اگر پشت صحیفه امام (ره) چیزی نوشته‌اند، به ما هم بگویید!

به گزارش پارس به نقل از فارس، همه دم از خط امام (ره) و راه امام (ره) می زنند و نگران هستند که مبادا انحرافی از راه و آرمان های امام (ره) رخ دهد.

اما کدام امام (ره) را می گویند؟ امام راحل عظیم الشأنی که سخنان و بیانات گهربارش در دسترس همه ملت است یا امامی که برخی بنا به تفسیر خود در ذهن خویش ساخته اند و از او سخن می گویند!

به عنوان مثال یکی از شاخصه های مکتب امام (ره) ساده زیستی مسئولان است؛ کلام امام (ره) سرشار است از سفارش مسئولان و روحانیت و دست اندرکاران نظام جمهوری اسلامی به ساده زیستی.

امام خمینی (ره) در صحیفه، نسبت به سطح زندگی مسئولان و روحانیت توجه ویژه دارند و تأکید می کنند که سطح زندگی آنها نباید از متوسط بالاتر باشد و از مردم می خواهند که مسئولانی که از سطح متوسط بالاتر هستند سرجایشان بنشانند و جلویشان را بگیرند. ایشان می فرمایند:

« آن روزی که هر یک از شماها را ملت دید که دارید از مرتبه متوسط می غلتید به طرف مرفه و دنبال این هستید که یا قدرت پیدا بکنید یا تمکن پیدا کنید، مردم باید توجه داشته باشند و این طور افرادی که بتدریج ممکن است یک وقتی خدای نخواسته پیدا بشود، آنها را سر جای خودشان بنشاند؛ اگر ملت می خواهد که این پیروزی تا آخر برسد و به منت های پیروزی که آمال همه است برسد، باید مواظب آنهایی که دولت را تشکیل می دهند، آنکه رئیس جمهور است، آنکه مجلسی هست همه اینها را توجه بکنند که مبادا یک وقتی از طبقه متوسط به طبقه بالا و به اصطلاح خودشان مرفه برسد… مادامی که این حد متوسط محفوظ است این جمهوری محفوظ است… آن روزی که دیدید و دیدند که انحراف در مجلس پیدا شد، انحراف از حیث قدرت طلبی و از حیث مال طلبی، در کشور، در وزیرها پیدا شد، در رئیس جمهور پیدا شد، آن روز بدانند که علامت اینکه شکست بخوریم، خودنمایی کرده، از آن وقت باید جلویش را بگیرند. »

امام امت (ره) در اهمیت ساده زیستی روحانیت و مسئولان نظام جمهوری اسلامی می فرمایند:

« از اهم مسائلی که باید تذکر بدهم، مسئله ای است که به همه روحانیت و دست اندرکاران کشور مربوط می شود و همیشه نگران آن هستم که مبادا این مردمی که همه چیزشان را فدا کردند و به اسلام خدمت نموده و به ما منت گذاشتند، به واسطه اعمال ما از ما نگران بشوند… اگر خدای نخواسته مردم ببینند که آقایان وضع خودشان را تغییر داده اند، عمارت درست کرده اند و رفت و آمدهایشان مناسب شان روحانیت نیست و آن چیزی را که نسبت به روحانیت در دلشان بوده است از دست بدهند، از دست دادن آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان» .

بعد امام (ره) تذکر می دهند که مبادا به بهانه در معرض خطر بودن و حفاظت یک مسئول؛ دچار تشریفات زائد شوند و می فرمایند:

« یک دسته ای که در معرض خطر هستند باید خودشان را حفظ کنند ولی همین ها باید مواظب باشند که زاید بر میزان نباشد… آن چیزی که مردم به آن توجه دارند و موافق مذاق عامه است اینکه زندگی شما ساده باشد، همان چیزی که سران اسلام و پیغمبر اسلام و امیرالمومنین و ائمه ما زندگی شان ساده و عادی بود بلکه پایین تر از عادی… آنهایی هم که می خواهند خودشان را حفظ کنند باید بدانند که گاهی با یک اتومبیل پیکان بهتر می توانند محفوظ باشند تا وسیله دیگر» .

در جایی دیگر به طور ویژه، روحانیت را مورد خطاب قرار می دهند و سفارش می کنند که از زی طلبگی خارج نشوند و می فرمایند:

« اگر ما از زی متعارف روحانیت خارج بشویم و خدای نخواسته، توجه به مادیات بکنیم، در صورتی که خودمان را با اسم روحانی معرفی می کنیم، این منتهی ممکن است بشود به اینکه روحانیت شکست بخورد… من این نگرانی که همیشه هی در دلم هست این است که من خوف این را دارم که مردم به واسطه امثال من به بهشت بروند و ما برای خاطر اینکه خودمان مهذب نبودیم به جهنم… این خوفی است که بسیاری از اوقات من متذکرش هستم و یک قصه ای را که برای من نقل کرده اند که یکی از تجار پیش یکی از علمای بزرگ رفته است و گفته است آقا! اگر پشت کتابی یک چیزی نوشته اند به ما هم بگویید، کتاب ها معلوم، اما اگر پشت کتابی چیزی نوشته اند که شما از آن مطلع هستید به ما هم بگویید برای اینکه می بینیم که شما ما را دعوت می کنید به خیر و صلاح و خودتان نیستید اصلش معلوم می شود یک مطلب دیگری در کار است… » .

امام راحل (ره) سفارش می کنند که مسئولان باید همیشه مردمی بمانند و هشدار می دهند مسئولی که مردمی نباشد مورد طمع دشمن قرار می گیرد، ایشان می فرمایند: « شما هر چه خوف دارید از خودتان بترسید… از این بترسید که اگر خدای نخواسته یک وقت این قضیه پیش آمد و شما از آن مردمی بودن بیرون رفتید و یک وضع دیگری پیدا کردید و خیال کردید حالایی که من رئیس جمهورم، حالایی که من وزیر کذا هستم، باید چه و چه باشم، آن وقت بدانید که آسیب می بینید؛ یعنی آن وقت است که خارجی ها به شما طمع می کنند» .

اینها گوشه ای از سفارشات و توصیه های حضرت امام خمینی رحمه الله علیه در رابطه با ساده زیستی مسئولان است؛ خوشبختانه بخشی از مسئولان جمهوری اسلامی، خود را مقید به رعایت ساده زیستی می دانند؛ اما با اینحال هنوز هستند مسئولان و شخصیت هایی که دم از خط امام (ره) و راه امام (ره) می زنند اما ساده زیستی را جدی نمی گیرند و گاهی آن را به زهد فروشی تعبیر می کنند و طوری دچار تشریفات می شوند که نگرانی مردمی که ولی نعمتان انقلابند را برمی انگیزند.

مردم با این تناقضات رفتاری و گفتاری بعضی مسئولان و شخصیت ها چگونه مواجه شوند؟ ادعای خط امام (ره) بودنشان را باور کنند یا عدول عملی از اصول امام (ره) را؟

آیا این ظلم به امام عظیم الشأن نیست که از نام امام (ره) با عظمت یاد کنند و خود را شیفته و ارادتمند حضرتش بنمایانند اما سیره اش را زیر پا بگذارند؟ ! در کجای صحیفه نوشته است که برخی مسئولان برای خود و خانواده شان امتیازات ویژه قائل باشند؟

در کجای صحیفه قید شده که هم می شود مسئول بود هم طلبه بود و هم تشریفات و زندگی مرفه داشت؟ در کجای صحیفه آمده است که شأن مسئولان و شخصیت ها اقتضا می کند که بالاتر از سطح متوسط مردم زندگی کنند؟ !

اگر در پشت صحیفه امام (ره) چیزی نوشته اند که شما از آن مطلع هستید به ما هم بگویید!