دولت روحانی و انتظارات آسمانی

به گزارش  پارس به نقل از ایسنا، البته این شیب از زمان داغ تر شدن رقابت های انتخاباتی در سه ماه گذشته شاهد افزایش بوده و کاندیداهای احتمالی و بعدتر هشت کاندیدای نهایی با بیان ضعف ها و مشکلات کشور - که بی انصافی است اگر ریشه همه را در دولت های نهم و دهم جستجو کنیم – از یک سو تا مرزهای سیاه نمایی پیش رفتند و از سوی دیگر با دادن وعده های بعضا غیر زمینی و نشان دادن در باغ های سرسبز در افزایش این روند نامطلوب تاثیر بسزایی داشتند.

باید توجه داشت در این که ۲ دولت احمدی نژاد در بسیاری از مشکلاتی که امروز گریبانگیر ایران است موثر بودند شکی نیست اما نباید خدمات مثبت و خیرخواهانه این دولت ها و شخص آقای احمدی نژاد را نیز به راحتی فراموش کرد. همچنین فشارهای خارجی و معضلات اقتصادی و سیاسی ناشی از تحریم ها که به دلیل پایمردی کشورمان بر حقوق مسلم خویش و البته چند اشتباه در سیاست خارجی شکل گرفته را هم نباید از خاطر برد ؛ ضمن اینکه وعده ها و تعهدات سنگین رییس جمهور منتخب در میدان رقابت های انتخاباتی هم در بالابردن سطح توقعات مردم و رای دهندگان به او تاثیر زیادی داشته است. اما هر چه بود و هست امروز و پس از حضور بیش از ۷۰ درصدی مردم پای صندوق های رای و دادن رای ۱۹ میلیونی به آقای روحانی، این افزایش مطالبات ظرف یک هفته اخیر به حالت انفجاری درحال رشد بوده و نگرانی هایی را نیز به همراه داشته است.

امروز فضای کشور و به ویژه پایتخت، مملو از امید و انتظار است و این را به راحتی می توان در چشم مردم دید و از سخنان و تحلیل هایشان فهمید ؛ امید به آینده ای روشن که شادی و انرژی را برای مردم به ارمغان آورده و انتظار از رییس جمهور منتخبی که خود را رییس جمهور همه مردم ایران می داند تا قفل های کشور را با سرانگشت تعقل و کلید تدبیر باز کند ؛ اما به نظر می رسد در این انتظارات زیاده روی هایی هم به چشم می خورد که یادآوری چند نکته در این مقطع و به ویژه تا زمان استقرار رسمی دولت یازدهم ضروری می باشد.

اول اینکه آن بخش از مشکلات فعلی در حوزه های مختلف که بیشتر ریشه داخلی دارند حاصل فرآیند چند ساله سوءمدیریت ها و بی قانونی هایی است که در این هشت سال و نیز از سال های دورتر بر امروزمان آوار شده و به همین سبب نباید انتظار داشت تا چنین مشکلات ریشه داری که حالت یک بیماری مزمن را به خود گرفته، در چند روز و چند ماه درمان گردند. این مساله خصوصا در بعد اقتصادی پررنگ تر است چراکه دولت روحانی عملا هفت ماه اول سال را درگیر انتخاب، استقرار و نشاندن عناصر خود بوده و تا پایان نیز باید بر مدار بودجه ای بگردد که تصویبش حاصل کار مشترک مجلس نهم و دولت دهم، آن هم با همه حواشی که داشت، بود.

دوم اینکه بسیاری از مشکلات فعلی کشور در اقتصاد و سیاست ریشه در چالش میدان سیاست خارجی ما با قدرت های جهانی و مساله تحریم های ظالمانه دارد. تحریم هایی که دور جدید و شدید آنها چهار سال قدمت داشته و رفعشان، حتی ممکن است با لج بازی های غربی ها ناممکن باشد. در این زمینه هرگونه فشار روانی به دستگاه دیپلماسی کشورمان از سوی افکار عمومی و نخبگان برای برچیده شدن سریع تحریم ها ممکن است تعادل میز مذاکرات را به ضرر ما برهم زده و از سوی دیگر فرصت طلبی طرف مقابل و استفاده از فشار بر مذاکره کنندگان ایرانی، هزینه های بی ثمری را بر کشور تحمیل نماید که نتایجش در طولانی مدت از تحریم ها بدتر خواهد بود. باید بپذیریم که سیاست خارجی نیز فرآیندی مدت دار و پیچیده است و برای رسیدن به نتایج مطلوب خود باید صبر و تدبیر زیادی داشت.

نکته سوم مطالبات سیاسی برخی گروه ها و رای دهندگان داخلی است که در این چهار سال خواسته یا ناخواسته به انزوا رفته و در این انتخابات با فعال شدن و حمایت از حسن روحانی، امروز خود را در صف دریافت خواسته هایشان می بینند. این دسته هم که طیفی از توقعات از آزادی زندانیان سیاسی و احزاب گرفته تا رفع فیلترینگ و فعالیت روزنامه های منتقد را دارند باید متوجه این موضوع باشند که بسیاری از مطالبات آنها نیاز به هماهنگی های فرا قوه ای و حکومتی دارد و اگر چه رییس جمهور به عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی و وزرای اطلاعات و کشور به عنوان اجزای سیاسی – امنیتی قوه مجریه نقش زیادی در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های نظام دارند اما در اینجا هم مشکلات چهار ساله و محدودیت های قانونی یا قضایی احتمالی باید با هماهنگی و همدلی همه بخش ها و به دور از ایجاد فضای تنش آلود در کشور به سرانجام برسد. در این میان به نظر می رسد جناب روحانی با توجه به سوابق متعدد سیاسی و امنیتی که داشته و نوع نگاهش به این مقوله ها در این زمینه توانایی موفقیت را دارد، به شرط اینکه دوستان اجازه و زمان دهند تا فضای لازم برای رفتار معقول و مناسب وی شکل بگیرد، قطعا تند کردن فضا و طلب خواسته های نامعقول در زمان غیرمنطقی به سود هیچ کس خصوصا آنهایی که قصد آزادیشان را دارند نیز نخواهد بود.

مساله چهارم جنس برخی وعده های انتخاباتی خود کاندیداها از جمله آقای دکتر روحانی است که به نظر می رسد بیشتر از آنکه جنبه عملی داشته باشد ترسیم یک ایده آلی است که اگر چه شاید با حسن نیت نامزدها در ایجاد چنین مدینه فاضله ای بوده باشد اما در عمل با توجه به ابزارها و ظرفیت های در اختیار ریاست جمهوری کمی رویاپردازانه بوده و ممکن است قابلیت اجرا نداشته باشد. صداقت حکم می کند رییس جمهور منتخب در راستای شعارهای خود مبنی بر تشکیل دولت راستگویان در این زمینه هم اگر به قطعیتی رسید که وعده ای از حوزه کاری او خارج است، صراحتا به مردم گفته و از بار شدن بیشتر مطالبات بر دولت یازدهم جلوگیری کند.

و نکته آخر خطاب به بزرگان و نخبگانی است که به عنوان شخصیت های مرجع مردم، برای گرفتن رای به نفع روحانی تاثیر گذار بودند. یقینا سخنان و پیام های این عزیزان در آرام کردن جو جامعه در حوزه مطالبات می تواند کمک بزرگی به کشور، دولت یازدهم و شخص دکتر روحانی باشد و از هرگونه شتابزدگی بی مورد در گرفتن تصمیمات جلوگیری کند. رفتار یک هفته اخیر رییس جمهور منتخب ملت ایران و تیم همراه او و بزرگان حامی اش نشان داده که خوشبختانه این گروه هماهنگ نیز به خطر بزرگ شدن حباب مطالبات داخلی و خارجی واقف بوده و در سخنان خود مردم را به داشتن صبر و حوصله بیشتر فرا می خوانند. امیدواریم این رفتار عاقلانه، در کنار حرکت رسانه ها در جهت واقعی کردن خواسته های مردم و دادن روحیه همکاری و همدلی با دولت جدید به جای صرفا توقعات آسمانی و خیالی داشتن، جامعه و کشور را به سمت ثبات و تعادلی که خواست همه دلسوزان و ملت حماسه ساز ایران عزیز است رهنمون کرده و شاهد پیشرفت متوازن، پایدار و همه جانبه در آینده ای که ان شاا… نه چندان دور خواهد بود باشیم.