«سیدجلال ساداتیان» کارشناس مسائل بین‌الملل در تشریح دلایل رزمایش مشترک کره‌جنوبی و آمریکا اظهار کرد: ایالات متحده آمریکا مدت‌هاست که اولویت‌های خود را در حوزه پاسیفیک تبیین کرده و قصد دارد راهبردهای خود در این جغرافیا را پررنگ‌تر جلوه دهد. از میانه‌های ریاست جمهوری اوباما، تمرکز استراتژیک ایالات متحده بر شرق آسیا معطوف شد و یکی از دلایل آن بحث تقابل با چین بوده است که این راهبرد در حالت فعلی هم پیگیری می‌شود. از این جهت باید بدانیم ژاپن و کره‌جنوبی به طور خاص متحد آمریکا محسوب می شوند و در مقابل آنها کره‌شمالی قرار دارد و به نوعی اقدام‌های واشنگتن در منطقه شرق آسیا علاوه بر تحت‌الشعاع قرار دادن چین به نوعی مبارزه با تهدیدات کره‌شمالی قلمداد می‌شود.

وی ادامه داد: موضوعی که به عنوان یک مولفه اصلی موجب تقویت کره‌شمالی از گذشته تاکنون شده است، بدون تردید پکن خواهد بود. چراکه از گذشته تاکنون شاهد بودیم چین و آمریکا در پرونده تایوان با یکدیگر اختلاف‌های جدی دارند و آمریکا درصدد است حمایت خود از تایوان را علنی کند و در مقابل کره‌شمالی توسط چین تقویت می‌شود. به گونه‌ای که شاهد بودیم پس از روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید اولین تماس از سوی وی با رئیس‌جمهوری تایوان برقرار شد که این نمایانگر پیدایش تنش میان چین و آمریکا است.

در زمانی که مذاکرات متعدد برای کاهش تهدیدهای کره‌شمالی صورت می‌گرفت، شاهد بودیم که پیونگ‌یانگ در زمانی که قرار بود مذاکرات به نتیجه برسد یا در حین برگزاری این گفت‌وگوها اقدام به واکنش نظامی سخت اعم از تهدید مستقیم و پرتاب موشک کرد. حتی بحث تبادل زندانی‌ها در جایی مطرح شده بود و در حال عملیاتی شدن بود اما نتوانستیم به صورت دقیق شاهد عملیاتی شدن این موضوع باشیم.

این دیپلمات اسبق کشورمان با اشاره به حمایت علنی آمریکا از کره جنوبی در شرق آسیا عنوان کرد: به طور مشخص باید بگوییم که رقابت اصلی، میان آمریکا و چین خواهد بود تا هرکدام بتوانند در منطقه شرق آسیا به اهداف خود دست پیدا کنند. اینکه شاهد هستیم رزمایش نظامی آمریکا و کره جنوبی در این منطقه صورت می‌گیرد، بحثی است که اولاً باید به دوره‌ای بودن آن اشاره شود دوماً واشنگتن درصدد است با برگزاری چنین تمرینات نظامی حمایت خود از کره‌جنوبی را علنی‌تر و رسمی‌تر به تصویر بکشد. از این جهت با توجه به وضعیت فعلی که با روی کار آمدن ترامپ پدیدار شده است بسیاری از مفسران آن را «دوره گذار» می‌نامند و به نوعی از «دوره یک – چند قطبی» یاد می‌کنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در تحلیل این دوره باید بگوییم که «عدد یک» را باید آمریکا و سیاست‌های آن دانست که البته در نظم کنونی بین‌الملل، واشنگتن نمی‌تواند به صورت تک‌قطبی یکه‌تاز نظام بین‌الملل باشد. چراکه چین و روسیه هرکدام به صورت جداگانه یکی از چند قطبی‌های مهم و هژمون دهکده جهانی به حساب می‌آیند و اروپایی‌ها هم در حد خود توانسته‌اند این نظم تک‌قطبی بودن را به هم بزنند. البته ضعف‌هایی در میان کشورهای اتحادیه اروپا وجود دارد ولی به هر ترتیب نظام تک قطبی تقریباً به دست فراموشی سپرده شده است. در چنین شرایطی آمریکا می‌خواهد قدرت خود را حفظ کند و البته چین در امتداد آن اقدام به کنشگری مثبت کرده است که در اینجا باید بگوییم آن چیزی که چالش دنیای شرق و غرب را بیش از پیش برجسته می‌کند، پرونده کره شمالی خواهد بود.