چرا ایران علیه «میانمار» رای نداد؟

دفتر نمایندگی ایران در نیویورک درباره رای به محکومیت دولت میانمار در سازمان ملل توضیح داد: کشورمان طی سه دهه اخیر یکی از قربانیان مستمر سیاست زدگی کمیته سوم در قبال وضعیت‌های کشوری بوده است. تعداد کشورهایی که در کمیته سوم قطعنامه حقوق بشری دارند اصولاً به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد و ایران همواره یکی از مشتریان این فهرست نامیمون بوده است. فهرستی که صرفاً اهداف سیاسی بانیان آن را دنبال می‌کند. (برای نمونه عربستان بانی قطعنامه ضد سوریه و کانادا بانی قطعنامه ضد ایرانی است.)

سیاست اصولی ایران در قبال طرح وضعیت‌های کشوری در کمیته سوم مخالفت با آن بوده است. ایران طی سالها و در همه سخنرانی‌های خود کمیته سوم را سیاست زده و برای طرح وضعیت‌های کشوری نامناسب برشمرده است. این سیاست اصولی با توجه به اقدامات خصمانه کشورهای غربی و سواستفاده آنها از کمیته سوم علیه کشورمان همچنان پابرجاست.

بسیاری از کشورهای همفکر در موضوع حقوق بشر مثل چین، سوریه و روسیه علیه قطعنامه میانمار رای دادند و کشورهایی نظیر کوبا هم در رای گیری شرکت نکردند.

کشورمان نیز هنگام تصویب قطعنامه در کمیته سوم بیانیه‌ای در محکومیت اقدامات دولت میانمار و تقدیر از دولت بنگلادش قرائت کرد که در اسناد کمیته درج شده است. نهایتاً کشورمان با اشاره به سیاست اصولی خود مبنی بر بی اعتباری کمیته سوم برای اقدام معنی دار در قبال وضعیت‌های کشوری، بر عدم مشارکت در رای گیری بر روی قطعنامه میانمار تاکید کرد.

عدم مشارکت صرفاً منعکس کننده موضع ایران در قبال کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل است و ارتباطی با موضوع قطعنامه‌ای خاص ندارد، چه اینکه ایران از طریق سازمان همکاری اسلامی هم بانی قطعنامه مذکور بوده و همچنان نیز بانی آن است.

بنگلادش در کمیته سوم و همچنین در مجمع عمومی در قبال قطعنامه کانادا علیه کشورمان رای ممتنع داد. وضعیت ایران در قبال موضوع قطعنامه‌های کشوری در کمیته سوم در سطوح مختلف برای نمایندگی آن کشور و همچنین سفیر بنگلادش در تهران تشریح شد اما تغییری در موضع آن کشور در قبال قطعنامه ضدایرانی حقوق بشر حاصل نشد.

کشورمان می‌توانست به نفع قطعنامه میانمار که عربستان آن را در کمیته سوم معرفی کرد رای بدهد، اما بعد از آن دیگر کسی ادعای کشورمان بر داشتن موضع اصولی علیه قطعنامه‌های کشوری را باور نمی‌کرد حتی کشورهای دوست و همفکر.

کشورمان دو گزینه در قبال این قطعنامه داشت، یا مانند برخی کشورهای دوست رای منفی بدهد که موضعی ضد مسلمانان میانمار بود یا رای مثبت بدهد که موضعی ضد موضع اصولی کشور است. بنابراین راه عدم مشارکت در رای گیری ضمن ارائه سخنرانی و محکومیت اقدامات دولت میانمار برگزیده شد.

گفتنی است قطعنامه‌ای که روز یکشنبه ۲۴ دسامبر (سوم دی) با ۱۲۲ رای موافق، ۱۰ رای مخالف و ۲۴ رای ممتنع در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد، از دولت میانمار می‌خواهد که به خشونت‌ها علیه مسلمانان روهینگیا پایان دهد و دبیر کل سازمان ملل را به تعیین فرستاده‌ای ویژه برای میانمار موظف می‌کند.