از پلاک شروع‌کن!
میگویند؛ شخصی مشغول شستن ماشین خود بود ولی برخلاف معمول، شستشوی ماشین را از پلاک آن شروع کرده بود. پرسیدند این چه کاری است؟ خب! مثل بقیه مردم و به روال عادی از بدنه آغاز کن، پلاک و شماره ماشین هم بهموقع خود شسته میشود. طرف در پاسخ گفت؛ دفعه قبل ماشینم را به همین روال که شما میفرمایید شستم ولی، وقتی به شماره آن رسیدم، متوجه شدم که ماشین خودم نبوده!
پارس به نقل از کیهان: در نگاه اول، شاید تصور شود که برداشت این یادداشت از نتیجه انتخابات اخیر، با واقعیت فاصله دارد ولی شواهدی که بیرون از قیل و قال برخی از جریانات سیاسی به آن اشاره خواهیم کرد، نشان می دهد هر سه نتیجه ای که یادداشت پیش روی از انتخابات پرشور و حماسی ۲۴ خرداد ارائه می دهد، بی کم و کاست صحت داشته و با واقعیات همخوانی غیرقابل انکاری دارد. بخوانید؛
مواضع آقای دکتر روحانی بعد از انتخاب ایشان به ریاست جمهوری اسلامی ایران و مخصوصاً آنچه در کنفرانس خبری روز دوشنبه هفته گذشته در پاسخ به پرسش خبرنگاران داخلی و خارجی مطرح شد، نه فقط با مواضع و نظرات مدعیان اصلاحات و اصحاب فتنه متفاوت بود، بلکه این تفاوت در برخی از موارد به مرز یکصد و هشتاد درجه ای نیز می رسید. روحانی در این کنفرانس خبری و پس از آن در جمع اعضای ستاد انتخاباتی خود، همانگونه ظاهر شد که اکثریت قریب به اتفاق رأی دهندگان و شرکت کنندگان در انتخابات حماسی ۲۴ خرداد انتظار داشتند و نه آنگونه که گروه ها و احزاب چند ده نفره آرزو می کردند. رئیس جمهور منتخب با
بیانی قاطع و صریح بر سیاست های کلان و رسماً اعلام شده نظام نظیر مذاکره و رابطه با آمریکا، چالش هسته ای، تحریم ها، مسائل منطقه ای، بحران سوریه، حضور ایران در آمریکای لاتین و… تأکید ورزید.
مواضع دکتر روحانی در کنفرانس خبری روز دوشنبه از یکسو با ناامیدی آمیخته به عصبانیت دشمنان بیرونی روبرو شد که نظرات ایشان را با آنچه به توهم در شیپورهای فریب خود دمیده بودند، متفاوت می دیدند و از سوی دیگر ناخشنودی مدعیان اصلاحات را در پی داشت که با آراء حداکثر ۷ تا ۱۲ درصدی خود انتظار داشتند دکتر روحانی از آنها به عنوان شریک انتخاباتی خود یاد کند! اما رئیس جمهور منتخب که از ترکیب سبد رأی خود باخبر بود اجازه نداد در رأی مردم که به امانت نزد ایشان است، خیانت شود.
دکتر روحانی در جریان کنفرانس خبری روز دوشنبه خود تلاش هماهنگ روزنامه های زنجیره ای که با پرسش های از قبل طراحی شده سعی داشتند جبهه اصلاحات را در پیروزی ایشان مؤثر قلمداد کنند، به گونه ای هوشمندانه ناکام گذاشت. به عنوان مثال، در پاسخ به خبرنگار روزنامه زنجیره ای شرق که پرسیده بود « پی گیری مطالبات اصلاح طلبان در دولت شما چگونه خواهد بود» ؟ گفت « از همه آنهایی که حمایت کردند صمیمانه تشکر می کنم. یادمان باشد من از امروز رئیس جمهور همه مردم ایران هستم» و یا در جواب به سؤال مشابه خبرنگار یکی دیگر از روزنامه های زنجیره ای اعلام کرد « دولت من یک دولت
فراجناحی خواهد بود» . در همین زمینه، تقلای روزنامه آفتاب یزد هم ناکام ماند. خبرنگار این روزنامه زنجیره ای اصرار داشت که آقای روحانی از آقای عارف به عنوان معاون اول خود استفاده کند و ادعا می کرد، بسیاری از مردم در تماس با روزنامه آفتاب یزد این درخواست را مطرح کرده اند! دکتر روحانی که به عنوان یک سیاستمدار باسابقه، منظور اصلی او را دریافته بود و از جایگاه کم اهمیت این روزنامه در فضای رسانه ای کشور نیز باخبر بود؛ برای اینکه به اصلاح طلبان بفهماند ساده لوح نیست، ابتدا از وی پرسید؛ یعنی همه آنها با روزنامه آفتاب یزد تماس گرفته و این درخواست را داشته اند؟ ! و سپس
تأکید کرد؛ از همه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری و نفرات و برنامه های آنها استفاده خواهم کرد. این بی توجهی دکتر روحانی به جبهه اصلاحات تا آنجا بود که بعد از کنفرانس خبری، یکی از مدعیان اصلاحات در حالی که نمی توانست عصبانیت خود را پنهان کند، با صدایی که برای اطرافیان به وضوح قابل شنیدن بود گفت « این شیخ دارد کلیدش را برعکس می چرخاند» !
در هیچ یک از مواضع و پاسخ های دکتر روحانی کمترین نشانه ای از مواضع افراطیون مدعی اصلاحات- بخوانید افراطی متمایل به آمریکا- دیده نمی شد، بنابراین رئیس جمهور منتخب همانگونه که خود اعلام کرده است نامزد جبهه اصلاحات نیست و از سوی دیگر، مواضع ایشان تاکنون- که انشاءالله در ادامه نیز چنین باشد- با سیاست های کلان و رسماً اعلام شده نظام که مورد تأکید اصولگرایان بوده و هست نیز با اندک تفاوتی- در سلیقه- انطباق دارد. آیا، این واقعیت با توجه به شواهد و دلایلی که به آن اشاره شد قابل تردید است؟ اگر قابل تردید نیست- که نیست- به آسانی می توان نتیجه گرفت که در انتخابات پرشور و حماسی
اخیر؛
اول: آن که؛ گفتمان اصولگرایی پیروز شده است. واقعیتی که برای دشمنان بیرونی، اصحاب فتنه و برخی از مدعیان اصلاحات تلخ و ناگوار بود تا آنجا که هیچیک از آنها نتوانستند ناخشنودی آمیخته به عصبانیت خود را از مواضع دکتر روحانی پنهان کنند.
گفتنی است چند ساعت بعد از کنفرانس خبری رئیس جمهور منتخب، خبرنگار یکی از رسانه های زنجیره ای برای مصاحبه با نگارنده تماس گرفت. اوج کار روزنامه بود و فرصتی برای مصاحبه نبود ولی ایشان اصرار داشت که می خواهد درباره علت شکست اصولگرایان سؤال کند! پرسیدم؛ شما کنفرانس خبری آقای روحانی را دیده اید؟ گفت؛ از ابتدا تا انتها. پرسیدم؛ کدامیک از مواضع ایشان با مواضع اصلاح طلبان همخوانی داشت؟ چند ثانیه ای سکوت کرد و گفت؛ راستش را بخواهید، هیچکدام! پرسیدم؛ کدامیک از نظرات وی با دیدگاه اصولگرایان در تناقض بود؟ ! جوابی نداد ولی پرسید؛ یعنی نامزدهای اصولگرا شکست نخورده اند؟ !
گفتم؛ نامزدها شکست خورده اند اما، اصولگرایی نه.
دوم: این که؛ مدعیان اصلاحات شکست سختی را متحمل شده اند. اصلاح طلبان این شکست را از قبل پیش بینی می کردند و به همین علت نامزد اختصاصی خود را برای پیشگیری از وزن کشی در انتخابات، مجبور به کناره گیری کردند. روحانی تاکید کرده بود که نمی خواهد وامدار هیچ گروهی باشد و در صورت پیروزی، از کسانی که اعلام حمایت کرده اند بدون ذکر وابستگی گروهی و حزبی آنها تشکر خواهد کرد که کرد! و کاش از عوامل فتنه آمریکایی- اسرائیلی تشکر نمی کرد. مدعیان اصلاحات از پاسخ های آقای روحانی در کنفرانس خبری، که علی رغم اصرار خبرنگاران زنجیره ای حاضر نشده بود جبهه اصلاحات را در آرای خود سهیم کند، به
شدت عصبانی هستند. سران این جبهه نتیجه گرفته اند که با حضور در انتخابات به دروغ بودن ادعای تقلب در انتخابات ۸۸ و خیانتی که مرتکب شده بودند اعتراف کرده اند ولی در مقابل این هزینه کلان، هیچ دستاوردی نداشته اند. این جبهه و دشمنان بیرونی با مشاهده پلاک دریافته اند، ماشینی که شسته بودند متعلق به آنها نبوده است!
سوم: آن که؛ شکست نامزدهای اصولگرا یکی دیگر از نتایج انتخابات پرشور و حماسی اخیر بود. این شکست- به مفهوم رایج سیاسی و نه در بستر آموزه های دینی- در حالی است که گفتمان اصولگرایی پیروز انتخابات بوده است. شرح این ماجرای عبرت انگیز به فرصت بیشتری نیاز دارد و در این مختصر به دو نکته بسنده می کنیم.
الف: با وجود اصرار فراوان اصولگرایان، هیچ یک از نامزدهای اصولگرا حاضر نشدند به نفع یکی از میان خود، انصراف بدهند. نه اینکه با ائتلاف مخالف باشند، بلکه هر یک از آنها انتظار داشت دیگران به نفع او کنار بکشد! و اکنون در توجیه این اقدام غیرقابل توجیه گفته می شود، بر فرض ائتلاف، از آنجا که مجموعه آرا آنان کمتر از آرای آقای روحانی بود، ائتلاف آنها باز هم بی نتیجه بود که باید گفت؛ اولاً؛ شما که از نتیجه خبر نداشتید و هر کدامتان خود را پیروز نهایی می دانستید، بنابراین خودداری شما از ائتلاف کماکان یک اقدام غیرقابل توجیه است و ثانیاً؛ فقط در ریاضیات حاصلضرب دو ضربدر دو ۴
است و این قضیه ریاضی در بسیاری از موارد با مسائل اجتماعی قابل انطباق نیست. مثلاً وقتی مردم می بینند که هیچ یک از نامزدهای اصولگرا حاضر نیست به نفع دیگری کناره گیری کند، به طور طبیعی نتیجه می گیرند که این ناهمدلی و ناهمراهی در صورت پیروزی می تواند تنش آفرین باشد و یا خدای نخواسته خود محوری در دولت آینده را به دنبال داشته باشد.
ب: متأسفانه تمامی نامزدها -از جمله نامزدهای اصولگرا- در تبلیغات انتخاباتی و مخصوصاً مناظره های تلویزیونی، علیه شرایط موجود و دولت کنونی دست به سیاه نمایی زدند و حال آن که به قول حکیمانه حضرت آقا که برخاسته از آموزه های صریح اسلامی و اخلاقی است، از ویژگی های « نقد منصفانه» آن است که در کنار نقاط منفی، به نقاط مثبت نیز اشاره شود. آیا نامزدهای محترم اصولگرا در عملکرد دولت کنونی هیچ نقطه مثبتی نمی دیدند؟ ! دولت دکتر احمدی نژاد، اگرچه طی دو سال اخیر، اقدامات غیرقابل توجیهی داشته است ولی در مجموع خدمات فراوان و کم نظیر و در مواردی بی نظیر به مردم و نظام ارائه
کرده است که حتی تهیه فهرست این خدمات ارزنده نیز به درازا می کشد. شکستن حلقه تقریباً موروثی! مسئولیت ها، به کارگیری نیروهای متعهد و تازه نفس، توزیع ثروت عمومی و خدمات به همه نقاط کشور، حمایت از محرومان و مستضعفان، ایستادگی مثال زدنی در برابر زورگویی قدرت های استکباری، تلاش خستگی ناپذیر شبانه روزی و… اما، به عنوان نمونه- و فقط یک نمونه- وقتی در مناظره تلویزیونی، تصویری از ساختمان های مسکن مهر ارائه شد و مجری برنامه، نظر نامزدها را درباره آن جویا شد تمامی نامزدها- بدون استثناء- علیه آن موضع گرفتند و هیچکدامشان حاضر نشدند از این اقدام برجسته دولت که در تمامی دولت
های صدساله اخیر و مخصوصاً دولت های بعد از انقلاب بی نظیر بوده است تقدیر کنند. وقتی نامزدهای اصولگرا نیز علیه شرایط موجود سیاه نمایی می کنند و خدمات برجسته و کم نظیر دولت کنونی را نادیده می گیرند، نتیجه به طور طبیعی و بدیهی، آن خواهد بود که مردم در عدل و انصاف آنها- با عرض پوزش- تردید کنند و…
آیا تردید در انصاف به اضافه، احتمال خودمحوری نمی تواند در آرای مردم اثر داشته باشد؟ !
حسین شریعتمداری
ارسال نظر