اینجا گودبای پارتی دولته!

مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری در حالی تمام شد که حاشیه‌های جالبی به‌همراه داشت. جوری که اگر ما یک برنامه 90 سیاسی داشتیم، کارگردانش به‌راحتی می‌توانست 6 ساعت برنامه در مورد این مراسم بسازد! در ادامه ما هم به نوبه خودمان به گوشه کوچکی از این حواشی اشاره خواهیم داشت:

غایب بزرگ مراسم

مراسم تحلیف امسال مهمانان خارجی زیادی داشت. از پرجمعیت‌ترین کشور جهان یعنی چین گرفته تا کشورهایی که جمعیت‌شان از تعداد فالوئرهای پیج «تیمارستان» در اینستاگرام هم کمتر است، شما اگر یکی از این نقشه‌های کره زمین را روی میزتان دارید آن را بچرخانید و بعد با انگشت نگهش دارید، هر نقطه‌ای که نوک انگشت‌تان قرار بگیرد به احتمال 99 درصد یک نماینده در این مراسم داشته است. با این وجود جای خالی یک کشور در این مراسم به شدت احساس میشد که اصلا بدون حضورش مراسم را از رسمیت انداخته بود. آقای روحانی به‌عنوان صاحب مجلس در تمام مدت مراسم یک چشمش به درب سالن بود و امید داشت که حداقل یک سفیری چیزی از جانب آن‌ها فرستاده شود و مدام به آقای جهانگیری می‌گفت «برو دم در ببین اینا نیومدن؟!». اما متاسفانه مراسم بدون وجود آن‌ها تمام شد تا «جیبوتی» غایب بزرگ این مراسم لقب بگیرد.


روبرتو باجوی عالم سیاست

باجو برای ما دهه شصتی‌ها چیزی فراتر از یک اسطوره فوتبالی بود به‌طوری که شاید حتی الان هم برای خیلی‌ها عکس با او بزرگ‌ترین فانتزی باشد. همه ما یک زمانی پوسترهایش را در کنار سیلوستر استالونه و آرنولد شوارتزنگر به دیوار اتاق می‌کوبیدیم. پس از پایان مراسم چند تن از نمایندگان مجلس با ذوق و شوق توصیف‌ناپذیری خود را به نزدیکی خانم موگرینی رساندند تا از فاصله چند متری از او فیلم بگیرند یا با وی سلفی بیندازند. این حرکت نمایندگان محترم به من ثابت کرد که ما هم روبرتو باجو گیرمان نمی‌آید وگرنه شناگرهای ماهری هستیم!