصمیمات سیاسی گروه های اپوزیسیون در خارج پایبند نیستند.

سه: غیر ممکن بودن توقف عملیات نظامی ارتش سوریه

اپوزیسیون سوریه خواهان آزادی زندانیان و مناطق محاصره شده به عنوان نشان دادن حسن نیت نظام سوریه برای شروع هرگونه مذاکرات است تا در مقابل گروه های مسلح فعال در سوریه سوریه نیز در اسرع وقت عملیات های نظامی و حملات خود علیه ارتش سوریه را متوقف کنند؛ ولی در حال حاضر این درخواست تحت هیچ شرایطی مناسب رهبران سوریه نیست، چرا که تحقق آن این اجازه را به گروه های مسلح می دهد که بار دیگر عناصر خود را برای نبردها و عملیات های دیگر سازماندهی کنند؛ در نتیجه پذیرش آن از سوی نظام سوریه امکان پذیر نیست، به ویژه اینکه در شرایط فعلی این ارتش سوریه است که وضعیت اقدام نظامی در اکثر مناطق را مشخص و کفه ترازو در عرصه میدانی به سود نظام و ارتش سوریه سنگینی می کند.

چهار: مخالفت ترکیه با برگزاری کنفرانس

مخالفت ترکیه با ایجاد زمینه و مقدمات لازم برای موفقیت کنفرانس مذکور، به عنوان طرفی که به خاطر شرایط جغرافیایی خاصش در بحران سوریه از جمله طرف های تاثیرگذار است و دلیل آن عدم توجه به خواسته های این کشور درباره قضیه کُردها در مرزهای ترکیه در دستور کار تعیین شده برای کنفرانس است. البته عربستان سعودی نیز به عنوان یکی دیگر از طرف های تاثیر گذار در میان طرف های مخالف نظام سوریه با برگزاری موفق هرگونه کنفرانسی که نقش تاثیرگذار و تعیین کننده ای برای این کشور تعریف نشده باشد، مخالفت می کند، به ویژه در شرایطی که مقدمات کنفرانس توسط طرف های غربی و غیرعربی آماده شده و ایران نیز با جدیت تمام برای شرکت در این کنفرانس تلاش می کند.

پنج: جانبداری روسیه از نظام سوریه

جانبداری آشکار روسیه از نظام سوریه و سر درگمی طرف آمریکایی به خاطر مشکلات متعددی که این کشور در تعامل با کشورهای غربی حامی اپوزیسیون سوریه به اتهام جاسوسی یا با هم پیمان منطقه ای قدرتمند خویش یعنی عربستان سعودی به خاطر تضاد و تعارض در مواضع واشنگتن در قبال بحران سوریه و پرونده هسته ای ایران دست و پنجه نرم می کند.

در پایان باید گفت که تمام اطلاعات موجود مطابق با نظر اکثر کارشناسان فعال در زمینه بحران های خاورمیانه، بر عدم برگزاری کنفرانس ژنو ۲ در ماه اکتبر و حتی سال ۲۰۱۳ تاکید می کند. حتی اگر بپذیریم که غرب به اقتضای منافع خود طرف شرکت کننده از جانب اپوزیسیون سوریه در این کنفرانس را با اعمال فشار تعیین می کند، هرگونه تصمیم در این زمینه تنها بر روی کاغذ باقی خواهد ماند، چراکه نیروهای اپوزیسیون با اجرای آن مخالفت خواهند کرد و آنچه که در مورد قطع حمایت های مالی و تسلیحاتی از گروه های مسلح فعال در سوریه گفته می شود، غیر واقعی است، چراکه منابع کمک های مالی با توجه به طرف های حامی از این گروه ها و اهداف آن متعدد و متضاد است و در حال حاضر منافع بسیاری از آنها در چند برابر کردن این حمایت ها و نه قطع این کمک ها نهفته است.

در نتیجه در حال حاضر به نظر می رسد که شکست بارزترین شاخصه هرگونه تلاش برای حل بحران سوریه به صورت مسالمت آمیز است و طی چند ماه آینده زبان سلاح برنده تر و کارسازتر از هر زبانی دیگری در بحران سوریه خواهد بود، مگر اینکه تحولات میدانی دستخوش تغییر و تحولات محسوس تر شود.