منسوبین امام، حریم حضرت روح الله را نگهدارند

به گزارش پارس ، در روزهای اخیر، اعتراضات زیادی به بعضی منسوبین امام خمینی رضوان الله تعالی علیه به خاطر سخنانی که از آنها در رسانه های مکتوب یا مجازی منتشر شده، صورت گرفته است و هنوز هم ادامه دارد. اینکه آیا این اعتراضات درست است یا نه؟ مقوله مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد تا هم منسوبین با وظایف خود آشنا شوند و هم معترضان بدانند در چه چارچوبی می توانند اعتراض کنند. قبل از پاسخ دادن به این سؤال، لازم است به جایگاه امام خمینی اشاره ای داشته باشیم تا بهتر بتوانیم مقوله مورد نظر را مورد بررسی قرار دهیم. امام خمینی، از نوادر تاریخ است که به دلیل ویژگی های کم نظیر توانست کارهای بزرگی انجام دهد و مسیر تاریخ را در یکی از حساس ترین مقاطع تغییر دهد.

اهمیت امام خمینی فقط به این نیست که انقلاب اسلامی را رهبری کرد و به پیروزی رساند و نظام جمهوری اسلامی را در ایران بنیان گذاشت. این کارهای بزرگ از نتایج شخصیت کم نظیر امام خمینی است که با تهذیب نفس، اخلاص، بی اعتنائی به مادیات، توجه عمیق به مبدأ و معاد، رسیدن به قله بلند عرفان و پای بندی تام و تمام به احکام الله شکل گرفته بود. با این ویژگی ها بود که امام خمینی محبوب قلوب شد و توانست با دست خالی تمام قدرت های جهانی مسلط بر ایران را وادار به عقب نشینی کند و رژیم دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی را ساقط نماید و مردم ایران را از یوغ بردگی شاهان و زنجیرهای اسارت استبداد و استعمار آزاد سازد و به استقلال برساند. این، فقط بخش کوچکی از کارکرد شخصیت بزرگ امام خمینی است. کار بزرگ تر، ایجاد تغییرات گسترده در نگاه انسان های معاصر به تاریخ و مسیری است که باید برای زندگی انسانی در پیش بگیرند. امروز، هیچ نقطه ای از جهان را نمی توان پیدا کرد که تأثیری از افکار بلند امام خمینی در ابعاد انسانی، اسلامی و انقلابی در خود نداشته باشد.

محافل علمی، فکری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در سرتاسر جهان با آرمان های امام خمینی آشنا هستند و تحت تأثیر افکار ایشان قرار دارند. حتی مخالفان و دشمنان امام خمینی نیز در عین حال که در جبهه مقابل قرار دارند، برای وی احترام قائل هستند و او را یک انسان فوق العاده می دانند. نکته بسیار مهمی که باید مورد دقت قرار گیرد اینست که جاذبه امام خمینی به قدرت مادی و حکومتی مربوط نمی شد. امام، بر دل ها حکومت می کرد و حکومت بر دل ها به امور فوق مادی تکیه دارد. یکی از روشن ترین نشانه های این واقعیت اینست که امام خمینی هم اکنون نیز که حدود ربع قرن از رحلت این عزیز دوران می گذرد همچنان بر قلب ها حاکم است و حتی جاذبه بیشتری برای مردم دارد و روز به روز براین جاذبه افزوده می شود.

با چنین تصویری که از امام خمینی داریم، طبیعی است که جایگاه ایشان با سایر افراد متفاوت است. این جایگاه، الزاماتی دارد که یکی از آنها به منسوبین امام مربوط می شود؛ فرزندان؛ نوادگان، سایر بستگان و حتی دوستان و پیروان. در روایات داریم که ائمه معصومین علیهم السلام به شیعیان توصیه و تأکید می فرمودند مواظب رفتارها و گفتارهای خود باشند زیرا انتساب آنها به ائمه موجب می شود با اعمال و گفتارهای مثبت خود موجب زینت و با اعمال و گفتارهای منفی خود موجب وهن ائمه نزد دیگران شوند. این، یک انتظار عقلائی است که پشتوانه شرعی، اخلاقی و اجتماعی نیز دارد و به همین جهت است که مردم از انسان های بزرگ و منسوبین آنها انتظار دارند به همان میزان که بزرگ هستند یا به بزرگان وابسته هستند رفتار و گفتار ممتازتری نیز داشته باشند.

اخیراً مطالبی از بعضی منسوبین امام خمینی در بعضی رسانه ها به ویژه رسانه های مجازی منتشر شده که دور از انتظار است. اظهاراتی در مورد حجاب، معاشرت، چگونگی پوشش، طنزپردازی و حتی نسبت دادن آن به امام و مهم تر از همه، بی حرمتی نسبت به شهدا و خانواده های آنها از جمله مطالبی هستند که از بعضی منسوبین امام منتشر شده و موجب نگرانی و حتی اعتراض مردم گردیده است. در این زمینه، چهار نکته را باید همه به خاطر داشته باشیم. اول آنکه کسی نباید از منسوبین امام انتظارداشته باشد در همه زمینه ها مثل امام زندگی کنند. آنها می توانند همچون سایر مردم، بدون اینکه ملزم به انجام همه اموری که امام انجام می دادند و یا ترک همه اموری که امام ترک می کردند، عضوی از جامعه باشند. می دانیم که امام خمینی به انجام بسیاری از امور مقید بودند، از انجام بسیاری از اموری که مردم عادی انجام می دهند پرهیز می کردند و در مجموع زندگی خاصی داشتند که افراد عادی نمی توانند آنگونه زندگی کنند. منسوبین امام، الزامی ندارند مانند امام و با همان ویژگی ها زندگی کنند. بنابر این، از این نظر، منسوبین امام با سایر مردم فرقی ندارند.

دوم آنکه منسوبین امام، در عین حال که از نظر چگونه زندگی کردن با سایر مردم فرقی ندارند، این الزام را دارند که حریم امام را در گفتار و رفتار نگهدارند. آنها نباید سخنی بگویند که موجب وهن امام شود و یا اقدامی نمایند که در چشم مردم موجب وارد شدن لطمه به امام گردد. حتی اگر نقطه نظراتی دارند که بیان آنها و اقدام آشکار برای انجام آنها موجب وهن امام یا پیدایش تغییری در نگاه مردم به امام می شود نباید آن را رسانه ای و عمومی کنند. زیرا مردم به آنها از منظری نگاه می کنند که ویژگی های امام را می بینند و اگر از آنها سخنی بشنوند یا رفتاری ببینند که مغایر با آنچه از این منظر می بینند باشد، خلاف انتظار است و ممکن است با حفظ حریم امام منافات داشته باشد.

سوم آنکه در میان معترضان، افراد و جریان هائی وجود دارند که نه از سر دلسوزی برای امام بلکه با هدف بهره گیری های سیاسی اقدام به اعتراض و فضاسازی می کنند. این دسته از معترضان با استفاده از چنین فرصتی درصدد انتقام گرفتن از رقبای سیاسی و جبران شکست های خود بر می آیند تا از آب گل آلود شده ماهی مقصود را صید کنند. بدیهی است که به این گونه افراد و جریانات نباید فرصت چنین سوء استفاده هائی داده شود. گفتن و نوشتن مطالبی که بهانه ای به دست اینان بدهد، علاوه بر اینکه خلاف شأن امام و رعایت نکردن حریم ایشان است، نوعی کمک کردن به فرصت طلبان نیز محسوب می شود و به هر دو جهت مذموم و محکوم است.

و چهارمین نکته آنکه متولی حرم امام بودن و عنوان یادگار امام را داشتن نیز الزاماتی دارد که یکی از آنها جلوگیری از اقدامات حرمت شکنانه توسط منسوبین امام است و درصورت عدم امکان و یا مواجه شدن با عمل انجام شده، نشان دادن عکس العمل فوری و تصحیح یا تکذیب مطلب یا مطالبی است که موجب نگرانی و اعتراض مردم می شود و بهانه ای به دست فرصت طلبان می دهد. اگر زبان ها و قلم هائی به هنگام اهانت افراد خودسر یا جریان های انحرافی به بیت امام، خود را موظف به دفاع از امام و منسوبین ایشان می دانند، در موارد مقتضی این انتظار را نیز دارند که متولیان بیت، منسوبین امام را مدیریت کنند و به وظیفه پیشگیری عمل نمایند و درصورت بروز تخلف، در اسرع وقت عکس العمل قاطع و روشن نشان دهند. پای بندی به الزامات منسوب امام بودن است که برای منسوبین حرمت می آورد و کسانی که این الزامات را رعایت نکنند نباید انتظار داشته باشند مردم برای آنها حرمتی قائل شوند. مردم، به امام علاقمند هستند و این ارادت را با هیچ چیز معامله نمی کنند حتی با منسوب امام بودن.