به گزارش پارس به نقل از کیهان، اندیشکده بروکینگز در این گزارش که توسط جرمی شاپیرو (مشاور ویژه سابق دستیار وزیر خارجه) به نگارش درآمده، یادآور می شود: کنار گذاشتن ایران از مذاکرات ژنو نتیجه عکس می دهد. منطق دیپلماتیک در بر دارنده این مفهوم است که شما با دشمنانتان به صلح می رسید نه با دوستانتان. اما با این حال این حرف اغلب در بحث های داخلی آمریکا انکار می شود و تمایل به مذاکره به عنوان نشانه ای از ضعف یا پاداش دادن در قبال رفتار نامطلوب قلمداد می شود.

شاپیرو می افزاید: این پرسش که آیا باید درصدد جلب مشارکت ایران در مذاکرات پیشنهادی ژنو درباره سوریه باشیم یا نه، نشان می دهد که این مفهوم پاداش چگونه می تواند ما را به بیراهه ببرد. دلیل مشارکت دادن ایران این نیست که ایران بازیگری مطلوب در سوریه است. این مسئله (جلب مشارکت ایران) همچنین به این دلیل نیست که مقام های آمریکایی اعتقاد دارند که توافق با ایران در مورد سوریه می تواند سرآغاز دوره جدیدی در دوستی آمریکا و ایران باشد. پس از بیش از ۱۰ سال تعامل با رژیم ایران در مسئله هسته ای، توهم و اعتماد زیادی در دولت آمریکا در مورد ایران باقی نمانده است.

تحلیلگر اندیشکده بروکینگز تصریح می کند: رژیم ایران، به زبان ساده، دشمن ما است. دلیل مشارکت دادن ایرانی ها این است که صحبت کردن با این دشمن تنها مسیر قابل تصور برای رسیدن به یک راه حل سیاسی در سوریه است. ما از تجربه های گذشته می دانیم (یا باید بدانیم) که جنگ های داخلی مانند جنگ سوریه تا زمانی که حامیان قدرتمند خارجی با حل و فصل مناقشه مخالف باشند، به پایان نخواهند رسید.

وی اضافه کرد: ایران این توانایی را دارد که هرگونه توافق به دست آمده در مذاکرات ژنو را به تباهی و شکست بکشاند. این حقیقت تلخ ما را به یک نتیجه ساده می رساند و آن اینکه اگر خواهان راه حل سیاسی در سوریه هستیم نیازمند رسیدن به توافقی با ایران هستیم.

وی درباره مخالفان مذاکره و حامیان سیاسی جنگ نوشت: چنین جنگی سالها طول می کشد و تهدید واقعی سرایت بی ثباتی به جانب متحدان آمریکا را به دنبال خواهد داشت. دولت اوباما به این تصمیم رسیده که مداخله عمیق در یک جنگ دیگر از این نوع در خاورمیانه به منافع آمریکا لطمه می زند و موجب فرسایش قدرت آمریکا می شود و برای تمام طرف های درگیر بهتر است که هر چه زودتر به راه حلی سیاسی در سوریه برسند. این دیدگاه است که منجر به طرفداری از یک راه حل سیاسی و تبلیغ برای مذاکرات ژنو شده است.

روزنامه واشنگتن پست نیز در گزارشی تصریح کرده است: جنگ طلبان آمریکایی که مغز متفکر و طراح جنگ های عراق و افغانستان بودند، در قبال موضوع درگیری نظامی آمریکا سکوت می کنند.


این روزنامه افزود: به رغم آنکه جنگ طلبان آمریکایی معتقدند که انفعال آمریکا در قبال سوریه بسترساز حضور قوی ایراندر این کشور شده، اما دولت « باراک اوباما» را برای مداخله نظامی در سوریه تحت فشار قرار نمی دهند. شاید تجربه تلخ دو جنگ عراق و افغانستان و بی میلی رئیس جمهوری دمکرات برای افتادن به قعر باتلاقی دیگر در خاورمیانه، عامل اصلی اکراه در ورود به این آوردگاه است.