چه کسانی و با چه هدفی خواهان تحمیل FATF به ایران هستند؟!

  محمد عبدالهی 

معاهده FATF یا گروه مالی مبارزه با پولشویی، یکی از مهمترین بالهای غربی ها برای نظارت بر اطلاعات مالی کشورهای عضو است. پس در وهله اول، هدف دراختیار گرفتن اطلاعات کامل مالی کشورهاست. این نظارت وقتی خطرناکتر میشود که بدانیم این گروه مالی از سال 2010 کارکردی جدید با عنوان "مبارزه با تروریسم" برای خود تعریف کرده و یقینا مقصود از تروریسم سازمان مجاهدین خلق نیست! بلکه تمامی گروههای ضداشغالگری و نهضت های آزادیبخش و ضدسلطه مثل حماس، حزب الله، انصارالله و..

به بیان دیگر، با پذیرفتن این معاهده، ایران ملزم میشود ارتباط مالی خود با این گروهها یعنی بازوهای مقاومت در منطقه را قطع کند! به تعبیر دقیق‌تر معنای پذیرش چنین معاهده‌ای عقیم شدن قدرت منطقه ای خودمان  است به دست خودمان؟!

اما نکته بدتر آنکه تنها 37 کشور از 190 کشور جهان، عضو این معاهده هستند و دولتهای تروریستی منطقه یعنی رژیم صهیونیستی و عربستان، عضو این معاهده نبوده و عضو ناظر هستند! و عجیب تر آنکه این گروه ایران را از سال 2010 در لیست سیاه خود قرار داده است.

موافقان الحاق به این معاهده معتقدند با امضای این قرارداد ایران از لیست سیاه بیرون خواهد آمد و قرار گرفتن در لیست سیاه باعث قفل شدن مبادلات مالی کشور میشود! اما پاسخ این است که  ایران از سال 2010 در لیست سیاه قرار داشته، ولی تا زمان تحریم های اتحادیه اروپا و آمریکا (از سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲) بانکهای ایرانی مشکلی در تعاملات مالی نداشتند و نکته بعد آنکه، مگر با برجام و ابراز حسن نیت ایران تغییری در اوضاع ایجاد شد که بخواهیم با پذیرش معاهده و دستبند دیگری، انتظار ایجاد آن را داشته باشیم؟!

مسئله بعد آن است که ظاهرا FATF از پیوستهای برجام است که آمریکاییها لغو تحریم های بانکی را به پذیرش آن منوط کرده اند و  آقایان تعهد کرده اند علاوه بر برجام، ایران را به زنجیر چنین معاهده ای نیز در آورند. اما باید گفت، برجامی که خود آن فروپاشیده، چرا باید به الحاقاتش تن دهیم؟!

پیامد الحاق ایران به این معاهده، علاوه بر تضعیف مالی سپاه پاسداران و قدرت منطقه ای ایران، تحت کنترل قرار گرفتن حساب همه افراد جامعه، بررسی و بلوکه کردن آن در صورت درخواست دیگر کشورهاست. بنابراین افشای اطلاعات مهم، خودتحریمی و پذیرش کنوانسیون های ظالمانه پیامدهای پذیرش این معاهده است.

بنابر آنچه گفته شد، بهتر نیست آقایان در این زمینه کمی آمریکایی باشند و بیندیشند؟! وقتی برجام در دولت و مجلس ایران تصویب و ایران به آن متعهد میشود، اما در آنسو در مجالس هیچ یک از کشورهای اروپایی و آمریکا به آن اعتنا نمیشود (چه رسد به تصویب)، حتی رئیس جمهور آمریکا آن را امضا نمیکند و اعلام میکنند برای ما صرفا یک برنامه است، نه عهدنامه! وقتی آمریکاییها روزبروز از سازمانها و قراردادهای دست و پاگیر از معاهده آب و هوایی پاریس تا نفتا و پیمان تجاری اقیانوس آرام و.. خارج می‌شوند و حتی تصمیم به خروج از یونسکو می‌گیرند، چرا لیبرالهای مجلس ایران، به جای حل مشکلات اقتصادی کشور با نگاه به ظرفیتهای داخل، به دنبال تامین منافع غربی ها می دوند؟! نمایندگان محترم! آیا هنوز وقت تصویب قانون حمایت از تولیدکنندگان داخلی و طرح اعاده اموال نامشروع مسئولان نرسیده؟!