نگاهی به خط قرمزهای مکرر رژیم صهیونیستی درباره ایران

به گزارش پ ارس به نقل از ایسنا، دبیر مجله" فارین افرز" و ستون نویس میهمان در این روزنامه به موضع گیری اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی درباره ایران پرداخت و نوشت که نتانیاهو در گفت وگویی با شبکه خبری ان. بی. سی بار دیگر مدعی شد که ایران به خط قرمز هسته یی نزدیک می شود و اگر آمریکا به زودی اقدام نکند، او به اقدام در این باره خواهد پرداخت.

نویسنده این گزارش با ذکر این که انتظار نداشته باشید واشنگتن یا جامعه بین المللی به سرعت به اقدامی در این باره دست بزند افزود: نتانیاهو پاسخی را که امیدوار بود دریافت نکرد و نباید هم دریافت می کرد. زیرا زبان او و رفتار اسراییل (رژیم صهیونیستی) جدی گرفتن هشدارهایش را دشوار و دشوارتر کرده است. مشکل از این جا آغاز می شود که هشدارهای اسراییل درباره ایران خیلی آشنا به نظر می رسند. نتانیاهو تابستان گذشته هم اقدامی مشابه انجام داد و تابستان قبل از آن هم همین طور. در واقع الان یک دهه است که رهبران اسراییلی چنین هشدارهایی را می دهند. این تکرار اگر آن چه آن ها درباره اش هشدار می دهند خیلی تغییر نکرده بود، ضرورتا یک مشکل نبود. در سال ۲۰۰۴ وقتی آریل شارون، نخست وزیر وقت مساله برنامه هسته یی ایران را مطرح کرد، گفت که نقطه بدون بازگشت زمانی است که ایران به توسعه توان فنی غنی سازی اورانیوم دست یابد. با این حال چندین ماه بعد شائول موفاژ، وزیر (جنگ) اسراییل گفت، نه، خطر واقعی وقتی خواهد بود که ایران غنی سازی اورانیوم را در خاک خود آغاز کند. بعد در سال ۲۰۰۶ ایهود المرت، نخست وزیر وقت گفت که مصیبت واقعا زمانی است که ایران تعداد خاصی آبشار غنی سازی را فعال کند. بعد از آن هم در سال گذشته ایهود باراک، (وزیر جنگ نتانیاهو) گفت که از خط قرمز واقعی وقتی عبور می شود که ایران به" منطقه مصونیت" وارد شود یعنی جایی که برنامه هسته یی اش آن قدر پیشرفته و حفاظت شده باشد که با حمله نتوان آن را از کار انداخت.

نویسنده این گزارش افزود: آن چه گیج کننده است این است که ایران به هر یک از این خط قرمزها رسید اما فاجعه ای که قرار بود رخ بدهد هنوز رخ نداده است. پس بی بی (لقب نخست وزیر رژیم صهیونیستی) اکنون با مشکل چوپان دروغگو بودن روبه رو شده است. اما در ادعای او علیه ایران نقص بزرگ تری هم وجود دارد و آن آشفتگی منطق است. نتانیاهو اصرار دارد که جمهوری اسلامی را باید پیش از آن که یک بمب بسازد متوقف کرد زیرا نمی توان اطمینان داشت که از آن استفاده نکند. به عبارت دیگر جلوی ایران را نمی شود گرفت. اما برای این که این طور شود مقامات ایران باید بسیار شرورانه تر از استالین یا مائو اقدام کنند که علیه آن ها هم بازدارندگی به خوبی کار کرد. این ادعا را نمی توان به راحتی پذیرفت و این موضوع وقتی سخت تر می شود که به یاد آورید ایران در سال گذشته آشکارا غنی سازی اورانیوم را آهسته کرد.

نویسنده این اقدام ایران را" رفتاری منطقی" خواند و در ادامه با ذکر این که منظورش این نیست که نتانیاهو نباید نگران ایران باشد افزودکه آن چه قابل درک نیست این است که او چطور می خواهد با این مساله روبه رو شود و اگر واقعا بخواهد برنامه هسته یی ایران را متوقف کند باید در برخی زمینه ها رفتاری کاملا متفاوت داشته باشد. تپرمن نوشت که نتانیاهو اول این باید هر کاری می تواند انجام دهد تا با تشکیلات خودگردان فلسطین صلح کند و این بزرگ ترین محرک آزارد دهنده در روابطش با اروپا و اعراب را رفع کند؛ اما نتانیاهو در عوض در این زمینه هیچ کاری انجام نمی دهد.

نویسنده هم چنین افزود که نباید گول خبر از سرگیری مذاکرات صلح را خورد زیرا این واقعیت که تزیپی لیونی، شریکی ائتلافی که نتانیاهو او را نمی خواهد و به او اعتماد ندارد، ریاست هیاتش را بر عهده دارد، نشان می دهد که بی بی چقدر این مذاکرات را جدی گرفته است.

بر اساس این گزارش مورد دوم این است که اگر این رژیم می خواهد ایران را متوقف کند باید سلاح های هسته یی خود را روی میز بگذارد اما نتانیاهو هم چنان به یک تاکتیک قدیمی متوسل می شود و بر طبل جنگ در واشنگتن می کوبد و در واقع او با این کار می خواهد جهان به جای او مراقب مشکل او در رابطه با ایران باشد.

نویسنده در پایان نوشت که نتانیاهو نمی خواهد هزینه ای را برای متوقف کردن ایران بپردازد و اگر او نمی خواهد این کار را انجام دهد، چرا دیگران باید این کار را برایش انجام دهند.