دلایل عدم پیروزی اسرائیل درحمله به سوریه

به گزارش پارس، به نقل ازفارس، حملات اخیر رژیم اسرائیل به خاک سوریه، از نظر نظامی یک حمله پرطمطراق و موفقیت آمیز نظامی محسوب نمی شود. شاید این حمله در ذهن بسیاری یادآور حمله هوایی استثنایی جنگ ۱۹۶۷ باشد که نیروی هوایی کشورهای عربی را از بین برد اما واقعیت آن است که این بار این حمله هیچ اعتباری را برای صهیونیست ها به وجود نیاورده است بلکه از اعتبار آنها در فضای جهانی کاسته است.

تئوری حملات پیش دستانه در اسرائیل از سال ها قبل مطرح بوده است. اسرائیلی ها از سال ها قبل بر این باور بوده اند که میتوانند هرگونه خطری را در خاورمیانه با استفاده از حملات پیش دستانه رفع کنند. حمله به تاسیسات هسته ای عراق و سوریه از این جمله بوده است.

استفاده از برتری هوایی که به لطف تجهیزات فوق پیشرفته آمریکایی حاصل می شود، همواره نقطه برد اسرائیلی ها در حملات پیش دستانه بوده است. اما استفاده از این برتری، زمانی می تواند یک موفقیت نظامی تلقی شود که هدف کشوری باشد که در شرایط ثبات سیاسی به سر برد. اسرائیل این بار کشوری را هدف حمله قرار داده است که با توجه به درگیری در بحران داخلی، یک قدرت نظامی تهدیدکننده محسوب نمی شود.

از دیگرسو، اسرائیلی ها مدعی هستند که این حمله را در واقع علیه حزب الله لبنان و برای جلوگیری از ارسال سلاح برای این گروه انجام داده اند. این بدان معناست که اسرائیل تهدیدی جدی را از جانب مقاومت اسلامی احساس می کند.

به دلایل متعدد می توان گفت که اسرائیل دست کم با اقدام اخیر، یک پیروزی به دست نیاورده است. برخی از دلایلی که می توان در توضیح این فقره بدان ها اشاره کرد، به شرح زیر است:

۱- اسرائیل با تجاوز نظامی به سوریه، مناقشه اعراب – اسرائیل را بار دیگر زنده کرد و به نوعی نکته ای را که در گیر و دار درگیری های فرقه ای در خاورمیانه مغفول مانده بود، خود به دست خود زنده کرد و ممکن است چنین اقداماتی از این منظر برای اسرائیل گران تمام شود که اعراب به خاطر بیاورند که دشمن اصلی آنها نه حکومت اسد در سوریه، که اسرائیل است؛

۲- اسرائیل با حمله نظامی خود به اهدافی که متعلق به حکومت سوریه بوده است، عملا خود را در کنار شورشیان و گروه های تروریستی سوریه قرار داد و از مشروعیتی که در افکار عمومی بخشی از جوامع عربی کسب کرده بودند، کاست. دخالت اسرائیل به نفع هر جریانی در خاورمیانه، یک تغییر دهنده بازی محسوب می شود و به منفوریت جناحی می انجامد که اسرائیل خود را در کنار آن قرار داده است. از همین روست که شورشیان سوریه فورا تلاش کردند تا از این حملات برائت جویند؛

۳- حمله به خاک سوریه به بهانه جلوگیری از تجهیز حزب الله لبنان، نشان داد جریانی که اسرائیل همچنان از آن احساس خطر می کند، محور مقاومت است و برای مقابله با این خطر، ابایی ندارد از اینکه در کنار سلفی ها قرار گیرد. بنابراین محور مقاومت برای اسرائیل همچنان خطرناک تر از جریانات سلفی است و همین امری است که می تواند جایگاه محور مقاومت را در افکار عمومی منطقه بهبود بخشد و از سوی دیگر نشان دهد که مقاومت در برابر اسرائیل، میراثی نیست که به جهال تکفیری رسیده باشد؛

۴- اسرائیل از منظر امنیتی متکی به توافقی بوده است که با تلاش های قدرت های بین المللی در سال ۱۹۷۴ حاصل شد و به نوعی منطقه ای حائل بین سوریه و فلسطین اشغالی ایجاد کرد. حمله به سوریه اگرچه ممکن است بخشی از تسلیحات سوری را از میان برداشته باشد اما مشروعیت لازم را برای ضربه زدن به امنیت اسرائیل در اختیار سوریه قرار داده است که به راحتی توانایی آن را دارد که در مرزهای فلصسطین اشغالی، جنگی فرسایشی را علیه امنیت اسرائیل آغاز کند؛

۵- برخی گزارش ها حاکی از آن است با حملات اخیر اسرائیل به خاک سوریه، هراس در میان جامعه صهیونیستی از یک نبرد احتمالی افزایش یافته است و فروش ماسک های ضد گاز شیمیایی در فلسطین اشغالی چهار برابر شده است. به این ترتیب، اسرائیل با این حمله خود ناامنی را به جامعه خود هم انتقال داده است؛

۶- حمله به سوریه، موضع گیری بخشی از کشورهای عربی را در برابر اسرائیل در پی داشت. این بدان معناست که حتی سران عرب هم نمی توانند در برابر تجاوز اسرائیل به یک کشور عربی سکوت کنند، حتی اگر با حکومت سوریه در تنش جدی به سر برند؛

علاوه بر تمام این مسائل، حمله اسرائیل به خاک سوریه شکستی دیگر را هم برای نهادهای بین المللی دربر داشت که هیچ اقدامی در راستای صلح بین المللی انجام نداده و در همان مسیری طی طریق کرده اند که قدرت های بزرگ برای آنان تعیین کرده اند. شورای امنیت سازمان ملل متحد دست کم باید در بیانیه ای این اقدام رژیم صهیونیستی را در حمله به خاک کشوری دیگر محکوم می کرد اما همان طور که انتظار می رفت سکوت کرد.

به هرروی، حمله به خاک سوریه را نمی توان برای اسرائیلی ها یک پیروزی محسوب کرد. از نظر نظامی، آنچه آنها انجام داده اند کار چندان دشواری نبوده است. سوریه درگیر جنگ داخلی است و توان ارتش این کشور صرف مسائلی می شود که شورشیان و تروریست ها برای این کشور به ارمغان آورده اند.

از سوی دیگر، اگر جنبش حماس در محاصره اسرائیل می تواند به سلاح دست یابد، یقینا حزب الله که در محاصره اسرائیل هم نیست، می تواند به سلاح دست پیدا کند و چنین بهانه ای برای حمله به سوریه، توجیه مناسبی نیست.