حتی واشنگتن هم عاقل بودن شورشیان سوریه راباورندارد

به گزارش پارس ، خبری که طی یک هفته گذشته در رسانه های جهان غرب و خاورمیانه بسیار مورد توجه بود، خبر موافقت دولت اوباما با ارسال سلاح برای مخالفان مسلح در سوریه بود. انتظار آن می رفت که پس از تصرف القصیر و تغییر فاحش موازنه قوا به نفع قوای دولتی، جبهه حامیان شورشیان سوریه بیکار ننشسته و چاره ای بیندیشند. با توجه به عدم امکان ایجاد منطقه پرواز ممنوع یا دخالت مستقیم نظامی در سوریه به خاطر جبهه بندی خاص بین المللی، غربی ها و در راس آن ایالات متحده تصمیم گرفته اند که نیروهای شورشی را بیش از پیش به تسلیحات پیشرفته مسلح کنند.

بهانه اصلی این تصمیم آمریکایی ها، نسبت دادن استفاده از سلاح شیمیایی به دولت سوریه است حال آنکه از منظر نظامی استفاده محدود از سلاح شیمیایی هیچ توجیهی ندارد. آمریکایی ها هم قبلا می گفتند که به جمع بندی لازم در این خصوص نرسیده اند اما با انتصاب « سامانتا پاور» به سمت نماینده دائم ایالات متحده در سازمان ملل متحد، تقریبا تردیدی وجود نداشت که موضع آمریکا تغییر کرده است. پاور به عکس سوزان رایس، یک نظریه پرداز است و غالب نظریات او نیز در حمایت از آنچه « مداخله بشردوستانه» خوانده می شود، تدوین شده اند.

برخی از تحلیلگران روابط بین الملل این رویکرد را تحت عنوان « واقع گرایی لیبرال» یاد می کنند هرچند که چنین رویکردی در واقع با آنچه « توماس هابز» و امثال او مطرح می کردند متفاوت است. هابز به عنوان مشهورترین لیبرالی شناخته می شد که دارای گرایش های واقع گرایانه بود.

بهترین تفسیر از این شیوه مداخله جویی در عرصه نظریه پردازی بین المللی، ادامه واقع گرایی با رنگ و لعاب آزادی خواهی است. واقع گرایی جنگ را شیوه مشروع کسب و حفظ قدرت در عرصه بین المللی می داند و از این رو نگاه جنگ طلبانه پاور و امثال او عملا واقع گرایانه است، هرچند که از دو انگاره لیبرالی هم برخوردارند: یکی ادعای آزادی خواهی و دوم، به رسمیت شناختن بازیگران غیردولتی در عرصه بین المللی که گروه های شورشی سوریه از آن جمله اند.

با این حال، تفکر واقع گرایانه همواره بر این انگاره پایبند بوده که بازیگران بین المللی دولت ها هستند و این دولت ها، « بازیگران عاقل» محسوب می شوند. به نظر می رسد که آمریکایی ها اگرچه بازیگر بودن گروه های تروریستی سوریه را پذیرفته اند اما همچنان در خصوص « عاقل بودن» آنها تردید دارند.

واضح ترین نماد این تردید، پرهیز آمریکایی ها از ارسال موشک های ضد هواپیما برای شورشیان سوریه است. در نبردهای سوریه برتری هوایی مطلق از آن ارتش این کشور است و شورشیان جز تعدادی ضدهوایی که آن را هم از ارتش به غنیمت گرفته اند، ابزار دیگری برای دفاع از مواضع خود ندارند. از آنجا که با توجه به عملکرد مسکو در عرصه بین المللی ایجاد منطقه پروازممنوع در سوریه میسر به نظر نمی رسد، بدیهی است که شورشیان به دنبال موشک های دوش پرتابی باشند که بتواند از پس هواپیماهای ارتش سوریه برآید. در جنگ مجاهدان افغان با ارتش شوروی، همین موشک های دوش پرتاب موسوم به « استینگر» توانست موازنه قوا را به نفع مخالفان حکومت کمونیستی وقت برهم زند.

اکنون به نظر می رسد شورشیان سوریه از منظر مقامات آمریکایی حتی به اندازه مجاهدان افغان هم عاقل به نظر نمی رسند. در شرایطی که نوعی از موشک های بسیار پیشرفته ضدتانک در اختیار شورشیان قرار گرفته که قادر است تانک های ارتش سوریه را هدف قرار دهد، موشک های ضدهواپیما در اختیار آنان قرار نگرفته چرا که به تصریح مقامات این کشور، « آمریکا بیم آن دارد که این موشک ها علیه هواپیماهای مسافربری به کار بسته شوند. »

چنین استدلالی کار را حتی سخت تر هم می کند. آمریکا چطور از بازیگرانی حمایت می کند که به آنها حتی در همین سطح نیز اعتماد ندارد؟

اتفاقا باید گفت که مقامات آمریکایی در این یک برداشت خود به اشتباه نرفته اند: « شورشیان سوریه به واقع بازیگران غیرعاقل اند و وقتی کار به سلفی ها برسد، به راحتی می توان آنها را بازیگران دیوانه خواند. » این بازیگران اگر عاقل بودند تاکنون بر سر میز مذاکره نشسته بودند و کشوری را که خود آرزوی حکومت بر آن را دارند، به چنین ویرانه ای تبدیل نمی کردند.

گروه های شورشی سوریه اگر عاقل بودند اجازه نمی دادند نیروهای سلفی تا به این حد در این کشور قدرت بیایند تا خطر آن ایجاد شود که سوریه نیز برای همیشه همچون افغانستان، با امنیت خداحافظی کند. اینها این سوال را از خود نپرسیده اند که اگر روزگاری احیانا بر سوریه حاکم شوند، با سلفی های غیربومی که جز گلوله زبان دیگری را نمی فهمند، می خواهند چه کنند؟

افتخار چندانی برای شورشیان محسوب نمی شود که دوستان آنها نیز در عقلشان تردید دارند و البته دوستان تروریست های سوری هم یک نکته را باید بدانند و آن اینکه اگر تسلیحات آنها به دست نیروهای سلفی بیفتد و همین تسلیحات روزی شهروندان غربی را هدف بگیرد، جهان در عاقل بوده آنها نیز تردید خواهد کرد.