دلیل‌فشارهای‌سیاسی‌ونظامی‌اخیربه‌سوریه
از چهارشنبه گذشته که اخباری مبنی بر استفاده یکی از طرفهای درگیر در بحران سوریه از سلاح شیمیایی منتشر شد، فشارهای کشورهای غربی – عربی بر دولت سوریه افزایش یافته است و هر یک از کشورهای غربی در اقدامی کاملاً هماهنگ که بر اساس اطلاعات موثق از طریق یکی از سازمانهای اطلاعاتی غربی هماهنگ شده، ارتش سوریه را متهم به استفاده از سلاح شیمیایی کردهاند، در حالی که یک گزارش موثق تاکید دارد که این کشورها هیچ سندی در این مورد در دست ندارند.
به گزارش پارس ، کریم جعفری در پایگاه اطلاع رسانی العالم نوشت: واقعیت چیست و چرا این کشورها و به خصوص غرب این میزان فشار را بر دولت سوریه وارد می کنند؟
برای پاسخ به این سوال باید موارد متعددی را مدنظر داشت، نگاهی به واقعیت میدانی در سوریه کرد و اینکه چه اتفاقی در این کشور روی داده که کشورهای عربی – غربی به همراه ترکیه به وحشت افتاده اند؟ ارتش سوریه چه دستاوردی داشته است؟ موقعیت مخالفان چیست؟
عملیات بزرگ ارتش سوریه
ارتش سوریه در بامداد روز چهارشنبه هفته گذشته، بزرگ ترین عملیات رزمی خود از زمان بروز بحران در این کشور را شروع کرد، این عملیات که مقدمات آن بیش از چهار ماه طول کشیده بود و همه ابعاد آن از نگاه سرویس های اطلاعاتی کشورهای مخالف به دور مانده بود، در واقع غافلگیری بزرگی برای گروه های مسلح فعال در حومه دمشق به شمار می رفت که بر آن بودند تا شب بعد از آن حمله ای با عنوان « تصرف پایتخت» را شروع کنند، به بیان دیگر، ارتش سوریه عملیاتی پیشدستانه را شروع کرد که نتیجه اولیه آن کشته شدن بیش از ۷۵۰ نفر از اعضای گروه های مسلح بود.
شدت، گسترش و دامنه این عملیات به گونه ای بود که گروه های مسلح را وادار به استفاده از سلاح شیمیایی کرد تا به زعم خود مانع از ادامه عملیات ارتش سوریه شوند، اما موشک های دست ساز آنها طبق معمول از مسیر خود منحرف شد و به مناطق مسکونی اصابت کرد که خود ساعتی قبل از آن عقب نشینی کرده بودند. ارتش سوریه در این عملیات قصد داشت دمشق را به صورت کامل امن کند، چند منطقه مهم بنام های جوبر، برزه، معضمیه شام و القابون را پاکسازی کند و در مناطقی بنام های زملکا، حرستا و دوما وارد شده و با موزاییکی کردن نبرد، بتواند تا پیش از پایان ماه جاری میلادی، نیروهای عمل کننده را برای شروع
نبردهای سرنوشت ساز، راهی شمال سوریه کند.
بدون شک، تصرف محله « جوبر» ، مرگ حتمی گروه های مسلح را در پی دارد، این منطقه در امتداد خود به میدان العباسیین در قلب دمشق می رسد که نقطه اتکای اصلی گروه های مسلح برای تصرف پایتخت به شمار می رود و حضور آنها در این منطقه، همچنان نقطه امید این گروه ها و حامیان آنها برای فشار بر دولت محسوب می گردد. ارتش سوریه موفق شد در عملیات خود ساختمان بلند « المعلمین» در « جوبر» را تصرف کند، از این ساختمان بود که تک تیراندازن مسلح می توانستند با تفنگ های برد بلند ساخت انگلیس، تا فاصله ۲۵۰۰ متری را هدف بگیرند و از همین ساختمان نیز علاوه بر رصد تحرکات ارتش سوریه،
گرای مناطقی را که در پایتخت می خواستند هدف قرار بدهند، بگیرند.
از دست دادن برج المعلمین، یعنی از دست دادن همه منطقه جوبر و مقدمه شکست گروه های مسلح در دمشق و این در حالی بود که ارتش سوریه در همه مناطق دیگر نیز پیشرفت بسیار مطلوبی داشت و وارد منطقه مهم و نفوذ ناپذیر حرستا، دوما و زملکا شد. این دستاوردهای ارتش سوریه، کشورهای حامی گروه های مسلح را به شدت به وحشت انداخت. این کشورها به خوبی بر این مساله آگاه بوده و هستند که پیروزی ارتش سوریه در دمشق یعنی پایان ژنو ۲، پایان درگیری ها در سوریه و بر باد رفتن همه امیدها برای راندن دولت کنونی در قدرت، بنابراین با همه توان توپخانه تبلیغاتی خود را بسیج کردند تا مانع از پیشروی و پیروزی
نهایی ارتش سوریه شوند و در این زمینه هم موفقیت هایی داشتند چرا که به درخواست مسکو، سران دمشق موافقت کردند تا بازرسان سازمان ملل راهی منطقه درگیری شوند و رفتن این تیم ۱۵نفره به منطقه زملکا و معضمیه برابر است با توقف درگیری ها و ایجاد فرصت تنفس برای گروه های مسلح.
پیام های تماس تلفنی کری با معلم
در حالی که شبکه های خبری مخالف دولت سوریه از جمله الجزیره و العربیه به صورت گسترده حمله شیمیایی اخیر را پوشش رسانه ای می دادند، تماس تلفنی جان کری وزیر امورخارجه آمریکا با ولید المعلم همتای سوری خود، همه نگاه ها را به این سمت منحرف کرد. اینکه کری به معلم چه گفت و چه درخواستی داشت یک سمت ماجرا است و اینکه تاثیر سیاسی آن چیست نیز روی دیگر سکه است. واقعیت آن است که اولین درخواست جان کری از المعلم پیش از تقاضا برای حضور بازرسان حاضر در دمشق برای بازدید از مناطق آلوده، درخواست توقف عملیات ارتش سوریه بود. بر اساس آنچه که در رسانه های عرب منتشر شده است، کری به معلم گفت که
در صورت متوقف شدن عملیات ارتش برای سرکوبی گروه های مسلح، مقدمات نشست ژنو۲ سریع تر فراهم خواهد شد و او قول خواهد داد که گروه های مسلح دیگر دنبال دستاورد نظامی و حمله به مناطق تحت تصرف دولت نخواهند بود. این تماس البته در محافل سیاسی مخالفان به شکل های مختلفی تفسیر شد و آن نیز ناامیدی آمریکا از آنها برای فشار بر دولت و ارتش سوریه و در بعد دیگر نیز این تماس مشخص می کرد که آمریکا قبول کرده تا با دولت فعلی سوریه تعامل کند.
تهدید به جنگ، از واقعیت تا توهم
مساله دیگری که در مورد سوریه مطرح است، مساله حمله احتمالی آمریکا به سوریه است. مساله ای که این روزها رسانه های نوشتاری و حتی کارشناسان مسایل سیاسی غربی نیز به صورت پررنگ به آن پرداخته و مدعی هستند که آمریکا به صورت محدود هم شده، حملات هوایی علیه سوریه را شکل خواهد داد. این ادعاها چنان قاطع توسط این افراد اظهار می شود که راه را بر هرگونه شک و شبهه ای می بندد، اما در ورای این تهدید به نظر می رسد توهم جدی ای وجود دارد و آن نیز ناتوانی و عدم تمایل آمریکا به چنین اقدامی است. برخورد سرد اوباما با مساله حمله نظامی و اینکه این کشور بدون مجوز سازمان ملل اقدامی را صورت
نخواهد داد، به همراه حمایت قاطع تهران و مسکو از متحدان خود در دمشق، آمادگی کامل پدافند هوایی بسیار قدرتمند و نیروی موشکی سوریه برای پاسخ به هر گونه تهدید و در نهایت نیز نامشخص بودن نتیجه چنین جنگی، آن را از عالم واقع به عالم توهم هایی می برد که معمولاً رسانه ها به آن دامن می زنند.
چرا آمریکا حمله نمی کند؟
واقعیت میدانی در سوریه این است که چیزی بنام ارتش آزاد و ائتلاف ملی مخالفان در سوریه واقعیت ندارد و کسانی که در سوریه در حال نبرد با دولت، ملت و ارتش سوریه هستند واحدهایی از جریان های تروریستی وهابی می باشند که تحت عنوان دولت عراق و شام و همچنین جبهه النصره فعالیت می کنند. این دو جریان بیش از ۵۰درصد توان نظامی و عملیات ها را در سوریه انجام می دهند و بسیاری از گروه های مسلح دیگر که رنگ و بوی اسلامی دارند مانند: صقور شام، احرار شام، احرار الساحل، لواء الاسلام، تیپ العز، تیپ توحید، شهدای ادلب و… همه به این دو جریان وابسته به القاعده نزدیک هستند. در مجموع می توان گفت
که ارتش آزاد در حال حاضر چیزی کمتر از ۱۵ درصد نیرو و میدان در سوریه را در دست دارد و شاید مهمترین نکته در این مورد، هماهنگی آمریکا با زهران علوش فرمانده گروه تروریستی لواء الاسلام برای تامین امنیت گروه بازرسان سازمان ملل بود در حالی که نماینده ارتش آزاد و ائتلاف ملی سوریه در این منطقه، سرهنگ فراری خالد الحبوس می باشد. این مساله را کری در تماس تلفنی با المعلم بیان کرد که نشان دهنده ارتباط نزدیک آمریکا با این گروه تروریستی و بسیار خشن در حومه دمشق است. آمریکا و متحدان این کشور به خوبی می دانند که در صورت حمله به ارتش سوریه به جای آنکه ائتلاف ملی مخالفان و شورشیان
ارتش آزاد بتوانند قدرت را به دست گرفته و به پیروزی برسند، این شاخه های متعدد القاعده خواهند بود که میدان عمل را به دست می گیرند، به هیچ عنوان دست به چنین اقدامی نخواهد زد. در پایان باید گفت آنچه از تحولات اخیر سوریه بر می آید این است که مخالفان استانبول نشین، مخالفان مسلح داخلی – از همه طیف- و حامیان خارجی آنها در به دست آوردن دست برتر در سوریه ناامید شده اند و آنچه در سوریه می گذرد، در واقع مقدمه ای است برای تشکیل نشست ژنو۲، اما اینکه در این نشست مخالفان چه قولی خواهند داد و بر کدام دستاورد خود تکیه خواهند کرد، مساله ای است که زمان آن را مشخص می کند.
ارسال نظر