یک امتیاز و دو امتیاز آمریکا را از ایران راضی نمی‌کند!

به گزارش پارس به نقل از کیهان: اکونومیست با بیان اینکه وزیر خارجه ایران در نشست نمایندگان ۱+۵ در ژنو خواستار به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی ایران و کاهش تحریم ها در ازای پذیرش محدودیت در برنامه هسته ای ایران بود، نوشت: دشواری های زیادی بر سر راه توافق وجود دارد. ظریف امیدوار است اولین مرحله طرح وی ۶ ماه تا یک سال طول بکشد. بعد از آن مرحله دوم است که ایران در مورد بعضی از فعالیت های هسته ای اش توقف یا کاهش فعالیت را می پذیرد که با کاهش گام به گام تحریم های غربی ها همراه است؛ به ویژه تحریم نفت و گاز ایران و تدابیر مالی که دادوستدش با جهان را به کلی کاهش داده است.

این نشریه ادامه می دهد: اوباما باید کنگره مردد را راضی کند. کلید دست یافتن به هر تعاملی پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران است که آژانس بین المللی انرژی اتمی بر مبنای آن می تواند با نظارت های بیشتر و نوبه ای تاسیسات هسته ای ایران را زیر نظر بگیرد. این امر شامل حق دسترسی به سایت های هسته ای اعلام نشده ای است که برای اهداف مخفی از آنها استفاده می شود. بعضی از منتقدان مانند « دیوید آلبرایت» ناظر پیشین تسلیحاتی و رئیس موسسه علم و امنیت بین الملل در واشنگتن معتقد است ایران همچنین باید در مورد فعالیت های گذشته اش برای ساخت سلاح هسته ای نیز توضیح بدهد و تا زمانی که این کار را نکند اعتبار نیات فعلی اش زیر سوال خواهد رفت. (! )

اکونومیست نوشت: از این گذشته معلوم نیست ایران تا چه اندازه آماده است نگرانی ها در مورد برنامه هسته ای فعلی اش را رفع کند. برای نمونه تنها از کار انداختن تعدادی سانتریفیوژ کافی نیست. ایران در کمتر از دو سال توانایی غنی سازی اورانیوم خود را دو برابر کرده است.

اکونومیست آنگاه به مطالبات و توقعات بعدی آمریکا و صهیونیست ها می پردازد و می نویسد: « دو سایت غنی سازی ایران نیز دردسرساز هستند. تاسیسات غنی سازی فردو که در نزدیکی قم و در زیر زمین حفر شده است، تقریبا دو هزار و ۷۰۰ سانتریفیوژ دارد و تنها در هر ماه می تواند ۴۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای ۲۰ درصدی تولید کند. با در نظر گرفتن اینکه فردو قابل تخریب نیست و تنها سنگرشکن های زرادخانه های آمریکا می تواند آن را بمباران کند، تعطیلی همیشگی آن اولویت مهمی است به ویژه برای اسرائیل. پیشنهاد تعلیق تولید در تاسیسات فردو قطعا رد خواهد شد. آینده رآکتور آب سنگین اراک نیز مسئله ای حساس است. تاسیسات اراک تا اواخر سال ۲۰۱۴ میلادی مسیر جایگزینی با تولید پلوتونیوم در اختیار ایران قرار می دهد. »

این نشریه خاطرنشان کرد: « تعلیق تولید و سوخت رسانی به تاسیسات اراک به تنهایی مذاکره کنندگان آمریکایی و غربی را راضی نمی کند. انتظار می رود آنها یا در مورد تعلیق همیشگی یا تبدیل این رآکتور به نوع دیگری از رآکتور تحقیقاتی [! ! ] اصرار کنند که بتواند از ذخایر اورانیوم غنی شده ۵/۳ درصدی ایران استفاده کند. »