توطئه به شکست کشاندن انقلاب‌ها

به گزارش پ ارس به نقل از روزنامه جمهوری اسلامی، مردم مصر که اکنون به دو بخش طرفداران ارتش و حامیان محمد مرسی رئیس جمهور مخلوع تقسیم شده اند، عملاً رویاروی یکدیگر قرار گرفته اند. اتفاقات چند روز گذشته، خطر سقوط مصر در جنگ داخلی را بیش از هر زمان دیگری محتمل ساخته است. ارتش و دولت دست نشانده اش پس از قدرت نمایی روز جمعه، از طرفداران مرسی خواسته اند خیابان ها را ترک کنند. با این حال، بعید است حامیان مرسی به این راحتی صحنه را خالی کنند و باید منتظر ادامه بحران و حتی گسترش آن باشیم.

از حدود دو سال و نیم قبل که مردم مصر، در پی یک قیام همگانی رژیم مبارک را سرنگون کردند، این کشور دستخوش بحران و خشونت های مداوم بوده است. این وضعیت، تنها منحصر به مصر نبود، بلکه تونس، لیبی و حتی یمن نیز شرایط مشابهی با مصر دارند و در آستانه هرج و مرج هستند. این کشورها نیز همچون مصر دو سال و نیم قبل شاهد قیام مردمی و سقوط دیکتاتورهای خود بودند. حتی عراق، که ده سال قبل شاهد سرنگونی رژیم دیکتاتوری صدام بود، همچنان دستخوش ناآرامی، کشتار، ترورهای سیاسی و بی ثباتی است. برپایه برآوردهای سازمان ملل به طور متوسط طی سالهای اخیر در عراق روزانه یکصد نفر جان خود را در انفجارها و خشونت های سیاسی از دست داده اند.

اکنون این سؤال مطرح است که آیا این خشونت ها، خونریزی ها و بی ثباتی ها پیامد طبیعی تحولات و انقلاب های اخیر است؟ دلایل بسیاری وجود دارد که ثابت می کند دست هایی در کار است تا این کشورها و اساساً منطقه خاورمیانه روی آرامش و ثبات نبیند. واقعیت این است که پس از وقوع قیام های مردمی در منطقه، که زمینه آن از سالها قبل وجود داشت و با خودسوزی یک جوان تونسی، جرقه آن زده شد، قدرت های استعمارگر به شدت احساس خطر کردند و تلاش نمودند حال که نتوانسته اند مانع انقلاب ها شوند، با سوار شدن بر موج این قیام ها آنها را در مسیر منافع خود هدایت کنند، چرا که به خوبی می دانستند پیروزی کامل این قیام ها، در جوامعی که دارای زمینه اسلامی قدرتمند هستند بر ضد منافع آنها خواهد بود.

روی کار آمدن جریان های اسلامی در اکثریت قریب به اتفاق کشورهای شاهد انقلاب، موید این نکته بود که نگرانی قدرت های بین المللی چندان بی دلیل نبوده است، به ویژه اینکه متحد منطقه ای این قدرت ها، یعنی رژیم صهیونیستی، در محاصره این کشورها قرار دارد و هر تحولی در آن کشورها، تأثیر تعیین کننده ای برای رژیم صهیونیستی و آینده آن می تواند داشته باشد. از اینرو، تلاش هماهنگ و گسترده ای آغاز شد تا جریان های اسلام گرای حاکم در این کشورها شکست بخورند و کفایت لازم برای اداره کشور و برآوردن انتظارات مردم را نداشته باشند. عراق، مصر و تونس که در آنها، اسلام گرایان حاکم هستند نمونه های روشنی می باشند.

در این میان مصر از اهمیت بیشتری برخوردار است و به همین جهت حساسیت و تمرکز قدرتهای جهانی بر این کشور نیز بیشتر بوده است. این یک اصطلاح جا افتاده است که" هر جا که مصر می رود کشورهای عربی نیز آن را دنبال می کنند" . به همین دلیل است که شکست اسلام گرایان در مصر، در معرض توجه شدید محافل سیاسی و رسانه های تبلیغاتی غرب قرار می گیرد. البته نباید از سیاست های نادرست اخوان المسلمین مصر در بوجود آمدن شرایط کنونی چشم پوشی کرد.

اخوانی ها، به جای آنکه درصدد تأمین خواسته های مردم و انتظارات آنها از انقلاب مصر باشند به دنبال انحصار قدرت و نیرو بخشیدن به تشکیلات حزبی خود برآمدند. محمد مرسی رئیس جمهور مصر کارنامه ای ضعیف از خود ارائه کرد به طوری که اکثر مردم مصر به این نتیجه رسیدند که شرایط سیاسی و اقتصادی نه تنها بهتر نشده، بلکه بدتر نیز شده است.

اکنون تلاش های غرب و رژیم صهیونیستی بر این مسئله متمرکز است که انقلاب مصر را به عنوان محوری ترین کشور در میان کشورهای شاهد قیام های مردمی، شکست خورده جلوه دهند و شرایطی را ایجاد کنند که مردم در برابر روی کار آمدن ایادی عناصر رژیم گذشته مقاومت نکنند.

در یک نگاه اجمالی به تحولاتی که در منطقه جریان دارد، این موضوع تداعی می شود که اکثر کشورهای اسلامی و عربی منطقه دچار بحران، ناآرامی و جنگ داخلی هستند و قطعاً، این شرایط، آن چیزی نبوده است که ملت های منطقه از مبارزات و قیام های خود توقع داشته اند. نکته قابل تأمل آن است که رژیم صهیونیستی از این شرایط بیشترین نفع را می برد و در اثر بحران های گریبان گیر ملت های منطقه، در حاشیه امن و آسوده قرار گرفته است. سیاست مداران و رهبران جریانهای سیاسی در کشورهای عربی باید متوجه باشند که شرایط کنونی به ضرر ملت های منطقه و به سود صهیونیست ها و قدرت های استعمارگر غرب و شرق جریان دارد و آنها باید با تدبیر لازم و اتحاد، توطئه شکست انقلاب های منطقه را خنثی سازند.