نظر وزیر اطلاعات خاتمی درباره تندروها

به گزارش پارس به نقل از روزنامه ایران: شاید همین خصوصیت بارز یونسی این روحانی نواندیش مقتدر را به دشمن درجه یک افراطیون خودسر تبدیل کرده است. جریانی که با توسل به توپخانه رسانه ای و التهاب سیاسی یونسی را از حضور در دولت روحانی دور کرد.

جریان افراطی این روزها خود را به آب و آتش می زند تا شاید بتواند کلید تدبیر و امید دولت را ناکار آمد کرده و جریان اعتدال را زمین گیر کند. اما یونسی این اقدامات را دست و پازدن و واکنشی از روی احساس خطر می داند و می گوید: « بدون انتقاد به خودکامگی می رسیم» و در عین حال از دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی می خواهد که افراطیون را در لباس هر مذهب و جریانی کنترل کنند.

او که در گفت و گو با « قانون» زوایای مختلف مسئولیت جدید خود یعنی دستیاری ویژه رئیس جمهوری در امور اقوام و اقلیت های دینی را تشریح می کند، این سمت را « مسئولیتی پیچیده و چند ضلعی و گام نهادن در زمینی سنگلاخ، ناهموار و مین گذاری شده» روایت می کند.

شما در مرکز تحقیقات، معاونت فقهی و حقوقی را بر عهده داشتید، بعد از انتخابات نیز مسئولیت کمیسیون سیاسی به عهده شما گذاشته شد، به نظر می رسید به خاطر سابقه همکاری و آشنایی شما با آقای روحانی شما در کابینه ایشان حضور داشته باشید اما کار شکنی ها مانع از آن شد. سرانجام به عنوان معاون ویژه رئیس جمهور در امور اقوام و اقلیت های دینی تعیین شدید، علی یونسی با شناختی که از او وجود دارد چه کاری قرار است که در این جایگاه صورت دهد؟

قبل از هر چیزی باید بگویم که روزنامه قانون رویکردی مناسب در انتخابات داشته است و می خواهم اینجا از این رسانه تشکر کنم. اما سوال شما در واقع چندین سوال را در بر می گیرد. حضور و همکاری من در جریان انتخابات، به هدف حضور در کابینه نبود. هدفی که ما به دنبال آن بودیم تغییر وضعیت گذشته بود. وضعیت فاجعه آمیز گذشته که همه کیان ملی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی ایران را در معرض خطر قرار داده بود. وضعیتی که اگر انتخابات آن را تغییر نمی داد هیچ فرصت دیگری قادر به تغییر آن نبود.

یأسی روز افزون بر کشور مسلط شده بود، بسیاری از احزاب سیاسی مایوس و برای شرکت تردید داشتند اما سرانجام انتخابات با شور و هیجان عمومی و حضور همگانی و با مشارکت حداکثری مرزنشینان و اقلیت های قومی و دینی و احزاب برگزار شد و نتیجه آن منجر به تغییر وضعیت گذشته گردید.

امیدوارم که مشکلات پیچیده هشت سال گذشته با تدبیر و عقلانیت یکی پس از دیگری رفع شود. امروز شما به عنوان خبرنگار با احساس امنیتی حضور دارید که پیش از انتخابات آن را احساس نمی کردید، این بخشی از دستاورد فوری و زودرس انتخابات اخیر است بنابراین حضور ما در انتخابات به امید تشکیل کابینه ای بود که امید مردم را نسبت به آینده تامین کند نه به امید حضور یافتن در کابینه. امروز هم وظیفه خود می دانم که از این دولت حمایت و با آن همکاری کنم.

چه شد که جایگاه دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقلیت ها و اقوام برای اولین بار در جمهوری اسلامی تاسیس شد؟

دولت باید مظهر وحدت ملی باشد، امنیت ملی را تامین کند و توسعه ملی را در تمام مناطق گسترش دهد. همانطور که آقای روحانی بعد از انتخابات بار ها تاکید کرده است وعده های او جنبه تشریفات و تبلیغاتی نداشته بلکه اعتقاد راسخ ایشان بوده است. یکی از وعده های رئیس جمهور رفع محرومیت ها و تحقق مطالبات قانونی اقوام و اقلیت ها در کشور بوده است.

در بسیاری از مناطق کشور گرایش های قومی و مذهبی و نیز محدودیت هایی وجود دارد. این محرومیت ها اگرچه خواست حکومت، دولت، نظام و جمهوری اسلامی نیست اما به دلایلی همواره وجود داشته اند. اکنون دولت تدبیر و امید درصدد رفع آن ها برآمده و پیگیری این مسئولیت به من سپرده شده است.

مسئولیت مذکور، مسئولیتی پیچیده و چند ضلعی است. به بیانی دیگر گام نهادن در زمینی سنگلاخ، ناهموار و مین گذاری شده است و من با همه سختی های پیش رو با اتکا به لطف خدا و یاری جستن از فرمایشات و رهنمودهای مقام معظم رهبری قدم در این راه گذاشتم چرا که آن را ضرورتی برای کشور می دانم.

حدود وظائف و اختیارات دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقلیت ها و اقوام چیست؟

رئیس جمهور من را به طور ویژه مامور به پیگیری تحقق مطالبات اقلیت ها و اقوام کرده است. عمده محرومیت های اقلیت ها و اقوام در گزینش ها و انتصابات می باشد توقع آن ها، توقعی قانونی است. اقلیت های مذهبی و دینی انتظار دارند بتوانند مانند هر شهروند ایرانی از فرصت ها و موقعیت ها برای احراز یک موقعیت شغلی استفاده کنند. به بیانی دیگر همانطور که در قانون اساسی آمده است هر کس که شایستگی برای احراز یک موقعیت شغلی دارد نباید از آن محروم گردد همچنین برای ارتقا در تمام درجه های شغلی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هیچ گونه مانع و محدودیتی به لحاظ قومی و دینی نباید وجود داشته باشد.

آن ها می خواهند که برای انجام مراسم دینی خود از جانب دولت حمایت شوند و مراسم دینی خود را با امنیت برگزار کنند. البته در بیش از ٩٨ درصد از مناطق کشور، محدودیت و مشکلی برای برگزاری مراسم دینی اقلیت ها وجود ندارد اما گاهی در بعضی از نقاط کشور ممکن است سلیقه هایی بر خلاف حاکمیت جریان داشته باشد که ایجاد محدودیت کند. دولت مصمم است که این محدودیت ها را از میان بردارد.

حق آزادی انجام مراسم دینی و مذهبی برای همه شهروندان ایرانی باید به رسمیت شناخته شود. شأن جمهوری اسلامی نیست که افرادی برای انجام فرایض دینی خود مورد مخالفت با گروه های تند رو قرار گیرند. آنچه گاهی اتفاق افتاده است مانند تخریب بعضی از اماکن مذهبی، به هیچ وجه مورد تایید جمهوری اسلامی نیست.

وزارت کشور و نیروی انتظامی باید مانع تعرض گروه های افراطی و خودسر شوند. کنیسه ها، کلیسا ها، جم خانه ها مراکزی که نوعی آیین دینی و مذهبی در آن ها انجام می شود مورد احترام نظام جمهوری اسلامی بوده و بر اساس قانون اساسی کشور باید از امنیت کامل برخوردار باشند. به خصوص اهل سنت ایران، که تعداد کثیری از هموطنان کرد، بلوچ و ترکمن ما را شامل می شوند.

آن ها از قدیمی ترین و اصلی ترین اقوامند که شدیدا علاقه مند به اهل بیت و جمهوری اسلامی هستند. این اقوام از نجیب ترین افراد ایرانی هستند آن ها در انقلاب، جنگ و اکنون در تحمل سختی های ناشی از تحریم ها مشارکت داشته اند و دلیلی برای محرومیت آن ها در ارتقا و مدیریت کشور در تمام سطوح و توسعه و مناصب علمی و اقتصادی وجود ندارد. تنها کسانی که برای امنیت و وحدت کشور ایجاد اخلال می کنند حق مشارکت در مدیریت را ندارند کسانی که مروج اندیشه ها و روش های افراطی مثل وهابیت، گروه های تندرو سلفی و… هستند باید کنترل گردند.

ما با هر تندرویی مخالف هستیم، تندروهای اهل سنت مانند تندروهای شیعه دو روی یک روی سکه هستند که به امنیت و توسعه کشور لطمه می زنند گاهی یکی دلیل وجود دیگری است مداحی که بر خلاف تحریم مقام معظم رهبری به مقدسات اهل سنت متعرض می شود در واقع دشمن کشور است. او کسی است که با ایجاد تحریکات آب به آسیاب دشمن می ریزد. وظیفه سازمان اطلاعات است که گروه های تندرو شیعه را نیز مانند گروه های تندرو اهل سنت کنترل کند. این دو گروه هستند که امنیت و توسعه و وحدت ملی را تهدید می کنند.

علی یونسی چهره ای است که بر قانون گرایی تاکید بسیار دارد و زمانی که وزیر اطلاعات بودی از موازی کاری شاکی بودی قطعا هم اکنون نمی خواهید شائبه موازی کاری پیش آید می خواهیم بدانیم تدبیر شما در این راستا چیست؟

من معتقدم که موازی کاری همواره از علل ناکامی اقلیت ها و قومیت ها بوده است. پرهیز از هر گونه موازی کاری از اصول اصلی ما است. من در این مسئولیت متصدی هیچ عملی نخواهم بود تنها پیگیر نظرات، مطالبات و اقدامات اقلیت ها و اقوام خواهم بود.

من به هیچ وجه تصمیم به ایجاد تشکیلات خاصی ندارم. قصد ما ایجاد سازمانی موازی سازمان های دیگر نیست. آنچه که رئیس جمهور خواسته است در واقع باید توسط وزارت کشور، ارشاد، آموزش و پرورش و سازمان های مختلف اجرا شود. چنانچه سازمان های دولتی و وزارتخانه های مختلف وظایف خود را تمام و کمال انجام دهند احتیاجی به این دستیاری نیست.

اگر رئیس جمهوری زمان لازم را در اختیار داشته باشد باید شخصا به این وظیفه عمل کند. یعنی با علما، فرهیختگان، دانشمندان و نمایندگان اقلیت ها دیدار کند، مطالبات و طرح های آن ها را مورد توجه قرار دهد و دستورات لازم را صادر کند. به دلیل حجم بالای مسئولیت ها و وظایف رئیس جمهور من وظیفه پیگیری احقاق حقوق اقلیت های قومی و مذهبی را در این جایگاه به عهده خواهم داشت و از وزارتخانه ها و دستگاه های اجرایی می خواهم که برای جذب و ادای حقوق و تامین مطالبات اقلیت های قومی و مذهبی همکاری لازم را انجام دهند. چنانچه اداره و سازمانی در مقابل مطالبات بحق آن ها کارشکنی کند به رئیس جمهور منتقل خواهم کرد تا برخورد لازم صورت گیرد.

شما خودتان هم بر این باور هستید که این مسئولیت در نتیجه کم کاری ارگان ها و سازمان های ذیربط به وجود آمده است؟

شاید خیلی از سازمان ها انگیزه ای برای توجه به این حقوق را داشته باشند اما موانعی وجود دارد که رفع آن ها کمک و حمایت رئیس جمهور را می طلبد. حمایت رئیس جمهور و دستیار ویژه او باعث شده است که امروز بعضی از دستگاه ها در این راستا خود پیش قدم شوند. در اینجا لازم می دانم که از وزیر محترم نفت تشکر کنم. وزیری که خود برخاسته از قوم اصیل و نجیب کرد می باشد

وی بسیار هوشمندانه عمل کرد و یکی از معاونان خود را از اهالی سنت انتخاب کرد. نمی خواهم بگویم که مطالبات اقلیت ها تنها با انتصاب شخصی در جایگاه ویژه اجتماعی و سیاسی حل خواهد شد، اما باید احساس عمیق محروم بودن اقلیت ها از احراز شغل های مهم دولتی که با مرور زمان ریشه دار شده است از بین برود. ما می دانیم که چه بسا در امور مربوط به اقلیت ها فردی غیراقلیت قابلیت و عملکرد موثرتری داشته باشد اما اینجا احترام به خواست مردم در اولویت قرار دارد. امروز در بعضی مناطق انتظار پاسخ به یک نیاز روحی و تاریخی وجود دارد تا به امید روزی که کلمه اکثریت و اقلیت از میان برداشته و شایسته سالاری ملاک شود یعنی همان چیزی که قانون اساسی پیش بینی کرده است.

برنامه های شما برای اقوام و اقلیت ها بیشتر در کدامیک از حوزه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تاکید دارد؟

تاکید من اول بر حوزه فرهنگی است از نظر اقتصادی تمام دولت های پیشین سعی بر این داشتند که توسعه اقتصادی را در مناطق محروم در اولویت قرار دهند. کردستان اگرچه هنوز نیاز به گسترش و توسعه دارد اما وضعیت آن نسبت به گذشته بسیار پیشرفت کرده است. محرومیت مناطق قومی به دلیل قومیت آن ها نیست. به عنوان مثال لرستان و ایلام از کردستان محروم ترند به نظر من این استان ها از استان سیستان و بلوچستان هم محروم ترند.

همانطور که محرومیت موجود در کردستان و سیستان هم به دلیل کرد بودن و بلوچ بودن آن ها نیست. در استان تهران هم مناطق محروم بسیاری وجود دارد. دولت برای توسعه اقتصادی باید اولویت خود را برای مناطق محروم و مرزی مرزنشین قرار دهد سیاست دولت فعلی نیز در این راستا قرار گرفته است همانطور که دولت های پیشین نیز قدم های موثر را در این مسیر برداشته اند.

من مشکل اصلی را موانع فرهنگی می دانم که درک اقلیت و اکثریت می شود. حضور نمایندگان اقلیت در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان باید الگوی سایر موارد باشد.

برنامه شما در این رابطه چیست؟

در این راستا ما در حال مذاکره با همه صاحب نظران قومی، نمایندگان ادوار و شخصیت های قومی، دانشمندان، جامعه شناسان و جمعیت شناسان هستیم همچنین در حال دریافت مطالبات آن ها از نهادهای مختلف حکومت هستیم. وزارت کشور، وزارت اطلاعات و شورای امنیت ملی اطلاعات مفید و خوبی در این زمینه دارند. اما کارهای اساسی نیاز به مطالعات دقیق تری دارند.

شما به عنوان کسی که دوره اصلاحات وزیر اطلاعات بودید مجموع رفتارهای اخیر نظیر پرتاب کفش در بازگشت سفر رئیس جمهور، بر هم زدن سفر آقای هاشمی، جریان سازی رسانه ای شدید علیه آقای روحانی، تهمت های روزنامه کیهان بر علیه آقای ظریف را چگونه ارزیابی می کنید؟

این رفتار ها ادامه بداخلاقی هایی است که سالیان سال است در کشور ما وجود داشته است و در هشت سال دولت آقای احمدی نژاد به اوج خود رسید. اقلیت افراطی که خود احساس خطر می کند با برقراری دولت آقای روحانی به حاشیه رفته است. اعمالی که آن ها امروز انجام می دهند دست و پا زدنی بیش نیست. البته انتقاد لازمه رشد و توسعه کشور است بدون انتقاد به خودکامگی می رسیم. آنچه باید در نظر گرفت روش منطقی انتقاد است. اعتراض در چارچوب قانون نیز قابل قبول و حتی مفید است. آنچه هرگز پذیرفتنی نیست کارشکنی، بداخلاقی، بدگویی، سنگ اندازی، توهین و اهانت است که جلوه های ناخوشایند سیاسی دارد. این رفتار که برای بسیاری دکان کسب و کار گشته است متاسفانه امروز در کشور ما ریشه دوانیده است.