دخالت درسوریه؛ دامی برای قدرت‌های غربی

به گزارش پارس، فارس به نقل از سایت آی‏ پرس، پایگاه اینترنتی اسراتفوردر گزارشی به قلم « جورج فریدمن» (GeorgeFriedman) به بررسی احتمال مداخله نظامی در کشور سوریه و موانع آن پرداخته و می‏ نویسد: جنگ داخلی سوریه به مدت دو سال است که ادامه دارد. هفته گذشته با گزارش استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه احتمال مداخله خارجی در این کشور افزایش یافت. اروپا و آمریکا با توجه به تجاربی که در عراق و افغانستان و لیبی داشته‏ اندتمایلی به حمله به سوریه ندارند.

ولی برای اینکه احتمال حمله به طور کامل رد نشود خط قرمزی را مشخص کرده‏ و آن استفاده دولت اسد از سلاح شیمیایی است. زیرا آمریکا و اروپا در دسترس بودن سلاح هایکشتار جمعی در سایر کشورها را تهدیدی علیه خود می‏ دانند. در هفته های اخیر، برایاولینبارانگلستانو فرانسهوپسازآناسرائیلو ایالات متحدهاظهار داشتند کهحکومتاسداز سلاح های شیمیاییاستفاده کرده است ولیبه دلیل عدم وجود شواهد روشن و ادله محکم، هیچکدام از این کشور‏ ها اقدامی علیه سوریه نکردند.

در بخشی دیگر از این یادداشت، نویسنده به بیان موانع و سختی‏ های مداخله نظامی در سوریه پرداخته و می‏ نویسد: چالش های نظامی فوق العاده ای در مداخله نظامی وجود دارد. حمله نظامی به تاسیسات شیمیایی ایده خوبی است ولی هیچگاه اطلاعات کامل و موثقی در مورد مکان آنوجود نداشته است. سوریه سیستم دفاعی هوایی پیشرفته‏ ای دارد که بدون تلفات قابل توجه غیر‏ نظامی نابود نخواهد شد. همچنیندر صورت یافتن مکان دقیق، منفجر کردن ساختمان‏ هایی که حاوی سلاح شیمیایی است ممکن است باعث آزاد شدن عناصر شیمیایی - قبل از سوختن کامل آن- بشود.

وی در ادامه بررسی موانع مداخله نظامی اضافه می‏ کند: فرستادن نیرو به عمق خاک سوریه با فرستادن چند گروه نظامی با هلی‏ کوپتر تامین نمی‏ شود. سوریه همانند یک اردوگاه نظامی است و از بین بردن و یا تصرف سلاح‏ های شیمیایی بسیار پیچیده بوده و نیاز به نیروی انسانی دارد. برای از بین بردن ذخایر شیمیایی شماباید اول بنادرو فرودگاه وجاده‏ هارا ایمن کنید تا بتوانید به آنجا بروید و سپس باید از جاده‏ ها -که تعداد آنها هم بسیار است - دفاع کنید. باید تمام مناطق تحت سیطره اسد- که قلمرو آن روزبروز در حال تغییر است- اشغال شود.

همچنین احتمال آن زیاد است که مداخله نظامی منجر به یک جنگ داخلی شده که در نتیجه آن مقداری از سلاح‏ های شیمیایی در دست شورشیان قرار بگیرد. حملات هوایی نیروهای عملیات ویژه نیز نمی‏ تواند مشکلی را حل کند بلکه مانند عراق آمریکا مجبور است سوریه را اشغال کند.

اگر اسد برداشته شود، پیروان او به مقاومت ادامه خواهند داد. از طرفی گروه‏ های رادیکال موجود در بین شورشیان که با القاعده ارتباط نزدیکی دارند کنترل را به دست می‏ گیرند.

« فریدمن» با اشاره به عواقب مذکور ادامه می‏ دهد: این نتیجه مداخله نظامی جهت ایجاد یک دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی است. از طرفی کشور‏ های مداخله کننده خود را دردامی خواهند دیدکه نتیجه تفاوت بین واقعیت سوریه و توهمات همه جانبه‏ ای است که گاهی آمریکا و اروپا را دربر می گیرد. آمریکا نمی‏ تواند به خاطر اهداف سیاسیغیر منطقی‏ ای که برای جنگیدن داردبه طور پیوسته شکست‏ هایی را در کشور‏ های حاشیه ای تحمل کند. قدرت باید با درک و فهم و ادراک همراه باشد زیرا عدم یادگیری از اشتباهات گذشته، باعث تضعیف قدرت می شود.

خیلی چیزها هست که فراتر از قدرت نظامی آمریکاست. ایجاد دموکراسی‏ های مبتنی بر قانون اساسی با حمله به کشورها یکی از این موارد است. بعضی می‏ گویند که مداخله برای آن است که از خونریزی جلوگیری شود نه برای تحمیل ارزشی‏ های غربی. بعضی هم می‏ گویند مداخله‏ ای که ارزش‏ های غربی را تحمیل نکند بی معناست. ولی هر دو طرف از یک نکته غافل‏ اند. شما نمی‏ توانید یک جنگ داخلی را با افزودن یک جناح دیگر متوقف کنید مگر آنکه آن جناح با خودیک قدرت منکوب کننده بیاورد.

آمریکا قدرت زیادی دارد ولی قدرت منکوب کننده ندارد. همچنین شما نمی‏ توانید فرهنگ سیاسی یک کشور را از خارج از آن کشور عوض کنید مگر آنکه آن را نابود کنید مانند آنچه که در موردآلمان و ژاپن صورت گرفت.

وی در نهایت نتیجه‏ گیری می‏ کند: ایالات متحده بامتحدان اروپاییخود، نیرویلازمبرای پایان دادن بهخونریزی‏ هایسوریهراندارند. اگر آنها مرتکب مداخله نظامی شوند، مسئول خونریزی ها خواهند بود، بدون اینکهبه اهداف استراتژیک خود برسند.