واشنگتن پست: ترامپ موجب ضدیت جهان با آمریکا می‌شود

واشنگتن پست در گزارشی نوشت: تاثیر ترامپ می تواند چند دهه موفقیت های آمریکا در زمینه سیاست خارجی را تضعیف کند.

 

این روزنامه آمریکایی در مطلبی به قلم فرید زکریا نوشت: تمرکز زیادی بر سیاست خارجی نامنسجم دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از جمله مواضع عجیب و اشتباههای وی وجود داشته است. اما آنچه در بلند مدت خسارت بیشتری وارد می کند ممکن است آن چیزی باشد که برخی افراد آن را تاثیر ترامپ نامیده اند. منظور از تاثیر ترامپ، تاثیر وی بر سیاست داخلی کشورهای دیگر است. این تاثیر به نظر می رسد قدرتمند، منفی و پایدار باشد. تاثیر ترامپ می تواند چند دهه موفقیت های آمریکا در زمینه سیاست خارجی را تضعیف کند.

 

در ادامه این گزارش آمده است: بیایید نگاهی به مکزیک بیندازیم. مکزیک به مدت چند نسل بر اساس مواضع شدید ضد آمریکایی خود تعریف می شد. مکزیک بر اساس یک جنبش انقلابی افراطی تاسیس شد که خشم از امپریالیسم و خودخواهی آمریکا به این خشم دامن می زد. بنابراین، مکزیک به ندرت با آمریکا همکاری می کرد. این وضع از دهه 1990 تغییر کرد و در واقع، متوقف شد. آمریکا و مکزیک به لطف مدیریت هوشمندانه مقامات مکزیک و تعامل دو حزبی منسجم در آمریکا به همسایگانی دوست، شرکای تجاری فعال و متحدان امنیت ملی تبدیل شدند.

 

زکریا ادامه داد: مکزیک بیشتر از چین از آمریکا کالا خریداری می کند و در واقع دومین مقصد برای صادرات آمریکا بعد از کاناداست. میزان صادرات به مکزیک پس از تصویب نفتا، 455 درصد افزایش یافته است. مکزیک با آمریکا در خصوص این موارد همکاری می کند: امنیت مرزی، کمک به جلوگیری از ورود محموله های مواد مخدر و اخراج دهها هزار نفر از مهاجران آمریکای مرکزی که هدف آنها ورود غیر قانونی به آمریکاست. مکزیک، متحد آمریکا در بسیاری از مذاکرات و سازمان های بین المللی است.

 

همه اینها به راحتی می تواند تغییر کند. در طول سال گذشته، در حالی که ترامپ حمله کرده و به تحقیر مکزیک و مردم آن پرداخته، چشم انداز سیاسی تغییر کرده است. زمانی که این تلقی به وجود آمد که انریکه پنیا نیتو رئیس جمهور مکزیک بیش از حد از در آشتی با ترامپ در می آید، میزان محبوبیت وی کاهش یافت.

 

در حال حاضر کاملا امکان پذیر است - در واقع، احتمالا رئیس جمهور بعدی مکزیک یک فرد ضد آمریکایی سوسیالیست-پوپولیست مشابه هوگو چاوزِ ونزوئلا خواهد بود. میزان محبوبیت آندرز مانوئل لوپز اوبرادور در ابتدای سال 2015، حدود ده درصد بود. میزان محبوبیت وی اکنون حدود 30 درصد است. وی در میان نامزدهای بالقوه در انتخابات سال آینده ، پیشتاز است.

 

پیروزی لوپز اوبرادور برای مکزیک و آمریکا یک فاجعه خواهد بود. در صورت این پیروزی، مکزیک احتمالا دوباره به روزهای سوسیالیستی فاسد و اقتصاد ناکارآمد خود باز می گردد که عوام گرایی و ملی گرایی موجب دوام این وضع می شوند.

 

لوپز اوبرادور، ترامپ را یک «نئو فاشیست» خوانده و به دولت مکزیک به سبب اینکه بیش از اندازه در رویارویی با ترامپ ضعیف است حمله کرده است. وی قول داده است در مورد آمریکا سخت گیری کند. لوپز اوبرادور ماه فوریه دیدار از شهرهای آمریکا را آغاز کرد و به ایراد سخنرانی در جمع تعداد زیادی از آمریکایی های مکزیکی تبار پرداخت و به طور نمادین در برابر ترامپ ایستاد.

 

حالا کره جنوبی را در نظر بگیرید. درخواست ترامپ مبنی بر اینکه کره جنوبی برای سامانه دفاع موشکی تاد پول بپردازد و تهدید وی مبنی بر متوقف کردن توافق فعلی ، موجب خشم نیروهایی در کره جنوبی شده است که از همان ابتدا مخالف این سامانه و اقدامات نظامی تهاجمی علیه کره شمالی بودند. کره جنوبی قصد دارد انتخابات ریاست جمهوری پیش از موعد برگزار کند و نامزدی که بیشترین سود را از سخنان ترامپ می برد، مون جائه این، از جناح چپ گراست. آمریکا ستیزی در کره جنوبی تشدید شده است هر چند این موضوع به اندازه مکزیک شدت ندارد که میزان محبوبیت ترامپ در آنجا به سه درصد رسیده است.

 

اگر این روندها تشدید شوند، ممکن است چند دهه دشواری برای سیاست خارجی آمریکا به وجود بیاید. رسیدگی به مسئله کره شمالی به اندازه کافی دشوار است ولی با وجود کره جنوبی که مصمم است آشکارا طرفدار آمریکا تلقی نشود، این کار غیر ممکن می شود. اگر دولت مکزیک هم از همکاری با آمریکا خودداری کند، رسیدگی به موضوعات مواد مخدر ، کنترل مرزی و مهاجرت، بسیار دشوارتر می شود.

 

مکان های دیگری وجود دارد که تاثیر ترامپ در آنجا مشخص است. در کوبا، رائول کاسترو رهبر این کشور از نزدیک شدن به برقراری روابط بهتر با آمریکا به سمت انتقاد از ترامپ و سیاست های وی پیش می رود.

 

در سراسر جهان، دوستان آمریکا، نگران و در موضع دفاعی هستند و دشمنان آن پیشروی می کنند.

 

در سیاست خارجی، دولتمردان بزرگ همیشه یک واقعیت بسیار مهم را در ذهن دارند: هر کشوری سیاست های داخلی خود را دارد. لفاظی های خام، خواسته های عجیب و غریب، سیاست های ضعیف و فریادهای مبتذل، همگی رهبران خارجی را در وضعیتی دشوار قرار می دهند.