سنگربندی یاران نوبخت و جهانگیری علیه یکدیگر

در رأی‌گیری به عمل آمده در پایان جلسه، از پاسخ‌های روحانی به ۵ سوال مطرح شده، تنها در یک مورد نمایندگان قانع شدند آنهم با رایی بسیار شکننده و مجلس از پاسخ‌های روحانی درباره «بیکاری»، «ارز»، «رکود» و «قاچاق» قانع نشد.

روحانی حتی نتوانست رای اعتماد متحدان خود در پارلمان را بگیرد

وقتی به تعداد آرای نمایندگان خصوصاً در دو سوال با موضوع «ارز و بیکاری» دقت می‌شود، مشخص است که نه تنها منتقدان و اصولگرایان که بسیاری از حامیان دولت در دو فراکسیون امید و مستقلان نیز در این باره با منتقدان هم‌ آوا شده‌اند چرا که دیدند روحانی نه تنها  پاسخی برای سوالات و مشکلات ندارد که هیچ، آماری شعف‌انگیز از میزان اشتغال در دولتش بیان می‌کند که با کنایه جالب یک نماینده مواجه شد: «شما رئیس‌جمهور ایران هستید یا سوئیس؟»

صدای ساز جدایی اصلاح‌طلبان از دولت بلندتر شد

از فضای پارلمان که بیرون بیائیم فضای سیاسی خارج بهارستان نیز تفاوت زیادی با داخل پارلمان ندارد.

اصلاح‌طلبان که ساز جدایی خود را از دولت چند ماهی است کوک کرده‌اند، بعد از جلسه پارلمان تلاش کردند استقلال خود از دولت را هر روز پررنگ‌تر کرده و خود را از شریک جرمی اقدامات دولت در انظار جامعه مبرا سازند اما مشکل آنان این است یکسال فرصت خیلی کمی است که حافظه تاریخی مردم از خوش‌رقصی اصلاح‌طلبان برای دولت در انتخابات پاک شده باشد.

سرایت جداکردن سفره خود از دولت  به اعتدالیون

جداکردن سفره خود از دولت تنها محدود به اصلاح‌طلبان نشده و حتی احزاب اعتدالی چون کارگزاران نیز بعد از جلسه سه‌شنبه با انتقاد از روش مدیریتی دولت، سعی کردند در این فضا گلیم خود را از آب بکشند.

حزب کارگزاران سازندگی در بیانیه‌ای که به مناسبت حضور رئیس‌جمهور در مجلس منتشر کرد، با نقد عملکرد دولت مدعی شد: پاسخ‌های رئیس‌جمهور به سؤالات نماینگان نه مجلس را «قانع» کرد نه ملت را «راضی».

کارگزاران در ادامه با این بیان که «دولت خون تازه می‌خواهد» به ضرورت برخی اصلاحات راهبردی در دولت در دو سطح سیاست‌گذاری و اجرا تأکید کرد.

انگشت اتهام کارگزاران نوبخت را نشانه گرفت 

بخش دیگر بیانیه کارگزاران عملکرد نوبخت در سازمان برنامه و بودجه را مورد انتقاد شدید قرار داده و تصریح کرده است: متأسفانه با وجود نقدهایی که بر سازمان برنامه و بودجه در دولت اول دکتر روحانی وارد می‌شد لکن در دولت دوم نه‌تنها اصلاحی صورت نگرفت بلکه روند مدیریتی این سازمان تثبیت و نهادهای دیگر در اطراف آن و براساس توانایی‌های مدیریت قبلی چیده شد. وزارت اقتصاد نیازمند مدیریت یک اقتصاددان بود و بانک مرکزی باید فراتر از یک حسابداری یا صرافی بزرگ اداره می‌شد اما فقدان استراتژی اقتصادی در دولت آن را به مجمعی از بوروکرا تهای بی‌انگیزه(چه از لحاظ سیاسی و چه به لحاظ نظری) بدل ساخته است که دولت را  نه به عنوان «مغز متفکر توسعه ملی» که به عنوان یک «اداره‌ی کاغذی» تحلیل می‌کنند و تقلیل می‌دهند.

حزب نوبخت در پاسخ، جهانگیری را به توپ بست

حمله کارگزاران به دولت و شخص نوبخت، حزب اعتدال و توسعه به دبیرکلی نوبخت را برآشفت و این حزب را بر آن داشت تا پاسخی جنجالی به مواضع کارگزاران بدهد و اتهاماتی سنگین متوجه این حزب کند که تاکنون سابقه نداشته است.

حزب اعتدال و توسعه که ظاهرا از بیانیه کارگزاران علیه دولت و نوبخت بسیار عصبانی است، بدون اسم بردن از جهانگیری، عملکرد معاون اول رئیس‌جمهور در دولت را مورد هجمه شدید قرار داده و نوشت: «افکار عمومی منتظرند تا این گروه سیاسی همزمان با درخواست تغییرات در دولت و جاری‌شدن خون تازه در آن، درباره عملکرد و ماندن یا رفتن هم‌حزبی‌های خود که به طور گسترده در لایه‌های مختلف اقتصادی کشور حضور فعال دارند نیز به صراحت پاسخ و موضع‌گیری کنند.»

این حزب در ادامه با این ادبیات که «گویا تنظیم کنندگان بیانیه این حزب در زمان نگارش،‌ اولویت خود را منحرف کردنِ نگاه مخاطبان از افراد شاخص و برجسته منتسب به این گروه در دولت قرار داده‌اند» این اتهام را تلویحا متوجه کارگزاران کرد که بیانیه این حزب برای تطهیر جهانگیری نوشته شده است.

ادامه بیانیه حزب نوبخت، جنگ قدرت درون پاستور را که طی این سالها حامیان و منتقدان دولت از آن سخن می‌گفتند علنی‌تر کرد و با انتقاد از اختیارات فراوان جهانگیری در دولت که از آن تعبیر به «تاریخی و فرادولتی» می‌کند، آورده است: « با اختیارات ویژه و گسترده و در مواردی تاریخی و فرادولتی در حوزه های مدیریت کلان اقتصادی از جمله اقتصاد مقاومتی،‌ مقابله با تحریم و مسایل راهبردی مانند مدیریت ارز که از سوی رهبر معظّم انقلاب و رئیس جمهوری و دولت به برخی مقامات ارشد اجراییِ برآمده از کارگزاران تفویض و واگذار شده، بیانیه مذکور پیش و بیش از همه، نوعی خودانتقادی و زیرسوال بردن عملکرد بزرگانِ خود ارزیابی می‌شود.»

بازشدن دمل چرکین ۲۱ ساله احزاب هاشمی تبار

اما بخش بعدی بیانیه حزب نوبخت با این جمله که «آرایش تهاجمی رسانه‌ای این حزب با رویکرد مطالبه‌گرانه توام با مظلوم‌نمایی، یادآور برخی وقایع تلخ تاریخی است» پا را از نقد عملکرد جهانگیری فراتر نهاده و کینه دیرینه خود را از عملکرد کارگزاران در خالی‌کردن پشت هاشمی در سال ۷۶ و رفتن به سمت خاتمی عیان ساخت. کینه‌ای با قدمت ۲۱ سال.

حزب اعتدال از اینکه کارگزاران سال ۷۶ حاضر نشد به هجمه‌های اصلاح‌طلبان علیه هاشمی پاسخ دهد آنان را فرصت‌طلب نامیده و آورده است: «حزب کارگزاران سازندگی پس از انتخابات دوم خرداد 76 ترجیح داد به دولت وقت نزدیک شده و حداکثر حضور در مناصب دولتی را تجربه کند و همزمان در برابر موج گسترده تخریب شخصیت و کارنامه عملکرد دولت و شخصیت مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، حتی نسبت به عملکرد چهره‌های شاخص خود که در دوران پرافتخار دولت سازندگی مسئولیت داشتند کمترین اقدام و واکنشی نشان نداد.»

حزب نوبخت پس از بازکردن دمل ۲۱ ساله میان یاران دیروز هاشمی، اینگونه نتیجه می‌گیرد که بیانیه اخیر کارگزاران نیز در ادامه همان جاخالی دادن تاریخی این حزب و تغییر زیست سیاسی سال ۷۶ است و آورده است: «لذا جاخالی دادن‌های سیاسی در شرایط و مقاطع حساس که نیازمند ایثار و هزینه دادن است از سوی این حزب امری مسبوق به سابقه است و این نگرانی پس از بیانیه دیروز این حزب بیش از گذشته تقویت شده که کارگزاران قصد دارد مانند برخورد غیرقابل دفاعش با مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، با موضع‌‌گیری در برابر دولت اعتدال و رئیس جمهوری و بدون پرداخت هزینه، خود را برای سال‌ها و مقاطع بعدی سیاسی همچنان فعال نگه دارد.»

دو فرضیه‌ای که یاران نوبخت برای بیانیه کارگزاران مطرح‌ می‌کنند

حزب اعتدال پس از انکه همقطاران دیروز خود در دولت سازندگی را با اتهامات سنگین فرصت‌طلبیی نواخت، دو فرضیه را برای بیانیه اخیر کارگزاران مطرح می‌کند که اولی آن عدم اطلاع جهانگیری از این بیانیه است و می‌نویسد: « به نظر می‌رسد بیانیه مذکور بدون مشورت و کسب اجازه از بزرگانِ کارگزاران تهیه و منتشر شده باشد.»

فرض دیگری که حزب نوبخت در این باره مطرح می‌کند و آن فرار رو به جلوی جهانگیری و کارگزاران از عملکرد خود در دولت است و در این باره آورده است: «این احتمال هم وجود دارد که هدف فرعی این بیانیه سلب مسئولیت خود از نتایج تصمیمات دولت است آن هم تصمیماتی که در عمده آنها نقش افراد شاخص این حزب در شکل‌گیری تبعات منفی این تصمیمات کاملاً مبرهن است.»

آتش بس یکطرفه جهانگیری و پاک‌کردن ردپای خود در کارگزاران

اتهامات جریان نزدیک به نوبخت علیه جهانگیری آنقدر سنگین بود که جهانگیری را بر آن داشت تا به جای پاسخگویی به آن، ردپای خود را در کارگزاران پاک کند و هر گونه ارتباط بیانیه اخیر کارگزاران با خود را رد نماید.

از این رو ساعاتی از بیانیه حزب اعتدل نگذشته بود که یک منبع نزدیک به اسحاق جهانگیری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس: مواضع اخیر حزب کارگزاران ارتباطی با اسحاق جهانگیری که نخواست نامش فاش شود در گفت‌وگو با خبرنگار فارس هر گونه ارتباط مواضع اخیر حزب کارگزاران با اسحاق جهانگیری را تکذیب نموده و اضافه کرد:‌ اسحاق جهانگیری مدت‌ها است که از عضویت در حزب کارگزاران استعفا داده و مواضع این حزب با وی ارتباطی ندارد.

ایستگاه آخر نزاع تمام‌عیار رسانه‌ای پاستورنشینان کجاست؟

حمله بی‌سابقه حزب نوبخت و جاخالی دادن معاون اول رئیس‌جمهور را باید در ادبیات سیاسی آتش بس یکطرفه جهانگیری نامید و باید منتظر ماند که آخر این اختلاف سیاسی درون پاستور که اکنون به یک نزاع تمام عیار رسانه‌ای تبدیل شده به کجا ختم خواهد شد؟ و آیا  رئیس‌جمهور می‌تواند دعواهای میان اعضای کابینه را که تنها متضرر آن مردم هستند را خاتمه دهد یا خیر؟