روزه سکوت اصلاح‌طلبان در برابر شهادت محمدحسین حدادیان

گروه تحلیلی خبری"پارس" _ فاطمه سعیدی: در هفته گذشته، گروهی اغتشاشگر که خود را منسوب به دروایش گنابادی می‌دانستند، به بهانه دستگیری یکی از دروایش معاند با نظام در خیابان پاسداران تهران تجمع کردند. علیرغم آنکه پلیس و نیروهای امنیتی طبق اعلام قبلی، بر برخورد مسالمت‌آمیز تأکید داشت؛ اما ناگهان با حمله داعش‌وارانه برخی از دروایش اغتشاشگر، همه چیز رنگ و بوی خون گرفت.

به فاصله چند ساعت تعداد زیادی ازاتومبیل‌های شخصی و یا منازل مسکونی مردم به آتش کشیده شد و بسیاری از اموال عمومی تخریب شد. اما فارغ از این خسارات مالی، بخش تلخ ماجرا حمله غیرانسانی چند تن از دراویش به نیروهای امنیتی و تعدادی از بسیجیان بود که باعث شهادت چند تن از آنان شد. طی این اتفاق یکی از اوباش با راندن بی‌مهابای اتوبوس به سبک داعشیان، جهت زیر گرفتن مردم و مأموران، باعث شهادت تعدادی از مأموران و نیروهای بسیجی شد.

یکی از افرادی که طی این اتفاق به شهادت رسید محمدحسین حدادیان بود که با اقدام شجاعانه خود باعث نجات مردم و جلوگیری از یک فاجعه بزرگ شد. زمانی که اغتشاشگران اوباش با رها کردن دو کپسول بزرگ گاز خانگی، درصدد ایجاد انفجاری مهیب بودند، شهید حدادیان با بیرون کشیدن کپسول‌ها از میان آتش، از وقوع اتفاقی تلخ جلوگیری کرد اما مدعیان حقوق بشر درباره شهادت وی روزه سکوت گرفته‌اند و گویی این مساله در زمره اولویت‌های آنان قرار ندارد.

با این حال، به همان اندازه که مأموران درصدد پایان آرام و مسالمت‌آمیز ماجرا بودند، به همان اندازه آشوبگران به اغتشاش و برهم زدن امنیت و نظم عمومی پرداختند. شدت خشونت آشوبگران به حدی زیاد بود که اگر مأموران مانع از اقدامات آنان نمی‌شدند، می‌توانست به فاجعه‌ای بزرگ ختم شود.

چنانچه حمید فرخ‌نژاد، هنرپیشه کشور فردای آن روز به عنوان یکی از شاهدان عینی ماجرا عنوان نمود: "شهادت میدم اگر درایت نیروی انتظامی نبود، ماجراجویی اقایان لباس شخصی و عصبانیت دراویش منجر به فاجعه‌ایی با تلفات انسانی بالا می‌‌شد، تشکر میکنم از عملکرد عاقلانه و حرفه‌ایی نیروی انتظامی و..."

علاوه بر شاهدان عینی، فیلم و تصاویر متأثرکننده نیز به خوبی گویای عمق فاجعه و خشونت است، فاجعه‌ای که از سوی بسیاری از مردم و گروههای سیاسی محکوم شد؛ اما آنچه در این میان بهت‌آور بود سکوت  اصلاح‌طلبان و دولتی‌هایی است که همواره دغدغه و ادعای حمایت از حقوق بشر را دارند. چنانچه در بسیاری از حوادث از جمله دستگیری جاسوسان و یا بهائیان شاهد بوده‌ایم، بسیاری از نهادهای اصلاح‌طلب پیشگام دفاع از حقوق انسانی و شهروندی آنان گشته و به عنوان دایه مهربان‌تر از مادر خواهان احقاق حقوق آنان می‌شدند.

حال چه شده است که این مدعیان مهر سکوت بر دهان بسته و در باب حادثه‌ای غیرانسانی که به شهادت 5 تن از هموطنان فداکارمان منجر شد، بی‌اعتنا از آن گذشتند و یا با سانسور واقعیات به انعکاس جزئیات پرداختند؟ آن هم حادثه‌ای که مدافعان آن با ایثار و جان‌گذشتگی از خود، مانع از وقوع فاجعه‌ای گشتند که در صورت ادامه می‌توانست جان بسیاری از مردم را به خطر اندازد. به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان در روزنامه‌های منتسب به خود با حمایت از جریاناتی خاص و تعریف شده در ایدئولوژی خود، تنها به پشتیبانی از آن جریانات می‌پردازند، حتی اگر آن جریان بر علیه امنیت سیاسی کشور باشد!