شهری که در یک دقیقه نابود شد

به گزارش پارس ، همشهری آنلاین ادامه داد: خیلی از ژاپنی ها که در این روز و ساعت در ۶۸ سال قبل عزیزی را از دست داده اند احتمالاً هنوز هم این دعا را می کنند که کاش خورشید در سیاه ترین روز تاریخ این کشور طلوع نمی کرد و در عرض یک دقیقه هیروشیما با خاک یکسان نمی شد. صبح ۶ آگوست سال ۱۹۴۵ همه چیز در هیروشیما عادی بود. احتمالاً مثل هر شهر دیگری مردم به دنبال کارهای روزمره شان بودند و کسی خبر نداشت که شهرشان قرار است با گرمای چندین میلیون درجه سانتی گراد ناشی از بمبی به نام « پسرک» کاملاً ذوب شود.

کسی نمی دانست بشر قرار است خودش بلای جان خودش شود و آمریکایی ها دست به کاری بزنند که هیچ کس، هیچ وقت نمی تواند آن را با همه حرف و حدیث ها توجیه کند. ساکنان هیروشیما بی خبر بودند که هری ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا برای اولین و تنهاترین بار در تاریخ بشر دستور استفاده از بمب اتمی علیه ژاپن و در واقع قتل عام غیرنظامیانی که از بازی سیاست چیزی نمی دانستند داده است.

هیچ دولت، کشور و مقامی در جهان در تاریخ بشریت به غیر از آمریکا تاکنون به خودش اجازه استفاده از بمب اتمی را نداده است. تا ساعت ۸: ۱۵ صبح هیروشیما شهری زنده بود اما یک دقیقه بعد دیگر صدایی در این شهر شنیده نمی شد؛ « پسرک» خلافکار آمریکا شهر را تبدیل به گورستان کرده بود. روز گذشته ژاپنی ها به رسم هر سال خود در ۶۸ سال گذشته یک دقیقه در ساعت ۸: ۱۵ صبح در پارک صلح شهر هیروشیما به احترام قربانیان این حمله سکوت کردند؛ یک دقیقه ای که این شهر در آن با خاک یکسان شد. آمریکایی ها برای نخستین استفاده از بمب اتمی، آن را طوری تنظیم کرده بودند که ۵۷۶ متر بالاتر از سطح زمین منفجر شود و بیشترین تخریب و تلفات را داشته باشد.

انفجار این بمب معادل ۱۵ هزارتن تی. ان. اتی چندین میلیون درجه سانتی گراد گرما تولید کرد تا هر چیزی در شعاع ۵/۱ کیلومتری ذوب شود. از هیروشیما که شهری عادی قبل از انفجار بود فقط ساختمان تالار ترویج صنعتی استانی باقی مانده بود؛ آن هم به خاطر اینکه انفجار بالای گنبد این ساختمان صورت گرفت و در بودن در کانون انفجار باعث بقای این تالار که حال نقش نمادین پیدا کرده شد.

۹۰ تا ۱۶۰ هزار نفر طی ۲ تا ۴ ماه پس از این انفجار کشته شدند اما بیشتر از نصف این تلفات در همان روز انفجار بود. کشته شدن این همه غیرنظامی در هیروشیما هم اما برای آمریکایی ها کافی نبود و ۳ روز بعد ناکازاکی هم هدف حمله با بمبی این بار به نام « مردچاق» قرار گرفت. در ابتدا هدف مشخص آمریکایی ها انداختن بمب اتمی دیگری در شهر کوکورا بود اما وقتی به خاطر شرایط جوی این عملیات امکان پذیر نشد فرمانده عملیات تصمیم گرفت در مسیر بازگشت به جای بازگرداندن بمب به پایگاه آن را بر فراز شهر ناکازاکی رها کند؛ تصمیمی که مثل آب خوردن کشته شدن ۶۰ تا ۸۰ هزار نفر را در این شهر رقم زد.

پل وارفیلد تیبت جونیر، خلبان بمب افکن بی ۲۹ که نخستین بمب هسته ای تاریخ را در هیروشیما رها کرد تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۷ می گفت که « کاربرد سلاح اتمی اقدامی لازم در تاریخ» بوده و از این کار پشیمان نیست. آمریکا هنوز هم بمب های اتمی زیادی دارد و به نظر نمی رسد که این کشور با وجود ابراز همدردی با ژاپنی ها، در عمل هنوز هم از نابود کردن یک شهر در یک دقیقه نادم باشد. پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی با تسلیم شدن ژاپن جنگ جهانی دوم تمام شد اما چه کسی می تواند به بهانه جنگ، روز سیاه تاریخ بشریت را توجیه کند؟

انتهای پیام