چرایی حذف نیروهای انقلابی و امنیتی در سال های ابتدایی دولت اصلاحات

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی دزفولی- 1 شهریور 1377، حوالی بعد از ظهر در بازار تهران صدای چند گلوله ممتد شنیده می شود و ساعتی بعد خبرگزاری ها و تلویزیون خبر از ترور و شهادت سیداسدالله لاجوردی دادستان مشهور تهران در دهه 60 را منتشر می کنند.

لاجوردی از جمله چهره های مهم دستگاه قضایی در دهه 60 به شمار می آمد که پرونده های مهمی همانند انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی، انفجار دفتر نخست وزیری و پیگیری عملیات های ترور مجاهدین خلق و برخورد با آنها را در آن سال ها بر عهده داشت.

لاجوردی که تا سال 64 به کار خود ادامه داده بود پس از فشارهای بسیار سیاسی برخی از اعضای شورای عالی قضایی وقت همانند آیت الله موسوی بجنوردی و سید محمد موسوی خوئینی ها از سمت خود استعفا داده و کنار گذاشته می شود اما همواره موضع و پا فشاری وی تا زمان شهادت بر دو موضوع قابل توجه بود، اول رسیدگی به پرونده انفجار دفتر نخست وزیری که توسط عامل نفوذی مشکوک سازمان مجاهدین با نام مسعود کشمیری رخ داده بود و نقش برخی از اطرافیان شهید رجایی در آن اتفاق قابل تامل بود و دیگری رسیدگی بدون اغماض به پرونده مجاهدینی که بر سر موضع خود قرار داشته و دست آنها به خون ملت آلوده بود. 

لاجوردی همواره این مواضع خود را حفظ کرد و حتی در دوران بعد از رحلت امام(ره) و ریاست آیت الله محمد یزدی بر دستگاه قضا که لاجوردی  به ریاست سازمان زندان ها نیز رسید این مواضع را علنی بیان می نمود و به همین دلیل ترور وی در شهریور سال 1377 از اهمیت تاریخی قابل توجهی برخوردار است. لاجوردی پس از انتخابات 2 خرداد 76 مجددا تحت فشارهای سیاسی مجبور به کناره گیری از سمت خود شده بود و در ماه های آخر به کار در بازار تهران مشغول بود که سرانجام نیز به شهادت رسید. وصیت نامه وی که پس از شهادتش منتشر شد نشان دهنده عمق دغدغه ها و نگرانی های وی درباره نفوذ جریان مشکوکی امنیتی دهه 60 بود که در تاسیس اطلاعات دفتر نخست وزیری و وزارت اطلاعات نقش داشتند و پس از رحلت امام و به خصوص بعد از 2 خرداد سال 76 به قدرت سیاسی نیز دست پیدا کرده بودند. وی در بخشی از وصیت نامه خود می گوید:

 " خدایا ! تو شاهدی چندین بار به عناوین مختلف ، خطر منافقین انقلاب را ( همانان که التقاط ، به گونه منافقین خلق سراسر وجودشان را و همه ذهن و باورشان را پر کرده و همانان که ریاکارانه برای رسیدن به مقصودشان ، دستمال ابریشمی بسیار بزرگ - به بزرگی مجمع الاضداد - به دست گرفته اند ، هم رجایی و باهنر را می کُشند و هم به سوگشان می نشینند ، هم با منافقین خلق ، پیوند تشکیلاتی و سپس ... !"

پس از ترور لاجوردی در پائیز سال 1377، پرونده قتل های زنجیره ای به شدت خبرساز شد و پس از آن وزارت اطلاعات و عناصر مهم جناح راست وزارت همانند سعید امامی (اسلامی) متهم گشته و دستگیر می شوند و سعید امامی نیز در سال 1378 به نحو مشکوکی در بیمارستان فوت می کند. فروردین ماه 1378 نیز علی صیاد شیرازی از امرای مشهور ارتش جمهوری اسلامی که در مقابله با منافقین در عملیات مرصاد در سال 67 نقش پررنگی داشت ترور می شود و چند ماه بعد در تیر ماه سال 1378 غائله 18 تیر سال 1378 به راه می افتد. تمامی این وقایع که تنها در 2 سال اول دولت اصلاحات روی داده بود بعد از گذشت سال ها همچنان این سوال را به ذهن مخاطب متبادر می کند که چرا این وقایع مهم در سال های ابتدایی دولت اصلاحات رخ داد و دلیل حذف نیروهای شاخص انقلابی و امنیتی نظام در آن سالها با حاشیه سازی سیاسی و ترور چه بود؟