هدف آمریکا از مذاکره تداوم تحریم‌هاست نه دیپلماسی

به گزارش پارس به نقل از کیهان، نشریه آمریکایی نشنال اینترست این تحلیل را به نقل از یک عضو ارشد اندیشکده فدراسیون دانشمندان آمریکا منتشر کرد. « یوسف بات» دکترای فیزیک هسته ای دانشگاه ییل در این تحلیل خاطرنشان می کند: « چندی پیش « رابرت اینهورن» ، از دستیاران سابق اوباما در فارین پالیسی بحث کرد که نباید به ایران مجوز غنی سازی داده شود چرا که به گمان او، جمهوری اسلامی به پیمان منع اشاعه تسلیحات هسته ای (ان پی تی) پایبند نیست. این ادعای اینهورن از جهات بسیاری نادرست است. اگر این حرف بیانگر دیدگاه سیاست گذاران آمریکایی باشد، امکان دارد ریشه بن بست در خصوص برنامه هسته ای ایران همین برداشت نادرست باشد؛ برنامه ای که به گفته رئیس دستگاه اطلاعاتی ملی آمریکا در حال حاضر اهداف نظامی را دنبال نمی کند. »
تحلیل گر آمریکایی اضافه می کند: یکی از باسابقه ترین کارشناسان در این خصوص دکتر هانس بلیکس، رئیس سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی است که به تازگی اعلام کرد « تا به حال، ایران ان پی تی را نقض نکرده است و در حال حاضر هیچ مدرکی دال بر اینکه ایران سلاح هسته ای می سازد، وجود ندارد. »
نویسنده با اشاره به سخنان « محمد البرادعی» ، دبیر کل سابق آژانس مبنی بر این که درباره خطر ایران هوچی گری راه انداخته اند و من کوچک ترین دلیلی که نشان دهد تهران در پی بمب می باشد، مشاهده نکرده ام تصریح کرد: « اگر سیاست گذاران آمریکا مایل هستند که از طریق مذاکره به راه حل مسئله هسته ای ایران دست یابند، باید برداشت و درک خود از ان پی تی را شفاف و روشن کنند. متأسفانه، این طور به نظر می رسد که عده ای در دولت آمریکا احتمالاً به تداوم تحریم ها بر ایران بیش از یافتن راه حل منصفانه و قانونی، تمایل دارند. »
یوسف همچنین با مرور اظهارات گری سیمور مشاور سابق اوباما که گفته بود « کاخ سفید طرح ۳ جانبه ایران و ترکیه و برزیل درباره غنی سازی را موجب تأخیر انداختن تحریم ها می دانست» افزود: به نظر می رسد هدف اصلی این بوده که تحریم ها همچنان ادامه داشته باشد و شرایط به گونه ای طراحی شده که این هدف محقق شود. بنابراین با طرح ۳ جانبه مخالفت شد.
تحلیل گر نشنال اینترست تصریح کرد: می توان گفت که وضعیت تعامل آمریکا با ایران از جهاتی شبیه به وضعیت دهه ۱۹۵۰ (دهه ۱۳۳۰ و دوران ملی شدن صنعت نفت ایران) و نخست وزیری محمد مصدق است. ری تکیه از اعضای شورای روابط خارجی (CFR. ORG) معتقد است که امپراتوری بریتانیا اصلاً مایل نبود به دولت وقت ایران که در صدد بازپس گیری مناطق نفتی خود بود، امتیاز بدهد و قصد داشت که آن نخست وزیر گستاخ را از قدرت به زیر بکشد. ملی گرایی مصدق در نظر « وایت هال» فقط به معنای چشم پوشی بریتانیا از منافع خاص خود در ایران نبود بلکه می توانست تمامی دارایی های این امپراتوری را در سراسر جهان تهدید کند. مصدق باید می رفت و دیپلماسی فقط نیرنگی بود که در خدمت تحقق این هدف به کار گرفته شد. از این دیدگاه، لندن هرگز در پی سازگاری با تهران نبود بلکه فقط از تشریفات دیپلماسی استفاده می کرد تا یک ائتلاف عمومی را علیه مصدق که سخت تحت فشار بود، شکل دهد.
یوسف بات در ادامه افزود: « اکنون به نظر می رسد، واشنگتن نیز مانند لندن در اوایل دهه ۱۹۵۰ رفتار کند اما این کار می تواند به فروپاشی ان پی تی منجر شود. »